مقصود از آخرالزمان چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::واژه آخر الزمان در [[قرآن]] به کار نرفته است؛ اما مطالب گوناگونی در باره آن، از آیات قابل استفاده است. [[قرآن کریم]] به طور کلّی، جهانیان را به دو بخش پیشینیان و پسینیان تقسیم کرده‏ و برای هریک ویژگی‌‏هایی بیان نموده است. به نظر می‌‏رسد بتوان پسینیان را بخشی از انسان‏‌های آخر الزمان دانست<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵ - ۲۳.</ref>..

::::::درباره آغاز شکل‌‏گیری و چگونگی انجام جهان، سخن روشنی در آیات و روایات به چشم نمی‌‏خورد؛ اما آن‏گاه که سخن از دوران آخر الزمان به میان می‌‏آید، همواره به دو پدیده بسیار مهم و بزرگ اشاره می‌‏شود<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵ - ۲۳.</ref>:

#ظهور و قیام موعود نجات‌‏بخش، [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵ - ۲۳.</ref>.

::::::از این‌‏رو شکی نیست اینک ما در دوران "آخر الزمان" به سر می‏‌بریم. این دوران، دارای دو ویژگی مهمّ و اساسی است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵ - ۲۳.</ref>:

::::::[[شیعه]] دوازده ‏امامی، با بهره‌‏گیری از آموزه‌‏های پیشوایان معصوم{{عم}} [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} را موعود امت‏ها و حکومت ایشان را نیکوترین فرجام زندگانی انسان‏ها بر زمین می‌‏داند. در این نگاه، با ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}، افزون بر بهره‌‏مندی مردمان آن دوران، برخی از نیک‏ترین و صالح‏ترین و نیز بدترین و تبه‏کارترین انسان‏ها که پیشتر از دنیا رفته‏‌اند، به دنیا بازمی‌‏گردند، تا شایستگان، از برپایی حکومت عدل و قسط شادمان، و تبهکاران، از آن عدل جهانی آزرده ‏خاطر گردند<ref>  ر.ک: نگارنده، بازگشت به دنیا در پایان تاریخ</ref>. و دنیا، همچنان بر مدار دادگری خواهد گشت، تا زندگی دنیایی پایان یابد.

::::::پیشوایان معصوم{{عم}}، با [[الهام]] از [[وحی]] الهی و سرچشمه‏‌های آن، پیوند مهدویت و آخر الزمان را به روشنی بیان کرده‏‌اند:

{{پایان جمع شدن}}

::::#دوره [[پیامبر خاتم]]{{صل}} که از بعثت آن حضرت تا قیامت را شامل می‌شود. در این صورت، [[آخر الزمان]]، به این معنا است که بعد از آن بزرگوار، [[پیامبر]] و شریعت دیگری نخواهد آمد و این دوره، دوره آخرین شریعت است<ref>کافی، ج ۸، ص ۱۳۸؛  بحارالانوار، ج ۲۱، ص ۳۱۷ وج ۱۲، ص ۲۸۱.</ref>.

::::#دوره [[غیبت]] و سال‌های پیش از ظهور که [[آخر الزمان]] طبق این معنا، پایان دوره ظلم‌ها و فساد‌ها و حکومت‌های غیر الهی است و با ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}، همه مظاهر شرک و ظلم و فساد از بین می‌رود.

:::::::::::با توجه به این روایات می‌توان گفت روایاتی هم که نشانه‌های مختلفی برای [[آخر الزمان]] بیان کرده است، به دوران [[غیبت]] و ما قبل ظهور اشاره دارد؛ مانند روایتی که می‌فرماید: "در [[آخر الزمان]]، مردم، امر به معروف و نهی از منکر را ترک می‌کنند و اهل ریا می‌شوند و نماز و روزه شان ظاهری است."<ref>کافی، ج ۵، باب الامر بالمعروف و النهی عن المنکر، ح۱، ص ۵۵.</ref> یا "[[آخر الزمان]]، زمان بدی است. زنان، بی‌حجاب و بزک کرده ظاهر می‌شوند"<ref>من لایحضره الفقیه، ج ۳، ص ۳۹۰، ح۴۳۷۴. بعضی از ویژگی‌های این دوره چنین است: - وضع [[حکومت]]‌ها: افراد، فاسد و ظالم و [[حکومت]]‌ها، ضعیف، استبدادی، زود گذر و متزلزل هستند. - وضع [[دین]]: از [[اسلام]] و [[قرآن]]، فقط اسمی‌ می‌ماند و مساجد، زیبا؛ امّا بدون جمعیّت است و مردم از [[دین]] خارج می‌شوند. - وضع اخلاق: عواطف انسانی ضعیف می‌شود و ترحم به یک دیگر وجود ندارد. انواع فسادهای اخلاقی، علنی و بدون نهی و جلوگیری در جامعه انجام می‌شود. - وضع امنیت: ترس و اضطراب، فراگیر و راه‌ها نا امن است. جنایت‌های هولناک صورت می‌گیرد و مردم، آرزوی مرگ می‌کنند. مرگ‌های ناگهانی، زلزله، جنگ، فتنه، بیماری و مرگ زیاد می‌شود. - وضع اقتصاد: باران و محصولات کشاورزی کم می‌گردد و رودها و چشمه‌ها خشک می‌شوند. گرانی، فقر، گرسنگی و عدم رونق تجارت و بازار، غوغا می‌کند. (برای آگاهی بیشتر: ر، ک: نجم الدین طبسی، نشانه هایی از دولت موعود.)</ref>

:::::::::::چون در روایات، دوران [[غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} "[[آخر الزمان]]" نامید شده است، می‌توان گفت ما در [[آخر الزمان]] هستیم؛ به ویژه این که بعضی از علائم یاد شده، در زمان ما وجود دارد؛ اما اگر کسی منظور از [[آخر الزمان]] را فقط چند سال پیش از ظهور حضرت در نظر بگیرد، چون وقت ظهور مشخص نیست، نمی‌توان گفت در [[آخر الزمان]] هستیم یا نه.<ref>البته چون امر ظهور، به عملکرد و خواست مردم نیز بستگی دارد _ بدین معنا که هر زمان آنان آماده ظهور بودند، ظهور تحقق می‌یابد _ هر زمان می‌تواند آخر الزمان باشد و زمان ظهور فرا برسد.</ref>»<ref>[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۱، ص ۱۶۱-۱۶۴.</ref>.