امدادهای غیبی امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::#'''[[فرشتگان]] و [[جنیان]]:''' [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} می‌فرماید: "... خداوند، [[حضرت مهدی]]{{ع}} را با فرشتگان، جن و شیعیان مخلص یاری می‌کند"<ref>حصینی، الهدایه، ص ۳۱؛ ارشاد القلوب، ص ۲۸۶</ref> [[ابان بن تغلب]] می‌گوید: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "گویا هم اکنون، [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} را در پشت شهر [[نجف]] می‌بینم؛ هنگامی‌که بر آن نقطه از جهان دست یافته است. او بر اسبی سیاه که خال‌های سفیدی دارد ومیان چشمانش پاره‌ای سفیدی می‌درخشد، سوار می‌شود (وشهرهای جهان را می‌گشاید). هیچ شهری در جهان بر جای نمی‌ماند، جز آن که مردمش می‌پندارند، [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در میان آنان ودر شهرشان می‌باشد. آن گاه که او پرچم [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} را به اهتزاز درآورد، سیزده هزار وسیزده فرشته - که سال‌ها منتظر ظهورش بوده اند - به زیر پرچمش گرد می‌آیند (وآماده نبرد می‌شوند). همان فرشتگانی که با نوح پیامبر در کشتی، با ابراهیم خلیل در آتش وبا عیسی هنگام عروج به آسمان، همراه بودند. هم چنین چهار هزار فرشته به یاری حضرت می‌شتابند؛ آن فرشتگانی که بر سرزمین کربلا فرود آمده بودند تا در رکاب [[امام حسین|حسین]]{{ع}} بجنگند؛ ولی اذن این کار را نیافتند وبه آسمان رفتند وچون با اذن جهاد بازگشتند، [[امام حسین]]{{ع}} را شهید یافتند ودر اندوه از دست دادن این فیض بزرگ، همواره ناراحت واندوهگینند وتا روز رستاخیز، گرداگرد ضریح [[امام حسین]]{{ع}} می‌چرخند واشک می‌ریزند"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۷۲؛ نعمانی، غیبة، ص ۳۰۹؛ کامل الزیارات، ص ۱۲۰؛ العدد القویه، ص ۷۴؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۲۴۵</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: "گویا هم اکنون [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} و یارانش را می‌بینم... که فرشته جبرئیل در سمت راست [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} و میکائیل در سمت چپ آن حضرت حرکت می‌کنند وترس ووحشت، پیشاپیش سپاهیانش وپشت سر آنان به فاصله یک ماه در حرکت است وخداوند، او را با پنج هزار فرشته آسمانی یاری می‌رساند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۳؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۳۸۸؛ القول المختصر، ص ۲۱</ref>. نیز آن حضرت می‌فرماید: "فرشتگانی که در جنگ بدر به [[پیامبر]]{{صل}} یاری دادند، هنوز به آسمان بازنگشته اند تا این که [[امام مهدی|حضرت صاحب الامر]]{{ع}} را یاری رسانند وتعدادشان پنج هزار فرشته می‌باشد"<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۹؛ نورالثقلین، ج ۱۲، ص ۳۸۸؛ مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۴۴۸</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "برای [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} نُه هزار وسی صد وسیزده فرشته فرود می‌آید؛ آنان همان فرشتگانی هستند که همراه [[حضرت عیسی]]{{ع}} بوده‌اند؛ هنگامی‌ که خداوند او را به آسمان برد"<ref>بحارالانوار، ج ۱۴، ص ۳۳۹؛ ر</ref> ک: نعمانی، غیبة، ص ۳۱۱</ref>. [[امام علی|علی]]{{ع}} می‌فرماید: "[[حضرت مهدی]]{{ع}} با سه هزار فرشته یاری می‌شود؛ آنان بر چهره وپشت دشمنان می‌کوبند"<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۱۰۱؛ شافعی، بیان، ص ۵۱۵؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۷۳؛ الصواعق المحرقه، ص ۱۶۷؛ کنزالعمّال، ج ۴، ص ۵۸۹؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۷۳؛ احقاق الحق، ج ۱۹، ص ۶۵۲</ref>. در تفسیر آیه شریفه {{متن قرآن|أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ }} }}<ref> امر خدا فرا رسید، پس درباره آن شتاب نکنید؛ سوره نحل، آیه:۱.</ref>؛ [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "این أمرالله، امر ماست؛ یعنی خداوند برای قیام مهدی فرمان داده است که برای آن شتاب نکنیم؛ زیرا خداوند، صاحب امر ما را با سه لشکر از فرشتگان، مؤمنان ورعب پشتیبانی می‌کند وما به حقمان می‌رسیم"<ref>تأویل الآیات الظاهرة، ج ۱، ص ۲۵۲؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۶۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۶</ref>. [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی‌ که [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} قیام کند، خداوند به فرشتگان دستور می‌دهد تا بر مؤمنان سلام دهند ودر مجالس آنان شرکت کنند واگر یکی از مؤمنان با حضرت کاری داشت، [[امام]]{{ع}} برخی از فرشتگان را مأمور می‌کند که آن شخص را به دوش گیرند ونزدش بیاورند وهرگاه نیازش برطرف شد، او را به جایگاه نخستینش بازگردانند. برخی از مؤمنان بر روی ابرها حرکت می‌کنند وبرخی دیگر به همراه فرشتگان در آسمان پرواز می‌کنند وگروهی دیگر به همراه فرشتگان راه می‌روند وگروهی نیز بر فرشتگان سبقت می‌گیرند. برخی از مؤمنان را فرشتگان به عنوان قاضی قرار می‌دهند ومؤمن نزد خداوند با ارزش تر از فرشته است؛ به گونه‌ای که برخی از مؤمنان را حضرت بر صد هزار فرشته به عنوان قاضی می‌گمارد"<ref>دلائل الامامه، ص ۲۴۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۳</ref>. شاید قضاوت این مؤمنان در میان فرشتگان برای رفع اختلاف آنان در مسائل علمی‌ و موضوعات باشد و این گونه اختلافات با [[عصمت]] فرشتگان منافاتی ندارد.

::::#'''[[تابوت حضرت موسی]]{{ع}}''' در کتاب غایة المرام به نقل از [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} آمده است: "به هنگام ظهور [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}}، [[حضرت عیسی]]{{ع}} فرود می‌آید و کتاب‌ها را از انطاکیه گردآوری می‌کند. خداوند برای او، از چهره {{متن قرآن|إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ}} }}<ref>اشاره به این آیه شریفه است: (إرَم ذاتِ العِماد الَّتی لَمْ یخلَق مثلها فی البِلاد؛ ای رسول خدا! آیا ندیدی که خدای تو مردم شهر ارَم را که صاحب قدرت وعظمت بودند، چگونه کیفر داد؟ در صورتی که مانند آن شهر در استحکام وبزرگی در جهان نبود). سوره فجر، آیه: ۸. مقصود این حدیث آن است که چنین شهر پرشکوه وبا عظمتی برای عیسی {{ع}} دوباره آشکار می شود واین شهر مخفی، پدیدار می‌گردد</ref> پرده بر می‌دارد وکاخی را که [[حضرت سلیمان]] پیش از مرگش ساخت، آشکار می‌سازد. حضرت، دارائی‌های کاخ را گردآوری می‌کند وآن را بین مسلمانان تقسیم می‌نماید وتابوتی را - که خداوند به"ارمیا" دستور انداختن آن را در دریای طبرستان داده بود - خارج می‌سازد. آن چه را که خاندان [[حضرت موسی]] و [[حضرت هارون]] به یادگار گذشته‌اند، در آن تابوت موجود است و نیز الواح و عصای [[حضرت موسی]] و قبای [[حضرت هارون]] وده صاع از غذایی که بر بنی اسرائیل فرودمی‌آمد ومرغ‌های بریانی که بنی اسرائیل، برای آیندگان خود ذخیره کرده‌اند، درآن می‌باشد. آن گاه به کمک آن تابوت شهرها را می‌گشاید؛ همان‌گونه که پیش از او نیز چنین کردند"<ref>غایة المرام، ص ۶۹۷؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۶۲۰؛ الشیعة والرجعه، ج ۱، ص ۱۳۶؛ ر.ک: ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۶؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۸۹، ۵۴۱</ref></ref>. ینابیع المودّه، این مطلب را با اندکی تغییر به [[حضرت مهدی]]{{ع}} نسبت می‌دهد و می‌گوید "[[حضرت مهدی]]{{ع}} از غاری در سرزمین انطاکیه، کتاب‌هایی را بیرون می‌آورد و کتاب زبور داود را از دریاچه طبرستان بیرون می‌آورد. در آن کتاب، یادگارهای خاندان [[حضرت موسی]] و [[حضرت هارون]] موجود است وفرشتگان آن را بر دوش می‌کشند والواح وعصای [[حضرت موسی]]{{ع}} در آن است"<ref>ینابیع المودّه، ص ۴۰۱؛ ابن حمّاد، فتن، ص ۹۸؛ متقی هندی، برهان، ص ۱۵۷؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۷</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۸۶ -۹۰.</ref>.

::::#'''فرشتگان:''' از نیروهای غیبی که به یاری آخرین حجت خداوند و یاران او می‌آیند، "فرشتگان الهی" هستند. [[عبدالرحمن بن کثیر]] روایت کرده است: [[امام صادق]] {{ع}} درباره این آیه که: {{متن قرآن|أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ}} }}<ref>هان امر خدا در رسید، پس در آن شتاب مکنید؛ سورهنحل، آیه ۱.</ref>؛فرمود: "آن امر ما است، خدای عز و جل امر فرموده که در مورد آن شتاب نشود تا آنکه خداوند او را با سه لشکر یاری فرماید که عبارتند از: فرشتگان، مؤمنان و هراس"<ref>{{عربی|اندازه=120%|"هُوَ أَمْرُنَا أَمْرُ اللَّهِ لَا يُسْتَعْجَلُ بِهِ يُؤَيِّدُهُ ثَلَاثَةُ أَجْنَادٍ الْمَلَائِكَةُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الرُّعْب‏"}}؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۱۹۸، ح۹.</ref>؛ در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} که به طور مفصل به چگونگی حضور و نقش فرشتگان در قیام [[حضرت مهدی]] {{ع}} اشاره شده است. [[ابان بن تغلب]] نقل شده است: شنیدم [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمود: "گویی قائم را می‌بینم بر نجف کوفه که جامه‌ای از استبرق به تن دارد و زره رسول خدا {{صل}} را می‌پوشد. چون آن را پوشید به تن او، از هم باز و گشاد می‌شود تا اندازه بدن آن حضرت گردد. سپس سوار بر اسبی سیاه و سفید می‌شود که میان دو چشمش، سفیدی مشخص و آشکاری است. پرچم [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} با اوست. عرض کردم: پرچم اکنون موجود و پنهان است یا برای او آورده می‌شود؟ فرمود: جبرئیل آن را برای آن حضرت می‌آورد، دسته آن از عمودهای عرش خدا، و سایه آن از نصرت خداوند است. با آن پرچم بر چیزی فرود نمی‌آید، مگر اینکه خداوند آن را نابود می‌سازد. همراه با آن نه هزار فرشته فرود می‌آیند و نیز ۳۱۳ فرشته. عرض کردم: فدایت گردم! آیا همه این فرشتگان همراه هستند؟ فرمود: آری، آنان همان فرشتگانی‌اند که با نوح در کشتی بودند و همان فرشتگانی‌اند که وقتی ابراهیم به آتش افکنده شد، همراه او بودند، و همان‌هایی‌اند که وقتی دریا برای موسی شکافته شد همراه او بودند، و همان هائی‌اند هستند که وقتی خداوند، عیسی را به سوی خویش به آسمان برد همراه او بودند، و چهار هزار فرشته نشان دار هستند که با [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} همراه بودند، و ۳۱۳ فرشته‌ای که در روز بدر، با آن حضرت بودند، و همراه با آنان چهار هزار فرشته‌ای هستند که به آسمان بالا رفتند تا اجازه جنگیدن در رکاب [[امام حسین|حسین]]{{ع}} را بگیرند؛ ولی وقتی به زمین بازگشتند که آن حضرت کشته شده بود! آنان در کنار قبر آن حضرت پریشان موی و غبار آلود ماندند و بر آن حضرت تا روز قیامت می‌گریند و آنان خروج [[قائم]]{{ع}} را انتظار می‌کشند<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۳۰۹، ح۴.</ref>. [[عیاشی]] از [[امام باقر]]{{ع}} نقل کرده که فرمود: "فرشتگانی که در جنگ بدر [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} را در زمین یاری کردند، از آن پس به آسمان نرفتند و پس از این نیز نخواهند رفت تا آنکه یاری کنند صاحب این امر را و آنان پنج هزار تن هستند"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" إِنَّ الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ نَصَرُوا مُحَمَّداً ص يَوْمَ بَدْرٍ فِي الْأَرْضِ مَا صَعِدُوا بَعْدُ وَ لَا يَصْعَدُونَ حَتَّى يَنْصُرُوا صَاحِبَ هَذَا الْأَمْرِ وَ هُمْ خَمْسَةُ آلَافٍ"}}؛ تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۹۷.</ref>؛ [[پیامبر خاتم|پیامبر گرامی]] اسلام {{صل}} در روایتی، به نقل از خداوند در شب معراج چنین می‌گوید: "و با لشکریان خود او (مهدی) را یاری می‌کنم و با فرشتگانم به او مدد می‌رسانم، تا آنکه دعوتم را آشکار کند"<ref>{{عربی|اندازه=120%|"وَ لَأَنْصُرَنَّهُ بِجُنْدِي وَ لَأُمِدَّنَّهُ بِمَلَائِكَتِي حَتَّى يُعْلِنَ دَعْوَتِي "}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۴، ح۴.</ref>.

::::#'''سپاهیان دیده نشدنی:''' [[قرآن]] در سه مورد با تعبیر {{متن قرآن|بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا}} }} (سپاهیان دیده نشدنی) یاد کرده است: یکی در آنجا که به وضع مخاطره آمیز [[پیامبر]]{{صل}} در غار ثور اشاره کرده، می‌فرماید: {{متن قرآن|...فَأَنزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا...}} }}<ref>پس خدا آرامش خود را بر او فرو فرستاد، و او را با سپاهیانی که آنها را نمی‌دیدید، تأیید کرد؛ سوره توبه، آیه ۴۰.</ref>؛ همچنین آن گاه که دشمن در جنگ حنین، به پیروزی موقت رسید و مسلمانان از گرد [[پیامبر]]{{صل}} پراکنده شدند، [[امدادهای غیبی]] از جمله سپاه نامرئی آنان را نجات بخشید: {{متن قرآن|ثُمَّ أَنزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنزَلَ جُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا...}} }}<ref>آن گاه خدا آرامش خود را بر فرستاده خود و بر مؤمنان، فرود آورد و سپاهیانی فرو فرستاد که آنها را نمی‌دیدید؛ سوره توبه، آیه ۲۶.</ref>؛ سوم موقعی بود که دشمنان اسلام، شهر [[مدینه]] را محاصره کردندو مسلمانان ناچار به ماندن در شهر و کندن خندق در اطراف آن شدند! چشم‌های رزمندگان مسلمان خیره و جانشان به گلوگاه رسیده و گمان‌های خاصی درباره خدا پیدا کرده بودند!! [[پیامبر]]{{صل}} از خداوند کمک خواست، در پی آن [[امدادهای غیبی]] به یاری آنان آمد که از مهم‌ترین آنها لشکرهای نامرئی بود: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا}} }}<ref>ای کسانی که ایمان آورده‌اید! نعمت خدا را بر خود به یاد آرید؛ آن گاه که لشکرهایی به سوی شما [در] آمدند. پس بر سر آنان تندبادی و لشکرهایی که آنها را نمی‌دیدید، فرستادیم و خدا به آنچه می‌کنید، همواره بیناست؛ سوره احزاب، آیه ۹.</ref>.

::::#'''یاری با فرشتگان:''' مهم‌ترین مصداق کمک‌های پنهان خداوند، آمدن فرشتگان به یاری پیامبران خود است. بخش قابل توجهی از آیات [[قرآن]]، از یاری فرشتگان به [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} و مسلمانان در جنگ‌های صدر [[اسلام]] حکایت می‌کند. روشن‌ترین نمونه آیاتی است که در آن به این حضور در جنگ بدر اشاره کرده است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ * إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَن يَكْفِيَكُمْ أَن يُمِدَّكُمْ رَبُّكُم بِثَلاثَةِ آلافٍ مِّنَ الْمَلائِكَةِ مُنزَلِينَ * بَلَى إِن تَصْبِرُواْ وَتَتَّقُواْ وَيَأْتُوكُم مِّن فَوْرِهِمْ هَذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُم بِخَمْسَةِ آلافٍ مِّنَ الْمَلائِكَةِ مُسَوِّمِينَ}} }}<ref>یقیناً خدا شما را در [جنگ] بدر- با آنکه ناتوان بودید- یاری کرد. پس، از خدا پروا کنید! باشد که سپاس گزاری نمایید. آن گاه که به مؤمنان می‌گفتی: "آیا شما را بس نیست که پروردگارتان، شما را با سه هزار فرشته فرودآمده، یاری کند؟" آری، اگر صبر کنید و پرهیزگاری نمایید و با همین جوش و خروش بر شما بتازند، [همان گاه] پروردگارتان شما را با پنج هزار فرشته نشاندار یاری خواهد کرد؛ سوره آل عمران آیات ۱۲۳- ۲۱۲۵.</ref>.  

::::#'''ترس در دل‌های دشمنان:''' خداوند متعال افزون بر امدادهای یاد شده، گاهی با انداختن هراس در دل دشمنان، جبهه حق را یاری می‌کرد. به عنوان نمونه خداوند جنگ بدر براساس وعده خویش سپاه ترس را یک باره و ناگهانی بر قلب دشمن چیره ساخت: {{متن قرآن|...سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُواْ الرُّعْبَ...}} }}<ref>به زودی در دل کافران وحشت خواهم افکند؛ انفال، آیه ۱۲.</ref>.

::::#'''فرستادن بادهای ویرانگر:''' یکی دیگر از امدادهای الهی، بادهایی است که سبب از بین رفتن دشمنان و یاری مؤمنان شده است. خداوند می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا}} }}<ref>ای کسانی که ایمان آورده‌اید! نعمت خدا را بر خود به یاد آرید؛ آن گاه که لشکرهایی به سوی شما [در] آمدند، پس بر سر آنان تندبادی و لشکرهایی که آنها را نمی‌دیدید، فرستادیم؛ احزاب، آیه ۹.</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص‌ص۲۲۱-۲۲۴، ۲۲۶ - ۲۳۱.</ref>.