ولایت باطنی امام: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[الهام]] بر [[مادر موسی]]:''' [[قرآن کریم]] از مادر [[حضرت موسی]] خبر می‌دهد که هنگام تولید فرزندش [[موسی]] - که ترس قتل آن توسط دستگاه طاغوت را داشت - [[خداوند]] به او [[وحی]] نمود،<ref>دقت شود، آیه کلمه [[وحی]] را به‌کار برده است و [[مفسران]] آن را بر [[الهام]] [[تفسیر]] نمودند.</ref> که [[موسی]] را شیر داده و به دریا بیندازد{{عربی| {{متن قرآن|وَأَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَلا تَخَافِي وَلا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ}} }}<ref> و به مادر موسی الهام کردیم که به او شیر بده و اگر بر (جان) او ترسیدی او را (در صندوقی بنه و) به دریا فکن و مهراس و اندوهگین مباش! ما او را به تو باز می‌گردانیم و او را از پیامبران خواهیم کرد؛ سوره قصص، آیه:۷.</ref>؛ {{عربی| {{متن قرآن| إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّكَ مَا يُوحَى}} }}<ref> آن هنگام که به مادرت آنچه (بایست) وحی می‌شد وحی کردیم؛ سوره طه، آیه:۳۸.</ref>. روشن است که یک نوع [[وحی]] و [[ارتباط غیبی]] با [[مادر موسی]] انجام گرفته و وی نیز بر حسب آن فرزند خود را به دریا انداخته است، پس [[وحی]] و [[الهام]] به [[پیامبران]] اختصاص ندارد.  

#'''لقمان:''' شخص دیگری که از عنایت خاص الهی متنعم بوده، [[حضرت لقمان]] است که [[قرآن کریم]] از اعطای [[حکمت]] توسّط [[خداوند]] بر وی خبر می‌دهد{{عربی| {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ}} }}<ref> و به راستی ما به لقمان فرزانگی داده‌ایم؛ سوره لقمان، آیه:۱۲.</ref>

#'''خضر:''' [[حضرت خضر]] بنابر قول [[پیامبر]] نبودن - که محل خلاف است<ref>ر.ک: المیزان، ج ۱۶، ص ۲۲۶. </ref> - [[خداوند]] او را با [[اوصاف]] بلندی نظیر عبد خدا، اتیان [[رحمت]] من عندنا، و [[علم لدنی]] توصیف می‌کند: {{عربی| {{متن قرآن|فَوَجَدَا عَبْدًا مِّنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِندِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْمًا}} }}<ref> و بنده‌ای از بندگان ما (خضر) را یافتند که به او از نزد خود بخشایشی داده و او را از پیش خویش دانشی آموخته بودیم؛ سوره کهف، آیه:۶۵.</ref>. آیه شریفه کیفیّت عنایات ویژه فوق را از جمله چگونگی [[علم لدنی]] را [[تبیین]] نکرده، امّا از این‌که [[خداوند]] [[تعلیم]] [[علم]] بر [[خضر]] را بر خودش نسبت می‌دهد، برمی‌آید که یک نوع [[ارتباط غیبی]] بین [[خضر]] و [[عالم غیب]] برقرار بود که ره‌آورد آن "[[علم لدنی]]" [[حضرت خضر]] شد.  

#'''فرود آمدن [[فرشتگان]] بر مریم:''' مورد دیگر که [[فرشتگان]] آسمانی فرود آمده و به مکالمه و [[بشارت]] پرداختند [[حضرت مریم]] [[مادر عیسی]] بود که از حاملگی وی با [[معجزه]] [[خداوند]] بدون وجود پدر خبر می‌دهد: {{عربی| {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَتِ الْمَلائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ...ذَلِكَ مِنْ أَنبَاء الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ ... إِذْ قَالَتِ الْمَلائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ ... قَالَتْ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ قَالَ كَذَلِكِ اللَّهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاء... }} }}<ref> سوره آل عمران، آیه: ۴۲ ، ۴۴ ، ۴۵، ۴۷.</ref>. در این [[آیات]] شریفه نه تنها از نزول [[ملائکه]] بر [[حضرت مریم]] بلکه از مکالمه [[فرشتگان]] با مریم و همچنین پاسخ مریم به [[فرشتگان]] و خطاب وی به [[خداوند]] "قالت یا ربّ" خبر می‌دهد و از آن برمی‌آید که [[نزول فرشته]] و مکالمه با [[انسان]] غیر [[پیامبر]] واقع شده است و در آن هیچ تعجبّی نیست. '''نکته دوم''' این‌که [[فرشتگان]] مکالمه خود با مریم را [[وحی]] و بعض اخبار گزارش شده به مریم را [[اخبار غیبی]] توصیف و تلقّی می‌کنند که آن نیز بر امکان خبر غیبی و آسمانی بر غیر [[پیامبر]] دلالت می‌کند. '''نکته سوم''' این‌که [[آیات]] فوق بر امکان وجود شخصیّت [[برگزیده]] و پاک غیر [[پیامبر]] یعنی مریم دلالت می‌کند. {{عربی| {{متن قرآن|يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ }} }}. حال این سؤال مطرح است آیا دختر [[پیامبر اسلام]]{{صل}} [[حضرت فاطمه]]{{س}} که مربی چون [[حضرت محمد]] {{صل}} و همسری چون [[امام علی]]{{ع}} داشته [[مقام|مقامی]] بالاتر از [[حضرت مریم]] ندارد؟ یا حداقل باید به تساوی آن دو شخصیّت معتقد باشیم و در این صورت [[شبهه]] [[نزول فرشته]] بر وی و [[تعلیم]] دعای خاص نیز عملاً از دور خارج می‌شود.  

#'''[[وحی]] بر [[حواریون]]:''' مورد دیگر که [[قرآن کریم]] از [[وحی]] بر غیر [[پیامبران]] خبر می‌دهد یاران باوفا و خالص [[حضرت عیسی]] "[[حواریون]]" است: {{عربی| {{متن قرآن|وَإِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّينَ أَنْ آمِنُواْ بِي وَبِرَسُولِي قَالُواْ آمَنَّا وَاشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ}} }}<ref> و یاد کن که به حواریان وحی کردم که به من و فرستاده‌ام ایمان آورید گفتند: (خداوندا) ایمان آوردیم و گواه باش که ما گردن نهاده‌ایم؛ سوره مائده، آیه: ۱۱۱.</ref>. این قسم از [[وحی]] مطابق [[تفاسیر]] [[اهل سنت]] و [[شیعه]] از سنخ [[الهام]] و [[القا در قلب]] بوده است <ref>ر.ک: [[فخر رازی]]، تفسیر کبیر، ج ۶، ص ۱۳۶؛ المیزان، ج ۶، ص ۲۲۲، ذیل آیه فوق.</ref>  

#'''نزول [[فرشتگان]] بر [[اولیاء]] الله:''' موارد پیش گفته به صورت خاص و مشخص در [[قرآن کریم]] مورد تأکید و [[تأیید]] قرار گرفته است، [[قرآن کریم]] به صورت کلّی و با ذکر اوصافی امکان [[وحی]] "[[الهام]]" و [[فرود فرشتگان]] بر [[انسان|انسان‌های]] خاص را نیز مورد اهتمام قرار داده است، مانند: {{عربی| {{متن قرآن| يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالْرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنذِرُواْ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنَاْ فَاتَّقُونِ }} }}<ref> فرشتگان را با روح از (مبدأ) امر خویش بر هر کس از بندگانش که بخواهد فرو می‌فرستد که بیم دهید: هیچ خدایی جز من نیست بنابراین از من پروا کنید؛ سوره نحل، آیه:۲.</ref>. آیه فوق انزال [[فرشتگان]] را به مطلق [[انسان]]‌ها - البته از جنس بندگان خاص الهی - تعمیم داده و از اختصاص آن به [[پیامبران]] ذکری به میان نیاورده است: {{عربی| {{متن قرآن| إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاَّ تَخَافُوا وَلا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الآخِرَةِ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ }} }}<ref> فرشتگان بر آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند، فرود می‌آیند که نهراسید و اندوهناک نباشید و شما را به بهشتی که وعده می‌دادند مژده باد!ما دوستان شما در این جهان و در جهان واپسینیم و در آنجا هر چه دلتان بخواهد هست و هر چه درخواست  کنید دارید؛ سوره فصلت، آیه: ۳۰ - ۳۱.</ref> آیه فوق نیز از تنزّل [[فرشتگان]] برای [[انسان]]‌هایی که در راه [[خدا]] استقامت به خرج دهند خبر می‌دهد و آیه ذیل یادآور می‌شود که [[فرشتگان الهی]] در دنیا و آخرت [[اولیاء]] و یاران [[انسان|انسان‌های]] دارای استقامت خواهند بود. [[فخر رازی]] در توضیح [[اولیاء]] بودن [[فرشتگان]] برای [[انسان]]‌ها در دنیا آن را از باب [[الهام]]، [[مکاشفه]] و مقامات حقیقیه [[تفسیر]] می‌کند که پذیرش ارتباط [[انسان]] غیر [[پیامبر]] با [[عالم غیب]] می‌باشد<ref>«معنی کونهم [[اولیاء]] للمومنین ان للملائکة تأثیرات فی الأرواح البشریة بالالهمات و المکاشفات الیقینیة و المقامات الحقیقیة»، (تفسیر کبیر، ج ۱۴، ص ۱۲۴، ذیل آیه ۳۹ سوره فصلت).</ref>