سپاهیان امام مهدی از چه ملیت‌های هستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

سپاهیان امام مهدی از چه ملیت‌های هستند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۲۶

۷۲ بایت حذف‌شده ، ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۹

جز

جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=100%|' به '{{عربی|'

دیداریویکی‌متن

Admin

ربات‌ها، دیوان‌سالاران، مدیران رابط کاربری، پنهانگران، مدیران

۳۳٬۷۴۹

ویرایش

@@ خط ۲۳: / خط ۲۳: @@
 ::::#'''ایرانیان:''' از روایات فهمیده می‌شود که تعداد قابل توجّهی از سپاهیان مخصوص و ارتش [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} از ایرانیان هستند و از آنان با تعبیرهای، اهل ری، اهل خراسان، گنج‌های طالقان، قمی‌ها، اهل فارس و... یاد شده است. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: «"نیروهایی با پرچم‌های سیاه - که از خراسان قیام کرده‌اند - در [[کوفه]] فرود می‌آیند و هنگامی‌ که [[حضرت مهدی]]{{ع}} در شهر [[مکه]] ظهور می‌کند، با آن حضرت بیعت می‌کنند"<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۸۵؛ عقد الدرر، ص ۱۲۹؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۶۹</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرمود: "یاران [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} سی صد و سیزده نفرند واز فرزندان عجم (غیر عرب) می‌باشند"<ref>نعمانی، غیبة، ص ۳۱۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۹</ref>. [[عبدالله بن عمر]] می‌گوید: [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "خداوند قدرت شما (مسلمانان) را از عجم‌ها قرار می‌دهد؛ آنان شیرانی هستند که هرگز از رزمگاه نمی‌گریزند. شما (عرب ها) را می‌کشند ودارائی‌های‌تان را می‌برند"<ref>فردوس الاخبار، ج ۵، ص ۳۶۶</ref>. [[حذیفه]] نیز از [[پیامبر]]{{صل}} روایتی به همین مضمون نقل می‌کند<ref>عبدالرزاق، مصنّف، ج ۱۱، ص ۳۸۵؛ المعجم الکبیر، ج ۷، ص ۲۶۸؛ حلیة الاولیاء، ج ۳، ص ۲۴؛ فردوس الاخبار، ج ۵، ص ۴۴۵</ref>. البته در دلالت این روایت جای اندیشه واشکال است. بر پایه روایات، روزی فرا می‌رسد که ایرانیان برای گسترش [[اسلام]] و بازگرداندن عرب‌ها به [[اسلام]]، بر آنان شمشیر می‌کشند ومخالفان را گردن می‌زنند. وضعیت عرب‌ها در آن روزگار بسیار ناخوشایند است و روزهای سخت و ناگواری را در پیش دارند. هر چند عجم به غیر عرب گفته می‌شود، ولی به طور قطع ایرانیان را نیز در بر می‌گیرد. بر اساس روایاتی دیگر، در زمینه سازی عملیاتی که پیش از ظهور وبه هنگام قیام [[حضرت مهدی]] صورت می‌گیرد، ایرانیان نقش اساسی دارند وتعداد فراوانی از جنگ آوران را تشکیل می‌دهند. در خطبه‌ای که [[امام علی|علی]]{{ع}} درباره یاران [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} و ملّیت آنها، ایراد کرده است، نام برخی از شهرهای ایران ذکر شده است. [[اصبغ بن نباته]] می‌گوید: [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} خطبه‌ای ایراد کرد و در ضمن آن، حضرت [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} ویارانش را - که همراه حضرت قیام می‌کنند - بر شمرد وفرمود: "از اهواز یک نفر؛ از شوشتر یک نفر؛ از شیراز سه نفر به نام‌های حفص، یعقوب و علی؛ از اصفهان چهار نفر به نام‌های موسی، علی، عبدالله وغلفان؛ از بروجرد یک نفر به نام قدیم؛ از نهاوند یک نفر به نام عبدالرزاق؛ از همدان<ref>احتمال دارد که منظور قبیله همدان از قبایل عرب باشد</ref> سه نفر به نام‌های جعفر، اسحاق وموسی؛ از قم ده نفر که هم نام [[اهل بیت]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] هستند (ودر حدیثی دیگر هیجده نفر ذکر شده است)؛ از شیروان یک نفر؛ از خراسان یک نفر به نام درید ونیز پنج نفر که هم نام [[اصحاب کهف]] هستند؛ از آمل یک نفر؛ از جرجان یک نفر؛ از دامغان یک نفر؛ از سرخس یک نفر؛ از ساوه یک نفر؛ از طالقان بیست وچهار نفر؛ از قزوین دو نفر؛ از فارس یک نفر؛ از ابهر یک نفر؛ از اردبیل یک نفر؛ از مراغه سه نفر؛ از خوی یک نفر؛ از سلماس یک نفر؛ از آبادان سه نفر؛ از کازرون یک نفر". پس [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} فرمود: "[[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} سی صد و سیزده نفر از یاران [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} به تعداد یاران بدر را برای من بر شمرد و فرمود: خداوند آنان را، در کم تر از یک چشم به هم زدن از مشرق ومغرب زمین، در کنار کعبه گرد می‌آورد"<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۱۴۶</ref>. چنان که مشاهده می‌کنید از سی صد وسیزده نفر سپاه مخصوص [[حضرت مهدی]]{{ع}} -که در آغاز قیام همراه آن حضرت هستند - هفتاد ودو نفر از شهرهای کنونی ایران می‌باشند واگر طبق نقلی که دلائل الامامه<ref>دلائل الامامه، ج ۳۱۶</ref> طبری آمده است، محاسبه شود، یا نام شهرهایی که در آن روزگار از ایران بوده است، آورده شود، تعداد ایرانیان از این نیز بیش‌‎تر می‌شود. در این روایت گاهی نام شهری دوبار آمده است یا این که نام چند شهر از یک کشور آمده است وآن گاه نام همان کشور نیز ذکر شده است. در صورتی که روایت به طور صحیح نقل شده باشد، شاید نمایانگر تقسیمات و نام گذاری آن روزگار است و تقسیمات جغرافیایی این عصر نمی‌تواند ملاک تفسیر وفهم این روایت قرار گیرد؛ زیرا نام شهرها تغییر یافته، گاهی نام یکی از شهرها، در روزگار کنونی بر کشوری گفته می‌شود. نکته دیگر این که با تطبیق دادن نام شهرها بر نقشه جغرافیایی کنونی جهان، شاید بتوان نتیجه گرفت که یاوران حضرت در سراسر جهان پراکنده هستند وممکن است واژه افرنجه - که در روایت آمده است - اشاره به مغرب زمین باشد. اگر این تطبیق وسخن صحیح باشد، روایت با جمله {{عربی|" لوخلیت قلبت‏‏"}} مصداق ومعنا پیدا می‌کند؛ زیرا زمین در هیچ دورانی از افراد نیک تهی نمی‌گردد وگرنه سرنگون ونابود می‌گردد. در روایاتی دیگر از شهرهای به خصوصی نیز نام برده شده است که در این جا به ذکر چند روایت درباره شهرهای قم، خراسان وطالقان بسنده می‌کنیم: [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "خاک قم، مقدس است....مگر نه این که آنان یاران قائم ما هستند ودعوت کننده به حق ما می‌باشند؟"<ref>{{عربی|" عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ {{ع}} قَالَ: تُرْبَةُ قُمَ‏ مُقَدَّسَةٌ وَ أَهْلُهَا مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ لَا يُرِيدُهُمْ جَبَّارٌ بِسُوءٍ إِلَّا عُجِّلَتْ عُقُوبَتُهُ مَا لَمْ يَخُونُوا‏‏... "}}؛ بحارالانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۸</ref>. [[عفان بصیری]] می‌گوید: [[امام صادق]]{{ع}} به من فرمود: "آیا می‌دانی چرا شهر قم را به نام قم نامیدند؟ عرض کردم: خدا و رسولش و شما بهتر می‌دانید. فرمود: زیرا مردم قم پیرامون قائم گرد می‌آیند و با او می‌مانند و پایداری می‌کنند و به او یاری می‌رسانند"<ref>بحارالانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۶</ref>. [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} می‌فرماید: [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "... در خراسان گنج‌هایی است که از جنس طلا و نقره نیست؛ بلکه مردانی هستند که عقیده به خدا ورسولش، آنان را در کنار هم دیگر گرد خواهد آورد"<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۱۴۷؛ روضة الواعظین، ص ۳۱۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴</ref>. شاید مقصود این است که آنان در اعتقاد راستین به خدا ورسولش مشترکند. یا این که همه را خداوند در یک روز در [[مکه]] گرد خواهد آورد. [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} می‌فرماید: "خوشا به حال طالقان! زیرا خداوند در آن جا گنج‌هایی دارد که از جنس طلا ونقره نیستند؛ بلکه مردانی مؤمن هستند که خداوند را به حق شناخته اند وآنان یاوران [[حضرت مهدی]]{{ع}} در [[آخر الزمان]] می‌باشند"<ref>کشف الغمّه، ج ۳، ص ۲۶۸؛ کنز العمّال، ج ۱۴، ص ۵۹۱؛ شافعی، بیان، ص ۱۰۶؛ ینابیع المودّه، ص ۹۱</ref>.
 ::::#'''عرب‌ها:''' روایات مربوط به شرکت عرب‌ها در قیام [[حضرت مهدی]]{{ع}} بر دو دسته‌اند: برخی بر عدم شرکت آنان در انقلاب [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} دلالت دارد وتعدادی از روایات، برخی از شهرهای کشورهای عربی را نام می‌برد که از آن جا افرادی به پشتیبانی از حضرت قیام می‌کنند. روایاتی که دلالت بر عدم شرکت عرب‌ها دارد، در صورت صحیح بودن سند، قابل توجیه است؛ زیرا ممکن است در سپاهیان مخصوصی - که در آغاز قیام همراه حضرت خواهند بود - عرب‌ها شرکت نداشته باشند؛ چنان چه شیخ [[حر عاملی]] در کتاب اثبات الهداة روایات را این گونه شرح داده است و درباره شهرهای عربی نیز که در روایات نام برده شده است، شاید از آن جا سپاهیان غیر عربی - که در آن جا سکونت دارند - به یاری حضرت بشتابند؛ نه کسانی که اصالت عربی دارند ویا مراد حکومت‌ها ودولت‌های عربی است. به این دسته روایات توجّه کنید: [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "از عرب‌ها بپرهیزید؛ زیرا آینده بد و خطرناکی درپیش دارند؛ مگر نه این است که کسی از آنان همراه [[حضرت مهدی]] قیام نمی‌کند"<ref>طوسی، غیبة، ص ۲۸۴؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳</ref>. شیخ [[حر عاملی]] می‌گوید: شاید مراد از این سخن [[امام صادق]]{{ع}} آغاز قیام [[امام مهدی|حضرت]]{{ع}} است یا کنایه از کمی‌ شرکت آنان است.... [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: "بزرگان و انسان‌های شریفی از سرزمین شام (سوریه) به حضرت [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} می‌پیوندند و نیز کسانی که از قبایل و سرزمین‌های گوناگون اطراف شام هستند؛ آنان چنانند که گویی دل‌های شان پاره‌های آهن است. آنان پارسایان شب وشیران روزند"<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۱۴۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: "سی صد و سیزده نفر، به عدد یاران جنگ بدر، در میان رکن ومقام (در [[کعبه]]) با حضرت [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} بیعت می‌کنند. در میان آنان بزرگانی از مردم مصر ونیکانی از شام ونیکانی از مردم عراق به چشم می‌خورند. حضرت فرمانروایی خواهد کرد، آن مقدار که خدا بخواهد"<ref>طوسی، غیبة، چاپ جدید، ص ۴۷۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۴؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۸</ref>. نیز [[امام باقر]]{{ع}} درباره شهر [[کوفه]] می‌فرماید: "هنگامی‌که [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} ظهور کند و به [[کوفه]] بیاید، خداوند از پشت [[کوفه]] ([[نجف]]) هفتاد هزار انسان صدیق و راستگو را برمی‌انگیزد. آنان از یاران واصحاب حضرتش خواهند بود"<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۴۳؛ ینابیع المودّه، ج ۲، ص ۴۳۵؛ الشیعة والرجعه، ج ۱، ص ۴۵۶</ref>.
-::::#'''پیروان ادیان گوناگون:''' [[مفضل بن عمر]] می‌گوید: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "هنگامی‌ که [[امام مهدی|قائم آل محمد]]{{صل}} ظهورکند، تعدادی از پشت کعبه بیرون می‌آیند که عبارتند از: بیست وهفت نفر از قوم موسی -آنان که به حق قضاوت می‌کنند-، هفت نفر از [[اصحاب کهف]]، [[یوشع]] وصی [[حضرت موسی]]، مؤمن آل فرعون، [[سلمان فارسی]]، [[ابا دجانه انصاری]]<ref>نامش سماک بن خرشه انصاری است. مرحوم مامقانی درباره اش می فرماید: من او را حسن الحال می دانم؛ تنقیح المقال، ج ۲، ص ۶۸</ref> و [[مالک اشتر]]"<ref>روضة الواعظین، ج ۲، ص ۲۶۶</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "روح مؤمنان، [[پیامبر خاتم|آل محمد]]{{صل}} را در کوه‌های رضوی می‌بینند واز غذای آنان می‌خورند و از نوشیدنی‌های آنان می‌آشامند؛ در مجالس آنان شرکت می‌جویند وبا ایشان هم سخن می‌شوند تا روزگاری که قائم ما [[اهل بیت]] قیام کند. در آن هنگام که خداوند آنان را بر می‌انگیزد؛ آنان گروه گروه، دعوت حضرت را می‌پذیرند و همراه حضرت می‌آیند. در آن روزگار صاحبان عقاید باطل به شک وتردید دچار می‌شوند و گروه‌ها و احزاب و مدّعیان طرفداری وپیروی، از هم می‌پاشند ومقرّبان درگاه الهی (ومؤمنان) نجات می‌یابند"<ref>کافی، ج ۳، ص ۱۳۱؛ الایقاظ، ص ۲۹۰؛ بحارالانوار، ج ۲۷، ص ۳۰۸</ref>. [[ابن جریح]] می‌گوید: شنیده‌ام هنگامی‌ که دوازده قبیله از بنی اسرائیل پیامبران خود را کشتند و کافر شدند، یک قبیله از این رفتار پشیمان شد، واز کرده خویش بیزاری جستند واز خداوند درخواست جدایی میان آنان با دیگر قبایل کردند. خداوند کانالی در زیرزمین گشود که آنان به مدّت یک سال ونیم در آن حرکت می‌کردند تا این که از پشت سرزمین چین سر در آوردند وهنوز در آن جا به سر می‌برند. آنان مسلمان هستند وبه قبله ما روی می‌آورند<ref>بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۱۶</ref>. برخی می‌گویند: [[جبرئیل]] در شب معراج، [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} را نزد آنان برد و حضرت ده سوره از سوره‌های مکی [[قرآن]] را برای آنان خواند. آنان [[ایمان]] آوردند و رسالت حضرتش را تصدیق کردند. [[پیامبر]]{{صل}} به آنان دستور داد در همان جا اقامت داشته باشند وشنبه (که روز تعطیلی یهودیان است) کار را رها کنند و نماز را به پا دارند وزکات بدهند. آنان نیز پذیرفتند واین وظایف را انجام دادند<ref>بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۱۶</ref>.وفریضه دیگری واجب نشده بود. [[ابن عباس]] می‌گوید: در تفسیر آیه مبارکه {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن| وقَلنا مِنْ بعَدِهِ لِبَنی إسرائیلَ اسْکنُوا الأرضَ فإذاجاءَ وَعْدُ الآخرِةِ جِئْنابِکمْ لَفیفاً}}﴾}}<ref>و پس از آن به بنی اسرائیل فرمان دادیم که در آن سرزمین ساکن شوید تا از آن پس که وعده آخرت فرا رسد، همه شما را باز مبعوث گردانیم؛ سوره اسراء، آیه:۱۰۴</ref>؛ گفته‌اند که مراداز وعده آخری، ظهور [[حضرت عیسی]]{{ع}} است که بنی اسرائیل همراه آن حضرت قیام می‌کنند؛ ولی اصحاب ما روایت کرده‌اند که آنان به همراه [[امام مهدی|حضرت قائم آل محمد]]{{ع}} قیام می‌کنند<ref>بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۱۶</ref> در تفسیر آیه شریفه {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن| وَمِنْ قَوْمِ موسی أمَّةٌ یهْدُونَ بِالحقِّ وبه یعْدلُونَ}}﴾}}<ref>گروهی از قوم موسی به (دین) حق هدایت گردیده، به آن دین باز می‌گردند؛ مردم را هم به دین اسلام وقرآن دعوت می‌کنند؛ سوره اعراف، آیه ۱۵۹</ref> مرحوم [[علامه مجلسی]] می‌فرماید: در این که این امت چه کسانی هستند، اختلاف نظر است. برخی چون [[ابن عباس]] می‌گویند: آنان قومی‌ هستند که در آن سوی چین زندگی می‌کنند و میان سرزمین آنان و چین، بیابانی از شن روان فاصله شده است. آنان هرگز در حکم خدا، دگرگونی وتبدیل پدید نمی‌آورند<ref>بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۱۶</ref> [[امام باقر]]{{ع}} در وصف آنان می‌فرماید: "آنان مالی را مخصوص به خود نمی‌دانند، بدون این که برادر ایمانی شان را در آن شریک بدانند. آنان نیز شب استراحت می‌کنند وروز بیدارند وبه کشاورزی اشتغال دارند. ولی کسی از ما (مردم) به سرزمین آنان نمی‌رسد وفردی از آنان به سرزمین ما (مردم) نمی‌آید وآنان بر حق هستند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۱۶</ref>. درباره آیه شریفه {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن| وَمِنَ الَّذینَ قالُوا إنّا نصاری أخذنا میثاقَهُم، فَنَسُوا حَظَّاً مِمّا ذُکرُوا به}}﴾}}<ref>برخی از آنان که گفتند: ما به کیش عیسی هستیم، از آنان عهد گرفتیم که پیرو (کتاب) ورسول خدا باشند. آنان از آن چه (در انجیل) پند داده شدند، نصیب بزرگی را از دست دادند (وبا حق مخالفت کردند)؛ سوره مائده، آیه:۱۴.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "نصارا این راه و رسم را متذکر خواهند شد وگروهی از آنان همراه [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} خواهند بود"<ref>کافی، ج ۵، ص ۳۵۲؛ التهذیب، ج ۷، ص ۴۰۵؛ وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۵۶؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۶۰۱؛ تفسیر برهان، ج ۱، ص ۴۵۴؛ ینابیع المودّه، ص ۴۲۲</ref>.
+::::#'''پیروان ادیان گوناگون:''' [[مفضل بن عمر]] می‌گوید: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "هنگامی‌ که [[امام مهدی|قائم آل محمد]]{{صل}} ظهورکند، تعدادی از پشت کعبه بیرون می‌آیند که عبارتند از: بیست وهفت نفر از قوم موسی -آنان که به حق قضاوت می‌کنند-، هفت نفر از [[اصحاب کهف]]، [[یوشع]] وصی [[حضرت موسی]]، مؤمن آل فرعون، [[سلمان فارسی]]، [[ابا دجانه انصاری]]<ref>نامش سماک بن خرشه انصاری است. مرحوم مامقانی درباره اش می فرماید: من او را حسن الحال می دانم؛ تنقیح المقال، ج ۲، ص ۶۸</ref> و [[مالک اشتر]]"<ref>روضة الواعظین، ج ۲، ص ۲۶۶</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "روح مؤمنان، [[پیامبر خاتم|آل محمد]]{{صل}} را در کوه‌های رضوی می‌بینند واز غذای آنان می‌خورند و از نوشیدنی‌های آنان می‌آشامند؛ در مجالس آنان شرکت می‌جویند وبا ایشان هم سخن می‌شوند تا روزگاری که قائم ما [[اهل بیت]] قیام کند. در آن هنگام که خداوند آنان را بر می‌انگیزد؛ آنان گروه گروه، دعوت حضرت را می‌پذیرند و همراه حضرت می‌آیند. در آن روزگار صاحبان عقاید باطل به شک وتردید دچار می‌شوند و گروه‌ها و احزاب و مدّعیان طرفداری وپیروی، از هم می‌پاشند ومقرّبان درگاه الهی (ومؤمنان) نجات می‌یابند"<ref>کافی، ج ۳، ص ۱۳۱؛ الایقاظ، ص ۲۹۰؛ بحارالانوار، ج ۲۷، ص ۳۰۸</ref>. [[ابن جریح]] می‌گوید: شنیده‌ام هنگامی‌ که دوازده قبیله از بنی اسرائیل پیامبران خود را کشتند و کافر شدند، یک قبیله از این رفتار پشیمان شد، واز کرده خویش بیزاری جستند واز خداوند درخواست جدایی میان آنان با دیگر قبایل کردند. خداوند کانالی در زیرزمین گشود که آنان به مدّت یک سال ونیم در آن حرکت می‌کردند تا این که از پشت سرزمین چین سر در آوردند وهنوز در آن جا به سر می‌برند. آنان مسلمان هستند وبه قبله ما روی می‌آورند<ref>بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۱۶</ref>. برخی می‌گویند: [[جبرئیل]] در شب معراج، [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} را نزد آنان برد و حضرت ده سوره از سوره‌های مکی [[قرآن]] را برای آنان خواند. آنان [[ایمان]] آوردند و رسالت حضرتش را تصدیق کردند. [[پیامبر]]{{صل}} به آنان دستور داد در همان جا اقامت داشته باشند وشنبه (که روز تعطیلی یهودیان است) کار را رها کنند و نماز را به پا دارند وزکات بدهند. آنان نیز پذیرفتند واین وظایف را انجام دادند<ref>بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۱۶</ref>.وفریضه دیگری واجب نشده بود. [[ابن عباس]] می‌گوید: در تفسیر آیه مبارکه {{عربی|﴿{{متن قرآن| وقَلنا مِنْ بعَدِهِ لِبَنی إسرائیلَ اسْکنُوا الأرضَ فإذاجاءَ وَعْدُ الآخرِةِ جِئْنابِکمْ لَفیفاً}}﴾}}<ref>و پس از آن به بنی اسرائیل فرمان دادیم که در آن سرزمین ساکن شوید تا از آن پس که وعده آخرت فرا رسد، همه شما را باز مبعوث گردانیم؛ سوره اسراء، آیه:۱۰۴</ref>؛ گفته‌اند که مراداز وعده آخری، ظهور [[حضرت عیسی]]{{ع}} است که بنی اسرائیل همراه آن حضرت قیام می‌کنند؛ ولی اصحاب ما روایت کرده‌اند که آنان به همراه [[امام مهدی|حضرت قائم آل محمد]]{{ع}} قیام می‌کنند<ref>بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۱۶</ref> در تفسیر آیه شریفه {{عربی|﴿{{متن قرآن| وَمِنْ قَوْمِ موسی أمَّةٌ یهْدُونَ بِالحقِّ وبه یعْدلُونَ}}﴾}}<ref>گروهی از قوم موسی به (دین) حق هدایت گردیده، به آن دین باز می‌گردند؛ مردم را هم به دین اسلام وقرآن دعوت می‌کنند؛ سوره اعراف، آیه ۱۵۹</ref> مرحوم [[علامه مجلسی]] می‌فرماید: در این که این امت چه کسانی هستند، اختلاف نظر است. برخی چون [[ابن عباس]] می‌گویند: آنان قومی‌ هستند که در آن سوی چین زندگی می‌کنند و میان سرزمین آنان و چین، بیابانی از شن روان فاصله شده است. آنان هرگز در حکم خدا، دگرگونی وتبدیل پدید نمی‌آورند<ref>بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۱۶</ref> [[امام باقر]]{{ع}} در وصف آنان می‌فرماید: "آنان مالی را مخصوص به خود نمی‌دانند، بدون این که برادر ایمانی شان را در آن شریک بدانند. آنان نیز شب استراحت می‌کنند وروز بیدارند وبه کشاورزی اشتغال دارند. ولی کسی از ما (مردم) به سرزمین آنان نمی‌رسد وفردی از آنان به سرزمین ما (مردم) نمی‌آید وآنان بر حق هستند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۱۶</ref>. درباره آیه شریفه {{عربی|﴿{{متن قرآن| وَمِنَ الَّذینَ قالُوا إنّا نصاری أخذنا میثاقَهُم، فَنَسُوا حَظَّاً مِمّا ذُکرُوا به}}﴾}}<ref>برخی از آنان که گفتند: ما به کیش عیسی هستیم، از آنان عهد گرفتیم که پیرو (کتاب) ورسول خدا باشند. آنان از آن چه (در انجیل) پند داده شدند، نصیب بزرگی را از دست دادند (وبا حق مخالفت کردند)؛ سوره مائده، آیه:۱۴.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "نصارا این راه و رسم را متذکر خواهند شد وگروهی از آنان همراه [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} خواهند بود"<ref>کافی، ج ۵، ص ۳۵۲؛ التهذیب، ج ۷، ص ۴۰۵؛ وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۵۶؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۶۰۱؛ تفسیر برهان، ج ۱، ص ۴۵۴؛ ینابیع المودّه، ص ۴۲۲</ref>.
 ::::#'''جابلقا و جابرسا:''' [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "خداوند در شرق زمین، شهری به نام جابلقا دارد که دارای دوازده هزار در از طلاست. فاصله هر دری از دیگری، یک فرسنگ است. بر روی هر یک از درها بُرجی وجود دارد که یک لشکر دوازده هزار نفری را در خود جای داده است. آنان تجهیزات، سلاح وشمشیر خود را آماده کرده‌اند ومنتظر ظهور [[امام مهدی|حضرت قائم]] می‌باشند. نیز خداوند شهری را در غرب زمین به نام جابرسا (با همان خصوصیات) دارد ومن حجّت خدا بر آنان هستم"<ref>بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۳۴ وج ۲۶، ص ۴۷</ref>. روایات متعدّد دیگری نیز بر این که شهرها وسرزمین‌های دیگری در جهان وجود دارد که هرگز مردم آن، خدا را معصیت نمی‌کنند. برای آگاهی بیشتر به جلد ۵۴۴ کتاب بحارالانوار رجوع کنید. از مجموع این روایات فهمیده می‌شود که [[حضرت مهدی]]{{ع}} در سراسر جهان لشکریان و پایگاه‌هایی به طور آماده دارد که به هنگام ظهور، وارد پیکار می‌شوند؛ ولی از برخی روایات فهمیده می‌شود که آنان سال‌ها پیش، از دنیا رفته اند وبرای یاری حضرتش، خداوند آنان را دوبار زنده کرده، به دنیا باز می‌گرداند وآنان [[رجعت]] می‌کنند<ref>شیعه بر این عقیده است که در همین دنیا وپس از ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف. امامان معصوم وگروهی از مؤمنان وگروهی از کافران دوباره زنده می شوند وبه دنیا باز می گردند. در این باره ده ها روایت وارد شده است. مرحوم آیة الله والد(ره). در جلد دوم الشیعه والرجعه به گستردگی در این باره سخن گفته است. اخیراً این کتاب را حجة الاسلام میرشاولد به نام ستاره درخشان ترجمه ومنتشر کرده است واز این جانب نیز پانزده سال پیش جزوه ای به نام رجعت از نظر شیعه منتشر شده است که با استفاده از نوشته ها وسخنان مرحوم والدم می باشد</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "نجم فرزند اعین از کسانی است که در رجعت (دوباره زنده شده) جهاد می‌کند"<ref>الایقاظ من الهجعه، ص ۲۶۹</ref>. نیز درباره حمران ومیسر می‌فرماید: "گویا [[حمران بن اعین]] و [[میسر بن عبدالعزیز]] را می‌بینم که شمشیر به دست گرفته، بین صفا ومروه (در [[کعبه]]) برای مردم خطبه می‌خوانند"<ref>کشی، رجال، ص ۴۰۲؛ الخلاصه، ص ۹۸؛ قهبائی، رجال، ج ۲، ص ۲۸۹؛ الایقاظ، ص ۲۸۴؛ بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۴؛ معجم رجال الحدیث، ج ۶، ص ۲۵۹</ref>. آیة الله [[ابوالقاسم خوئی]] در معجم الرجال الحدیث، "یخبطان الناس" را به زدن با شمشیر تفسیر می‌کند. هم چنین [[امام صادق]]{{ع}} به داود<ref>درباره موثق بودن داود، علمای رجال بحث های گسترده ای کرده‌اند. برخی این روایت را ضعیف شمرده وبعضی آن را موثق دانسته‌اند. روایت دیگری از امام صادق {{ع}} نقل شده که فرموده است: «منزلت ومقام داود نزد من، همانند موقعیت مقداد نزد پیامبر است؛ تنقیح المقال، ج ۲، ص ۴۱۴</ref> رقّی نگاه کرد وفرمود: "هر کس که می‌خواهد مردی از یاران [[امام مهدی|حضرت قائم]] را ببیند، به این مرد بنگرد. (یعنی این مرد از یاران حضرت است که دوباره زنده خواهد شد"<ref>الایقاظ، ص ۲۶۴</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۶۸ - ۷۲.</ref>.
@@ خط ۳۷: / خط ۳۷: @@
 ::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
 ::::::«نیروهای [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} از ملیت‌های گوناگونی تشکیل می‌شوند. در برخی [[روایات]] گاهی سخن از قوم خاصی مانند توبه‌کنندگان [[بنی اسرائیل]]، مؤمنان مسیحی و انسان‌های وارسته [[رجعت]] یافته است که به یاری حضرت می‌آیند. [[مفضل بن عمر]] می‌گوید:[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "هنگامی که قائم [[آل محمد]] {{ع}} ظهور کند، تعدادی از پشت کعبه بیرون می‌آیند که عبارتند از: بیست و هفت نفر از قوم موسی، هفت نفر از [[اصحاب کهف]]، [[یوشع]] [[وصی]] [[موسی]]، [[مؤمن آل فرعون]]، [[سلمان فارسی]]، [[ابا دجانة انصاری]]<ref>تنقیح المقال، ج ۲، ص ۶۸.</ref> و [[مالک اشتر]]"<ref>روضة الواعظین، ج ۲، ص ۲۶۶.</ref>.
-::::::[[ابن عباس]] می‌گوید: در تفسیر آیه مبارکه {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|وَقُلْنَا مِن بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُواْ الأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا}}﴾}}<ref>سوره اسراء، ۱۰۴.</ref>؛ پس از آن به بنی اسرائیل فرمان دادیم که در آن سرزمین ساکن شوید تا از آن پس که وعده آخرت فرارسد، همه شما را باز مبعوث گردانیم. گفته‌اند که مراد از وعده آخری، ظهور [[حضرت عیسی]] {{ع}} است که بنی اسرائیل همراه آن حضرت قیام می‌کنند، ولی اصحاب ما روایت کرده‌اند که آنان به همراه [[حضرت قائم]] [[آل محمد]] {{ع}} قیام می‌کنند<ref>بحار الانوار، ج ۵۴، ص ۳۱۶.</ref>.
+::::::[[ابن عباس]] می‌گوید: در تفسیر آیه مبارکه {{عربی|﴿{{متن قرآن|وَقُلْنَا مِن بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُواْ الأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا}}﴾}}<ref>سوره اسراء، ۱۰۴.</ref>؛ پس از آن به بنی اسرائیل فرمان دادیم که در آن سرزمین ساکن شوید تا از آن پس که وعده آخرت فرارسد، همه شما را باز مبعوث گردانیم. گفته‌اند که مراد از وعده آخری، ظهور [[حضرت عیسی]] {{ع}} است که بنی اسرائیل همراه آن حضرت قیام می‌کنند، ولی اصحاب ما روایت کرده‌اند که آنان به همراه [[حضرت قائم]] [[آل محمد]] {{ع}} قیام می‌کنند<ref>بحار الانوار، ج ۵۴، ص ۳۱۶.</ref>.
 ::::::در روایات آمده است که وقتی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} ظهور می‌کند، برای اتمام حجّت با پیروان همه ادیان، با کتاب‌های آسمانی خودشان بحث می‌کند و نویدهای موجود در کتاب‌های هر آیینی را که از آمدن آن مصلح جهانی خبر داده‌اند به آن‌ها یادآوری می‌کند. هرکس ایمان بیاورد از او می‌گذرد و هرکس پس از شناخت حق و اثبات حقیقت بر کفر خود اصرار بورزد، به سزای خود می‌رسد<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۶۲۸ و ۶۴۴.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۲۰۰.</ref>.
 {{پایان جمع شدن}}