مقصود از انتظار مسیحا چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::بسیار طبیعی است که قوم بنی اسرائیل با گذشته تیره و تار خود در انتظار آینده بهتری باشد. به همین علت که حضرت موسی{{ع}} به عنوان یک منجی میان ایشان برخاست آنان در پذیرفتن او درنگ نکردند. این آرمان در دوران ابتلا پا گرفت و هرگز از ایشان جدا نشد، و تنها با انتخاب داوود به پادشاهی بود که آرزوی قوم، برای قیام یک منجی کاملاً برآورده شد. داوود نمونه یک پادشاه یهودی و الگوی جاودانی شخص مسیحا گردید. و در واقع، برخی از انبیا و حکیمان هم او را مسیحا می‌دانستند<ref>هوشع، ۳/۵؛ إرمیا، ۳۰/۹ ؛ حزقیال، ۲۴/ ۲۵، ۳۷.</ref>.

::::::اندیشه مسیحایی در پیشگویی‌های "إشَعیا" به طور وضوح آمده است. مسیحای آرامش آفرین و تسلی بخش قوم یهود در یکی از پیشگویی‌های او تصویر شده است. او حکومت آرمانی عادلانه‌ای را پی می‌افکند که در آن زمان جهان از معرفت خداوند پر خواهد شد مثل آب‌هایی که دریا را می‌پوشاند و آن، پس از گسترش [[دین]] بنی اسرائیل در سراسر گیتی است که همچون پرچم قوم‌ها برپا خواهد شد و امت‌ها آن را خواهند طلبید<ref> إشَعیا، ۱۱/۱۰ ؛ صَفَنیا،۳/۹.</ref>. و نیز می‌خوانیم: "و در ایام آخر واقع خواهد شد که کوه خانه خداوند بر قله کوه‌ها ثابت خواهد شد و فوق تل‌ها برافراشته خواهد گردید و جمیع امت‌ها به سوی آن روان خواهند شد..."<ref>صَفَنیا، ۲/۲-۴.</ref> برخی از پیشگویی‌های "صَفنیا" حتی از پیشگویی‌های اشعیا جهان‌شمول‌ترند. از دید او عصر مسیحایی زمان اصلاح کلی جهان است؛ زیرا که در آن زمان، زبان پاک به امت‌ها خواهد داد تا جمیع ایشان اسم یَهْوَه را بخوانند و به یک دل او را عبادت کنند. تصور تَلمود پیرامون شخص مسیحا به قرار زیر است: یک انسان که نهالی از خاندان سلطنتی داوود است و قداست او تنها به سبب موهبت‌های طبیعی وی خواهد بود، امت‌های مشرک به دست او نابود خواهند گشت و بنی اسرائیل قوت خواهد گرفت»<ref>انتظار مسیحا در آیین یهود، ص۶۵.</ref><ref>[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۹۲-۹۴</ref>.