پرش به محتوا

عدالت در عصر ظهور چگونه و با چه ابعادی محقق می‌شود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '}} }}' به '}}'
جز (جایگزینی متن - '{{عربی| {{متن قرآن' به '{{متن قرآن')
جز (جایگزینی متن - '}} }}' به '}}')
خط ۴۹: خط ۴۹:
[[پرونده:1368119.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[رحیم کارگر]]]]
[[پرونده:1368119.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[رحیم کارگر]]]]
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر'''[[رحیم کارگر]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت دوران ظهور (کتاب)|مهدویت دوران ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر'''[[رحیم کارگر]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت دوران ظهور (کتاب)|مهدویت دوران ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«چگونگی تحقق [[عدالت]] در [[عصر ظهور]] نیز بحثی بسیار مهم و درخور توجه است. [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} با ابزار و شیوه‏‌های مختلفی [[عدالت]] فراگیر را محقق می‏‌سازد. [[خداوند متعال]]، از این ابزار سخن می‏‌گوید. اولین اقدام و راه تمامی [[پیامبران]] برای ایجاد [[قسط]] و [[عدل]]، [[کار]] فرهنگی و روشنگری است. {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ }} }}<ref> سوره حدید، آیه: ۲۵.</ref>. [[امام مهدی]]{{ع}} نیز با اقدامات گسترده فرهنگی و تربیتی، به رشد فکری و اخلاقی [[جامعه]] دست می‏‌زند و [[جامعه]] مرده را احیا می‏‌کند. آن‏‌گاه [[قرآن]] با توجه به اهمیت قانون [[عدل]]، از کتاب و [[میزان]] سخن به میان می‏‌آورد. {{متن قرآن|وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ }} }}<ref> سوره حدید، آیه: ۲۵.</ref>. [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} به [[یقین]] به کمک آموزه‏‌های متعالی [[قرآن]] و [[دستورات]] [[عدالت]]‏‌محور [[اسلام]]، به اداره [[حکومت]] جهانی می‏‌پردازد و با [[قوانین]] و [[سیره]] عادلانه، [[جهان]] را آکنده از [[عدل]] ‏‌وداد می‏‌کند. در مرحله سوم، از [[قدرت]] سلاح‏‌ و نیروی نظامی با تعبیر {{متن قرآن|وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ }} }}<ref> سوره حدید، آیه: ۲۵.</ref> یاد کرده است.
::::::«چگونگی تحقق [[عدالت]] در [[عصر ظهور]] نیز بحثی بسیار مهم و درخور توجه است. [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} با ابزار و شیوه‏‌های مختلفی [[عدالت]] فراگیر را محقق می‏‌سازد. [[خداوند متعال]]، از این ابزار سخن می‏‌گوید. اولین اقدام و راه تمامی [[پیامبران]] برای ایجاد [[قسط]] و [[عدل]]، [[کار]] فرهنگی و روشنگری است. {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ }}<ref> سوره حدید، آیه: ۲۵.</ref>. [[امام مهدی]]{{ع}} نیز با اقدامات گسترده فرهنگی و تربیتی، به رشد فکری و اخلاقی [[جامعه]] دست می‏‌زند و [[جامعه]] مرده را احیا می‏‌کند. آن‏‌گاه [[قرآن]] با توجه به اهمیت قانون [[عدل]]، از کتاب و [[میزان]] سخن به میان می‏‌آورد. {{متن قرآن|وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ }}<ref> سوره حدید، آیه: ۲۵.</ref>. [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} به [[یقین]] به کمک آموزه‏‌های متعالی [[قرآن]] و [[دستورات]] [[عدالت]]‏‌محور [[اسلام]]، به اداره [[حکومت]] جهانی می‏‌پردازد و با [[قوانین]] و [[سیره]] عادلانه، [[جهان]] را آکنده از [[عدل]] ‏‌وداد می‏‌کند. در مرحله سوم، از [[قدرت]] سلاح‏‌ و نیروی نظامی با تعبیر {{متن قرآن|وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ }}<ref> سوره حدید، آیه: ۲۵.</ref> یاد کرده است.
:::::*[[امام]] در این مرحله با شدت تمام به مقابله [[ستمگران]] و بیدادگری می‏‌پردازد و ریشه [[ظلم]] و [[ستم]] را برمی‏‌اندازد. [[امام باقر]]{{ع}} با توجه به اهمیت سه عنصر فوق برای ایجاد [[عدالت]] می‏‌فرمایند:" امامی که [[قرآن]]، [[دانش]] و سلاح نزد اوست، از ما است"<ref>‏‌ چشم ‏اندازی به حکومت مهدی، ص ۱۷۸.</ref>‏‌. در این [[روایت]]، از اجرای [[عدالت]] بحث شده است؛ زیرا [[پیشوایی]] می‏‌تواند به طور کامل [[قسط]] و [[عدل]] را در [[جامعه]] [[اجرا]] و [[جامعه]] را به سوی [[کمال]] [[رهبری]] کند که سه نیروی [[دانش]]، قانون و [[قدرت]] را داشته باشد <ref>‏‌ ر. ک: فصلنامه انتظار، ش ۱۴، ص ۸۲ و ۸۳.</ref>‏‌.
:::::*[[امام]] در این مرحله با شدت تمام به مقابله [[ستمگران]] و بیدادگری می‏‌پردازد و ریشه [[ظلم]] و [[ستم]] را برمی‏‌اندازد. [[امام باقر]]{{ع}} با توجه به اهمیت سه عنصر فوق برای ایجاد [[عدالت]] می‏‌فرمایند:" امامی که [[قرآن]]، [[دانش]] و سلاح نزد اوست، از ما است"<ref>‏‌ چشم ‏اندازی به حکومت مهدی، ص ۱۷۸.</ref>‏‌. در این [[روایت]]، از اجرای [[عدالت]] بحث شده است؛ زیرا [[پیشوایی]] می‏‌تواند به طور کامل [[قسط]] و [[عدل]] را در [[جامعه]] [[اجرا]] و [[جامعه]] را به سوی [[کمال]] [[رهبری]] کند که سه نیروی [[دانش]]، قانون و [[قدرت]] را داشته باشد <ref>‏‌ ر. ک: فصلنامه انتظار، ش ۱۴، ص ۸۲ و ۸۳.</ref>‏‌.
:::::*باید دانست که تفاوت عمده میان مکتب [[اسلام]] با سایر مکاتب در این جهت ([[عدالت]]) این است که [[اسلام]]، [[معنویت]] را پایه و اساس [[عدالت]] می‏‌شمارد. حساسیتی که [[اسلام]] در زمینه [[عدالت]] و ترکیب آن با [[معنویت]] اسلامی از خود نشان می‏‌دهد در هیچ مکتب دیگری نظیر و مانند ندارد <ref>‏‌ ر. ک: شهید مطهری، پیرامون جمهوری اسلامی، ص ۱۵۳.</ref>‏‌.
:::::*باید دانست که تفاوت عمده میان مکتب [[اسلام]] با سایر مکاتب در این جهت ([[عدالت]]) این است که [[اسلام]]، [[معنویت]] را پایه و اساس [[عدالت]] می‏‌شمارد. حساسیتی که [[اسلام]] در زمینه [[عدالت]] و ترکیب آن با [[معنویت]] اسلامی از خود نشان می‏‌دهد در هیچ مکتب دیگری نظیر و مانند ندارد <ref>‏‌ ر. ک: شهید مطهری، پیرامون جمهوری اسلامی، ص ۱۵۳.</ref>‏‌.
:::::*'''چرایی عدم تحقق [[عدالت]]‏‌:''' بر اساس [[سنت]] الهی، هر یک از [[انبیا]] و اولیاء با ویژگی‏‌های خاص خود با مأموریتی ویژه در زمینه اجتماعی منحصر به فرد خود، [[حضور]] یافته و به [[هدایت مردم]] پرداخته‏‌اند. اینان بر اساس منطقی معین و مقصدی واحد، هدایت‏‌گر مردمی بوده‏‌اند که در سیستم‏‌های اجتماعی گوناگون می‏‌زیسته‏‌اند و همه [[علی]] رغم تفاوت‏‌های ظاهری، رسالتی واحد داشته‏‌اند. منتها در برابر حوادث گوناگون، برخوردهای متفاوتی داشته و راه‏‌کارهای متنوعی برای [[نجات]] [[بشریت]] معرفی کرده‏‌اند. بنابراین تفاوتی میان [[حکومت]] و [[سیره]] [[انبیا]] و اولیای الهی وجود ندارد. یکی از اغراض اصلی بعث [[انبیا]]، تشکیل [[جامعه]] ایده‏‌آل براساس خداپرستی و ارزش‏‌های الهی و گسترش عدل‏‌وداد در سراسر [[زمین]] بوده و هرکدام در حد امکان قدمی در این راه برداشته‏‌اند و بعضی از آن‏‌ها توانسته‏‌اند در محدوده جغرافیایی و زمانی خاصی [[حکومت]] الهی را برقرار سازند، ولی برای هیچ یک از ایشان شرایط [[حکومت عدل جهانی]]، فراهم نگشت. البته فراهم نشدن چنین شرایطی به معنای نارسایی تعالیم و برنامه‏‌های [[انبیا]] و یا [[نقص]] [[مدیریت]] و [[رهبری]] ایشان نبوده و نیز به معنای تحقق نیافتن هدف الهی از [[بعثت]] ایشان نمی‏‌باشد زیرا هدف الهی فراهم شدن زمینه و شرایط برای سیر و حرکت اختیاری انسان‏‌ها است.
:::::*'''چرایی عدم تحقق [[عدالت]]‏‌:''' بر اساس [[سنت]] الهی، هر یک از [[انبیا]] و اولیاء با ویژگی‏‌های خاص خود با مأموریتی ویژه در زمینه اجتماعی منحصر به فرد خود، [[حضور]] یافته و به [[هدایت مردم]] پرداخته‏‌اند. اینان بر اساس منطقی معین و مقصدی واحد، هدایت‏‌گر مردمی بوده‏‌اند که در سیستم‏‌های اجتماعی گوناگون می‏‌زیسته‏‌اند و همه [[علی]] رغم تفاوت‏‌های ظاهری، رسالتی واحد داشته‏‌اند. منتها در برابر حوادث گوناگون، برخوردهای متفاوتی داشته و راه‏‌کارهای متنوعی برای [[نجات]] [[بشریت]] معرفی کرده‏‌اند. بنابراین تفاوتی میان [[حکومت]] و [[سیره]] [[انبیا]] و اولیای الهی وجود ندارد. یکی از اغراض اصلی بعث [[انبیا]]، تشکیل [[جامعه]] ایده‏‌آل براساس خداپرستی و ارزش‏‌های الهی و گسترش عدل‏‌وداد در سراسر [[زمین]] بوده و هرکدام در حد امکان قدمی در این راه برداشته‏‌اند و بعضی از آن‏‌ها توانسته‏‌اند در محدوده جغرافیایی و زمانی خاصی [[حکومت]] الهی را برقرار سازند، ولی برای هیچ یک از ایشان شرایط [[حکومت عدل جهانی]]، فراهم نگشت. البته فراهم نشدن چنین شرایطی به معنای نارسایی تعالیم و برنامه‏‌های [[انبیا]] و یا [[نقص]] [[مدیریت]] و [[رهبری]] ایشان نبوده و نیز به معنای تحقق نیافتن هدف الهی از [[بعثت]] ایشان نمی‏‌باشد زیرا هدف الهی فراهم شدن زمینه و شرایط برای سیر و حرکت اختیاری انسان‏‌ها است.
:::::*{{متن قرآن|رُّسُلاً مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا }} }}<ref> پیامبرانی نویدبخش و هشدار دهنده تا پس از این پیامبران برای مردم بر خداوند حجتی نباشد و خداوند پیروزمندی فرزانه است؛ سوره نساء، آیه: ۱۶۵.</ref> نه الزام و [[اجبار]] [[مردم]] بر پذیرفتن این [[حق]] و [[پیروی]] از [[رهبران الهی]] و این هدف تا این اندازه تحقق یافته است. اما در [[عین]] حال [[خداوند متعال]] وعده تحقق [[حکومت]] الهی را در تمامی کره [[زمین]] داده است که می‏‌توان آن را نوعی پیشگویی نسبت به فراهم شدن زمینه پذیرش [[حق]] در سطح وسیعی از [[جامعه]] انسانی به حساب آورد که با استفاده از افراد و گروه‏‌های بسیار ممتاز و مددهای غیبی الهی، موانع تشکیل [[حکومت جهانی]] از سر راه برداشته شده عدل‏‌وداد به نفع توده‏‌های ستمدیده مردم- که از بیداد [[ستمگران]] به ستوه آمده و از همه مکتب‏‌ها و رژیم‏‌ها ناامید شده‏‌اند- گسترش خواهد یافت. اما این شرایط نه در زمان [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} حاصل بود و نه در زمان [[ائمه]] دیگر و نه حتی اکنون. در [[عصر]] [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}}، ایشان نهایت‏‌ تلاش‏‌شان این بود که [[دین]] تازه را [[تبیین]] و ارکان آن را تقویم بخشند. علاوه‏‌بر آن‏‌که [[مخالفت]] [[مخالفان]] نگذاشت حتی الگوی [[مدینه]] النبی فراتر از این شهر رفته و [[عدالت]] حتی در جزیرة العرب مستقر گردد، چه رسد به ممالک دیگر و همه کره [[زمین]].
:::::*{{متن قرآن|رُّسُلاً مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا }}<ref> پیامبرانی نویدبخش و هشدار دهنده تا پس از این پیامبران برای مردم بر خداوند حجتی نباشد و خداوند پیروزمندی فرزانه است؛ سوره نساء، آیه: ۱۶۵.</ref> نه الزام و [[اجبار]] [[مردم]] بر پذیرفتن این [[حق]] و [[پیروی]] از [[رهبران الهی]] و این هدف تا این اندازه تحقق یافته است. اما در [[عین]] حال [[خداوند متعال]] وعده تحقق [[حکومت]] الهی را در تمامی کره [[زمین]] داده است که می‏‌توان آن را نوعی پیشگویی نسبت به فراهم شدن زمینه پذیرش [[حق]] در سطح وسیعی از [[جامعه]] انسانی به حساب آورد که با استفاده از افراد و گروه‏‌های بسیار ممتاز و مددهای غیبی الهی، موانع تشکیل [[حکومت جهانی]] از سر راه برداشته شده عدل‏‌وداد به نفع توده‏‌های ستمدیده مردم- که از بیداد [[ستمگران]] به ستوه آمده و از همه مکتب‏‌ها و رژیم‏‌ها ناامید شده‏‌اند- گسترش خواهد یافت. اما این شرایط نه در زمان [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} حاصل بود و نه در زمان [[ائمه]] دیگر و نه حتی اکنون. در [[عصر]] [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}}، ایشان نهایت‏‌ تلاش‏‌شان این بود که [[دین]] تازه را [[تبیین]] و ارکان آن را تقویم بخشند. علاوه‏‌بر آن‏‌که [[مخالفت]] [[مخالفان]] نگذاشت حتی الگوی [[مدینه]] النبی فراتر از این شهر رفته و [[عدالت]] حتی در جزیرة العرب مستقر گردد، چه رسد به ممالک دیگر و همه کره [[زمین]].
:::::*بعد از [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} نیز علاوه ‏‌بر آن‏‌که تلاش ایشان در بدنه [[حکومت]] تداوم نیافت تا شرایط [[تبلیغ]] [[اسلام]] در سرزمین‏‌های گسترده‏‌ای فراهم آید، بلکه [[حکومت]] از مجرای [[حق]] خود خارج گشت و نابسامانی‏‌های فراوانی در ممالک اسلامی پدیدار شد که نمی‏‌توان در این مجال اندک حتی آنها را شمارش کرد. [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} نیز که بالاجبار [[مسئولیت]] [[حکومت]] را پذیرفت، چنان با مشکلات داخلی و تحریفات و تبعیضات و [[انحرافات]] مواجه شد که در دوران [[حکومت]] چند ساله اندک خود نتوانست آن‏‌طور که خود می‏‌خواست [[عدالت]] را در محدوده قلمرو مرکز [[حکومت]] خود محقق سازند، چه رسد به ممالک دیگر!! در واقع [[امام علی]]{{ع}} پس از ۲۵ سال با جامعه‏‌ای مواجه شد که در آن، [[عامه]] [[مردم]] مشتاق احیای تمدن [[نبوی]] بوده و او را به مثابه رهنمایی مسیر بازگشت به دوران درخشان گذشته برگزیدند؛ اما طبقات [[نخبگان]] و هیئت‏‌ها و مسائل گوناگون، مسیرهای متفاوت و گاهی بسیار [[منحرف]] را در پیش پای [[عامه]] [[مردم]] می‏‌گذاشتند.
:::::*بعد از [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} نیز علاوه ‏‌بر آن‏‌که تلاش ایشان در بدنه [[حکومت]] تداوم نیافت تا شرایط [[تبلیغ]] [[اسلام]] در سرزمین‏‌های گسترده‏‌ای فراهم آید، بلکه [[حکومت]] از مجرای [[حق]] خود خارج گشت و نابسامانی‏‌های فراوانی در ممالک اسلامی پدیدار شد که نمی‏‌توان در این مجال اندک حتی آنها را شمارش کرد. [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} نیز که بالاجبار [[مسئولیت]] [[حکومت]] را پذیرفت، چنان با مشکلات داخلی و تحریفات و تبعیضات و [[انحرافات]] مواجه شد که در دوران [[حکومت]] چند ساله اندک خود نتوانست آن‏‌طور که خود می‏‌خواست [[عدالت]] را در محدوده قلمرو مرکز [[حکومت]] خود محقق سازند، چه رسد به ممالک دیگر!! در واقع [[امام علی]]{{ع}} پس از ۲۵ سال با جامعه‏‌ای مواجه شد که در آن، [[عامه]] [[مردم]] مشتاق احیای تمدن [[نبوی]] بوده و او را به مثابه رهنمایی مسیر بازگشت به دوران درخشان گذشته برگزیدند؛ اما طبقات [[نخبگان]] و هیئت‏‌ها و مسائل گوناگون، مسیرهای متفاوت و گاهی بسیار [[منحرف]] را در پیش پای [[عامه]] [[مردم]] می‏‌گذاشتند.
:::::*اهتمام به احیای [[جامعه]] [[عدل]] در چنین وضعیتی، بدون برخورداری از [[قدرت]] نظیر و [[قاطع]] [[وحی]] و همزیستی با مردمی که کورکورانه از رؤسای مزدور قبایل خود تبعیت می‏‌کنند و در جست‏‌وجوی [[حق]]، به [[باطل]] دست می‏‌یابند و در [[جهل]] مرکب غوطه‏‌ور می‏‌گردند، برای امامی که جز [[هدایت مردم]] دغدغه‏‌ای برای [[حاکمیت]] ندارد، شرایطی طاقت‏‌فرسا ایجاد می‏‌کند!! وضعیت در دوران سایر [[ائمه]] نیز روشن است و آنان در موقعیتی قرار گرفتند که [[جامعه]] پذیرای [[عدالت]] واقعی نبود. اما وضعیت در [[عصر ظهور]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} بسیار متفاوت از گذشته خواهد بود و [[حکومت]]‏‌ در دست [[صالحان]] و حق‏‌طلبان قرار خواهد گرفت و [[مردم]] همراهی لازم را با [[حکومت جهانی]] خواهند داشت.
:::::*اهتمام به احیای [[جامعه]] [[عدل]] در چنین وضعیتی، بدون برخورداری از [[قدرت]] نظیر و [[قاطع]] [[وحی]] و همزیستی با مردمی که کورکورانه از رؤسای مزدور قبایل خود تبعیت می‏‌کنند و در جست‏‌وجوی [[حق]]، به [[باطل]] دست می‏‌یابند و در [[جهل]] مرکب غوطه‏‌ور می‏‌گردند، برای امامی که جز [[هدایت مردم]] دغدغه‏‌ای برای [[حاکمیت]] ندارد، شرایطی طاقت‏‌فرسا ایجاد می‏‌کند!! وضعیت در دوران سایر [[ائمه]] نیز روشن است و آنان در موقعیتی قرار گرفتند که [[جامعه]] پذیرای [[عدالت]] واقعی نبود. اما وضعیت در [[عصر ظهور]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} بسیار متفاوت از گذشته خواهد بود و [[حکومت]]‏‌ در دست [[صالحان]] و حق‏‌طلبان قرار خواهد گرفت و [[مردم]] همراهی لازم را با [[حکومت جهانی]] خواهند داشت.