چگونه روحیه انتظار را در خود تقویت کنیم؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::*انحرافات و کجی‌ها را درست می‌کند: {{عربی|اندازه=150%|" أَيْنَ‏ الْمُنْتَظَرُ لإقامَةِ الْأَمْتِ‏ وَ الْعِوَج‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.

:::::*ستم و تجاوز را از بین می‌برد: {{عربی|اندازه=150%|" أَيْنَ الْمُرْتَجى‏ لِازالَةِ الْجَوْرِ وَ الْعُدْوان‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.

:::::*کتاب و حدود الهی احیا می‌شود: {{عربی|اندازه=150%|" أَيْنَ‏ الْمُؤَمَّلُ‏ لِإِحْيَاءِ الْكِتَابِ‏ وَ حُدُودِه‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.

:::::*شوکت متجاوزین در هم شکسته می‌شود: {{عربی|اندازه=150%|" أَيْنَ قَاصِمُ شَوْكَةِ الْمُعْتَدِين‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.

:::::*رشته‌های دروغ و افترا قطع می‌شود: «اَینَ قاطِعِ حَبائِلِ الْکِذْبِ وَ اَلْاِفْتِراءْ»{{عربی|اندازه=150%|" أَيْنَ‏ قَاطِعُ‏ حَبَائِلِ‏ الْكَذِبِ‏ وَ الِافْتِرَاء‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.

:::::*اولیای الهی عزیز و دشمنان ذلیل می‌شوند: {{عربی|اندازه=150%|" أَيْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِيَاءِ وَ مُذِلُّ الْأَعْدَاء‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.

:::::*افکار و سخنان متفرقه بر محور [[تقوا]] جمع می‌شود: {{عربی|اندازه=150%|" أَيْنَ جَامِعُ الْكَلِمَةِ عَلَى التَّقْوَى‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.

:::::*با اقدامات آن حضرت، خرافات و پیرایه‌ها برکنار و شریعت ناب [[اسلام]] ظهور می‌یابد، [[عدالت]] واقعی برقرار می‌شود، کتاب خدا از مهجوریت خارج می‌گردد و محور گردش امور جامعه قرار می‌گیرد. از جنایتکاران تاریخ انتقام گرفته می‌شود و صدها مورد دیگر که در روایات و ادعیه به آنها اشاره شده است. توجه به این کارنامه و توجه به این که هستی به برکت او پا برجاست، انتظار را در ما شکوفا می‌کند. [[انتظار]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} [[انتظار]] همه خوبی هاست و محو همه بدی‌ها. مگر می‌شود کسی منتظر ظهور خوبی‌ها و محو بدی‌ها نباشد؟ این نوع معرفت و آگاهی، انسان را وادار می‌کند که به [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} به عنوان کسی که این اهداف را محقق می‌سازد؛ سلام بدهد؛ آن هم سلامی‌ جامع. سلام بر قیامش، سلام بر قعودش، سلام بر رکوعش، سلام بر سجودش، سلام بر قنوتش: {{عربی|اندازه=150%|" السَّلَامُ عَلَيْكَ بِجَوَامِعِ السَّلَام‏، اَلسَّلامُ عَلَیکَ حینَ تَقوُمَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ حِينَ تَقُومُ السَّلَامُ عَلَيْكَ حِينَ تَقْعُدُ السَّلَامُ عَلَيْكَ حِينَ تَقْرَأُ وَ تُبَيِّنُ السَّلَامُ عَلَيْكَ حِينَ تُصَلِّي وَ تَقْنُت‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}} این معرفت است که انسان را وادار می‌کند در فراق او اشک بریزد و بگوید: یا مهدی!: "برای من سخت است که همه را ببینم ولی تو را نبینم"<ref>{{عربی|اندازه=150%|" عَزِيزٌ عَلَيَ‏ أَنْ‏ أَرَى‏ الْخَلْقَ‏ وَ لَا تُرَى‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}</ref> ای مهدی!: "راهی هست که تو را ملاقات کنم" <ref>{{عربی|اندازه=150%|" هَلْ إِلَيْكَ يَا ابْنَ أَحْمَدَ سَبِيلٌ‏ فَتُلْقَى‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}</ref>. اگر کسی به این معرفت برسد که ولی خدا هر روز برای ما دعا می‌کند و ما را از یاد نمی‌برد و واسطه فیض ماست؛ آن گاه عشق و علاقه‌اش به آن حضرت زیاد می‌شود»<ref>[[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[جهت‌نما (کتاب)|جهت‌نما]]، ص ۸۶ - ۹۸.</ref>.