آثار عدم معرفت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::*«در روایات، گمراهی، نفاق، کفر، حیرت و مرگ جاهلی از جمله پیامدهای عدم معرفت [[امام عصر]]{{ع}} شمرده شده است. [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} در حدیث معروفی، پیامد عدم معرفت [[امام]] و [[امام مهدی|حجت عصر]] را مرگ جاهلی بیان کرده است: {{عربی|" مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة"}}<ref>هرکس بمیرد در حالی که امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلی و بی‌دینی مرده است؛ کفایة الأثر، ص۲۹۶.</ref>؛ در همین رابطه، [[ابوخالد کابلی]] سخنی را از [[امام سجاد]]{{ع}} چنین نقل کرده است: "بر [[علی بن حسین]]{{ع}} وارد شدم، در حالی که آن حضرت در محراب عبادت نشسته بود. پس نشستم تا وقتی که حضرت از عبادت انصراف پیدا کرد و متوجه من شد و دست خود را بر محاسن شریفش کشید. عرض کردم: ای سرور من! به من خبر دهید که [[امامان]] بعد از شما چند نفرند؟ فرمود: هشت نفر. عرض کردم: چگونه است؟ فرمود: زیرا پیشوایان بعد از [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} به عدد اسباط دوازده نفرند که سه نفر آنها گذشته و رفته‌اند و من چهارمین ایشان هستم و هشت نفر از اولاد من، [[امامان]] نیکوکارند. هر که ما را دوست بدارد و به دستور ما عمل کند، در بلندترین منازل بهشت با ما خواهد بود و هر که ما را دشمن بدارد یا یکی از ما را انکار کند، او به خدا و آیات او کافر شده است"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" دَخَلْتُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع وَ هُوَ جَالِسٌ فِي مِحْرَابِهِ فَجَلَسْتُ حَتَّى انْثَنَى وَ أَقْبَلَ عَلَيَّ بِوَجْهِهِ يَمْسَحُ يَدَهُ عَلَى لِحْيَتِهِ فَقُلْتُ يَا مَوْلَايَ أَخْبِرْنِي كَمْ يَكُونُ الْأَئِمَّةُ بَعْدَكَ قَالَ ع ثَمَانِيَةٌ قُلْتُ وَ كَيْفَ ذَاكَ قَالَ ع لِأَنَّ الْأَئِمَّةَ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ إِمَاماً عَدَدَ الْأَسْبَاطِ ثَلَاثَةٌ مِنَ الْمَاضِينَ أَنَا الرَّابِعُ وَ ثَمَانِيَةٌ مِنْ وُلْدِي أَئِمَّةٌ أَبْرَارٌ مَنْ أَحَبَّنَا وَ عَمِلَ بِأَمْرِنَا كَانَ مَعَنَا فِي السَّنَامِ الْأَعْلَى وَ مَنْ أَبْغَضَنَا وَ رَدَّنَا أَوْ رَدَّ وَاحِداً مِنَّا فَهُوَ كَافِرٌ بِاللَّهِ وَ آيَاتِهِ"}}؛ بحار الانوار، ج۳۶، ص ۳۸۸.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} نیز پیامد ناگوار عدم معرفت [[امام]] را بی‌دینی و جدا شدن از مسیر توحید دانسته و فرموده است: "هر که خدا را عبادت کند با عبادتی که به واسطه آن به زحمت بیفتد، ولی پیشوایی از جانب خدا نداشته باشد، کوشش او پذیرفته نیست و او گمراه و سرگردان است. به خدا قسم، اگر کسی از این امت باشد، اما امامی نداشته باشد که آشکار<ref>منظور، امامی است که امامتش با دلایل متقن، ثابت شده باشد.</ref> و عادل و منصوب از طرف خدا باشد، او گمشده و گمراه است و اگر بر این حال بمیرد، با کفر و نفاق مرده است"<ref>{{عربی|اندازه=120%|"كُلُّ مَنْ دَانَ اللَّهَ بِعِبَادَةٍ يُجْهِدُ فِيهَا نَفْسَهُ وَ لَا إِمَامَ لَهُ مِنَ اللَّهِ فَسَعْيُهُ غَيْرُ مَقْبُولٍ وَ هُوَ ضَالٌّ مُتَحَيِّرٌ ... وَ اللَّهِ يَا مُحَمَّدُ مَنْ أَصْبَحَ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ لَا إِمَامَ لَهُ مِنَ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ ظَاهِراً عَادِلًا أَصْبَحَ ضَالًّا تَائِهاً وَ إِنْ مَاتَ عَلَى هَذِهِ الْحَالِ مَاتَ مِيتَةَ كُفْرٍ وَ نِفَاق‏"}}؛ الکافی، ج۱، ص ۳۷۵؛ الغیبة، نعمانی، ص ۱۲۷.</ref>؛ از این‌رو، [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} درباره فرقه مرجئه فرموده است: "فرقه مرجئه، در قیامت کور محشور می‌شوند و رهبرشان نابیناتر از آنان خواهد بود"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" يُحْشَرُ الْمُرْجِئَةُ عُمْيَاناً وَ إِمَامُهُمْ أَعْمَى "}}؛ ثواب الأعمال، ص۲۰۸. این سخن حضرت، ناظر به آیاتی است که چشم بستن به روی حقیقت را سبب کوری انسان شمرده‌اند: {{عربی|اندازه=120%| {{متن قرآن|قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَقَدْ كُنتُ بَصِيرًا قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَكَذَلِكَ الْيَوْمَ تُنسَى}} }}؛ سوره طه، آیات ۱۲۵و۱۲۶.</ref>؛  دلیل این نابینایی، سربرتافتن آنان از اوصیای حقیقی [[پیامبر]]{{صل}}؛ یعنی [[امامان معصوم]] {{عم}} است»<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۶۲ - ۶۴.</ref>.