سرنوشت یهود و نصارا در حکومت حضرت مهدی چگونه است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«[[ظاهر]] بعض [[آیات]] این است که [[یهود]] و [[نصاری]] تا [[قیامت]] باقی خواهند ماند. [[خداوند متعال]]، در سوره [[مائده]] می‌فرماید: ما از کسانیکه ادعای نصرانیت داشتند [[پیمان]] گرفتیم. پس قسمتی از پندهای ما را فراموش نمودند، ما هم دشمنی و [[کینه]] را تا [[قیامت]] در بینشان انداختیم‌<ref>{{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|وَمِنَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّا نَصَارَى أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}؛ سوره مائده، آیه ۱۴.</ref>.

::::::در سوره آل [[عمران]] می‌فرماید: [[خدا]] به [[عیسی]] فرمود: من ترا گرفته بسوی خویش برآرم و از کفار دورت نمایم و پیروانت را تا [[قیامت]] بالادست و مسلط بر کفار گردانم‌<ref>{{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَجَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}؛ سوره آل عمران، آیه ۵۵.</ref>.

::::::در سوره [[مائده]] می‌گوید: یهودان گفتند: دست [[خدا]] بسته است دست خودشان بسته باد و بسزای این ناروا که به [[خدا]] نسبت دادند [[ملعون]] شوند، بلکه دست‌ [[رحمت]] او گشوده است و هرچه بخواهد [[انفاق]] می‌کند. قرآنی که بر تو نازل گشته سرکشی و [[کفر]] بسیاری از آنها را افزون می‌کند و تا [[قیامت]] در میانشان دشمنی و [[کینه]] انداختیم‌<ref>{{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُواْ بِمَا قَالُواْ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيْفَ يَشَاء وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}؛ سوره مائده، آیه ۶۴.</ref>.

::::::ابن بکیر می‌گوید: [[تفسیر]] [[آیه]] -{{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَإِلَيْهِ يُرْجَعُونَ}}- را از حضرت [[ابو الحسن]] {{ع}} پرسیدم. فرمود: [[آیه]] مذکور در [[شأن]] [[قائم]] نازل شده است. وقتی آن‌جناب [[ظاهر]] شد [[دین اسلام]] را بر [[یهود]] و [[نصاری]] و صابئین و کفار شرق و غرب، عرضه می‌دارد، پس هرکس با میل و [[اختیار]] [[اسلام]] بیاورد بنماز و زکوة و سائر [[واجبات]] امرش می‌کند و هرکس از قبول [[اسلام]] امتناع ورزید گردنش را می‌زند، تا اینکه در شرق و غرب [[زمین]]، جز موحد و خداپرست کسی باقی نماند. ابن بکیر می‌گوید: به آنحضرت عرض کردم فدایت شوم، [[مردم]] [[جهان]] زیادتر از آنند که کشته شوند؟ فرمود: هرگاه [[خدا]] کاری را [[اراده]] کرد زیاد را کم، و کم را زیاد می‌گرداند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۰.</ref>.