ویژگی یاران خاص امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'بویژه' به 'بهویژه'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'بویژه' به 'بهویژه') |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
:::::*«در باره ویژگیهای [[یاران خاص]] حضرت، نکات فراوانی در [[روایات]] ذکر شده که بعضی از آنها چنین است: | :::::*«در باره ویژگیهای [[یاران خاص]] حضرت، نکات فراوانی در [[روایات]] ذکر شده که بعضی از آنها چنین است: | ||
::::#'''[[جوان بودن]]:''' [[جوانی]]، دلپذیرترین لحظات زندگی و شورانگیزترین فرصتهای حیات انسانی است. فصلی است برای شکفتن غنچههای کمال و [[معرفت]] و موسمی است برای جوشش زلال [[ایمان]] و [[معنویت]]. [[جوانان]]، جوانههای سرسبز و شاداب و شکوفههای زیبا و دلپذیر درخت زندگی و حیات انسانیاند. با توجه به [[جایگاه]] مهم [[جوان]] و [[جوانی]]، [[آموزههای دینی]] همواره بر این [[موقعیت]] تأکید فراوانی کرده و به مناسبت بدان توجه نموده است. یکی از این موارد مورد تأکید این است که در برپایی [[قیام]] جهانی [[منجی موعود]]، نه فقط خود حضرت در هیئت مردی [[جوان]] [[ظهور]] خواهد کرد که بیشتر [[یاران خاص]] او در سن [[جوانی]] بوده و بزرگسالان میان آنان کم شمارخواهند بود. [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} در اینباره فرمود: "همانا [[یاران]] [[قائم]]{{ع}} همگی جوانند و پیر میانشان نیست؛ مگر به اندازه [[سرمه در چشم]] یا به [[قدر]] نمک در توشه راه و کمترین چیز در توشه راه، نمک است"<ref>{{عربی|"إِنَّ أَصْحَابَ الْقَائِمِ شَبَابٌ لَا كُهُولَ فِيهِمْ إِلَّا كَالْكُحْلِ فِي الْعَيْنِ أَوْ كَالْمِلْحِ فِي الزَّادِ وَ أَقَلُّ الزَّادِ الْمِلْح"}}؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۳۱۵، ح۱۰.</ref>. | ::::#'''[[جوان بودن]]:''' [[جوانی]]، دلپذیرترین لحظات زندگی و شورانگیزترین فرصتهای حیات انسانی است. فصلی است برای شکفتن غنچههای کمال و [[معرفت]] و موسمی است برای جوشش زلال [[ایمان]] و [[معنویت]]. [[جوانان]]، جوانههای سرسبز و شاداب و شکوفههای زیبا و دلپذیر درخت زندگی و حیات انسانیاند. با توجه به [[جایگاه]] مهم [[جوان]] و [[جوانی]]، [[آموزههای دینی]] همواره بر این [[موقعیت]] تأکید فراوانی کرده و به مناسبت بدان توجه نموده است. یکی از این موارد مورد تأکید این است که در برپایی [[قیام]] جهانی [[منجی موعود]]، نه فقط خود حضرت در هیئت مردی [[جوان]] [[ظهور]] خواهد کرد که بیشتر [[یاران خاص]] او در سن [[جوانی]] بوده و بزرگسالان میان آنان کم شمارخواهند بود. [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} در اینباره فرمود: "همانا [[یاران]] [[قائم]]{{ع}} همگی جوانند و پیر میانشان نیست؛ مگر به اندازه [[سرمه در چشم]] یا به [[قدر]] نمک در توشه راه و کمترین چیز در توشه راه، نمک است"<ref>{{عربی|"إِنَّ أَصْحَابَ الْقَائِمِ شَبَابٌ لَا كُهُولَ فِيهِمْ إِلَّا كَالْكُحْلِ فِي الْعَيْنِ أَوْ كَالْمِلْحِ فِي الزَّادِ وَ أَقَلُّ الزَّادِ الْمِلْح"}}؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۳۱۵، ح۱۰.</ref>. | ||
::::#'''محدود بودن شمار آنها:''' با توجه به [[سختی]] [[دین]] داری در [[دوران غیبت]] و | ::::#'''محدود بودن شمار آنها:''' با توجه به [[سختی]] [[دین]] داری در [[دوران غیبت]] و بهویژه در آستانه [[ظهور]]، کسانی که [[شایستگی]] ملازمت با آن [[حجت الهی]] را پیدا کنند و به بالاترین درجه [[ایمان]] برسند، محدود خواهند بود؛ از این جهت در شماری از [[روایات]] گفته شده است: شمار [[یاران خاص]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} ۳۱۳ تن است<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۴، ص۵۵۴؛ سیوطی، عقد الدرر، ص۵۹.</ref>. این عدد نیز مانند بسیاری از اعداد دیگر، دارای رمز و رازهایی است که بر ما [[پنهان]] و پوشیده است. | ||
::::#'''نخستین [[بیعت کنندگان]]:''' [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "نخستین کسی که با [[قائم]] [[بیعت]] میکند [[جبرئیل]] است"<ref>{{عربی|" أَوَّلُ مَنْ يُبَايِعُ الْقَائِمَ {{ع}} جَبْرَئِيلُ "}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۷۱، ح ۱۸.</ref>؛ [[امام باقر]]{{ع}} درباره نخستین کسانی که پس از [[فرشته]] [[وحی]] [[بیعت]] میکنند فرمود:{{عربی|" يُبَايِعُ الْقَائِمَ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ فِيهِمُ النُّجَبَاءُ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ فَيُقِيمُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ يُقِيمَ"}}<ref>طوسی، کتاب الغیبه، ص۴۷۶.</ref>؛ | ::::#'''نخستین [[بیعت کنندگان]]:''' [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "نخستین کسی که با [[قائم]] [[بیعت]] میکند [[جبرئیل]] است"<ref>{{عربی|" أَوَّلُ مَنْ يُبَايِعُ الْقَائِمَ {{ع}} جَبْرَئِيلُ "}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۷۱، ح ۱۸.</ref>؛ [[امام باقر]]{{ع}} درباره نخستین کسانی که پس از [[فرشته]] [[وحی]] [[بیعت]] میکنند فرمود:{{عربی|" يُبَايِعُ الْقَائِمَ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ فِيهِمُ النُّجَبَاءُ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ فَيُقِيمُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ يُقِيمَ"}}<ref>طوسی، کتاب الغیبه، ص۴۷۶.</ref>؛ | ||
::::#'''[[پرچم]] داری و [[حاکم]] بودن آنها:''' [[قیام]] جهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} برای برپایی [[عدل و قسط]] در همه [[گیتی]] است و [[یاران]] او در [[مبارزه]] علیه [[ستمگران]]، آن حضرت را برای این مهم [[یاری]] خواهند کرد. پس از آنکه در [[مبارزه]] با [[دشمنان]] "[[پرچمدار]]" [[امام]] بودند، در دوران [[حکومت]] از [[کارگزاران]] و [[حاکمان]] وی بر مناطق مختلف [[جهان]] خواهند بود. این مطلب در [[کلام]] [[امام صادق]] {{ع}} چنین آمده است: "گویا به [[قائم]]{{ع}} مینگرم که بر [[منبر]] [[کوفه]] است و اصحابش که ۳۱۳ تن و به شمار [[اصحاب]] [[جنگ]] بدراند در اطراف او هستند و آنان پرچمداران و [[حاکمان]] [[خدای تعالی]] بر خلقش در [[زمین]] میباشند"<ref>{{عربی|" كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى الْقَائِمِ عَلَى مِنْبَرِ الْكُوفَةِ وَ حَوْلَهُ أَصْحَابُهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ وَ هُمْ أَصْحَابُ الْأَلْوِيَةِ وَ هُمْ حُكَّامُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ عَلَى خَلْقِهِ "}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۷۲، ح۲۵.</ref>؛ | ::::#'''[[پرچم]] داری و [[حاکم]] بودن آنها:''' [[قیام]] جهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} برای برپایی [[عدل و قسط]] در همه [[گیتی]] است و [[یاران]] او در [[مبارزه]] علیه [[ستمگران]]، آن حضرت را برای این مهم [[یاری]] خواهند کرد. پس از آنکه در [[مبارزه]] با [[دشمنان]] "[[پرچمدار]]" [[امام]] بودند، در دوران [[حکومت]] از [[کارگزاران]] و [[حاکمان]] وی بر مناطق مختلف [[جهان]] خواهند بود. این مطلب در [[کلام]] [[امام صادق]] {{ع}} چنین آمده است: "گویا به [[قائم]]{{ع}} مینگرم که بر [[منبر]] [[کوفه]] است و اصحابش که ۳۱۳ تن و به شمار [[اصحاب]] [[جنگ]] بدراند در اطراف او هستند و آنان پرچمداران و [[حاکمان]] [[خدای تعالی]] بر خلقش در [[زمین]] میباشند"<ref>{{عربی|" كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى الْقَائِمِ عَلَى مِنْبَرِ الْكُوفَةِ وَ حَوْلَهُ أَصْحَابُهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ وَ هُمْ أَصْحَابُ الْأَلْوِيَةِ وَ هُمْ حُكَّامُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ عَلَى خَلْقِهِ "}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۷۲، ح۲۵.</ref>؛ |