عصایب چه کسانی هستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«طبق برخی روایات [[عصایب]] از یاران حضرت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} می‌باشند که در عراق هستند و همزمان با [[ظهور]] حضرت خود را به [[مکه]] می‌رسانند و با [[امام مهدی|حضرت مهدی]] بیعت می‌کنند<ref>مجالس السنة، جزء ۵، ص ۶۹۹، بحار، ج ۵۹، ص ۳۴۷.</ref>.

::::::با توجه به [[عصایب]] که جمع عصبه است و به معنای جوان‌مردان رشید و نیرومند نتیجه گرفته می‌شود که یاران حضرت متصف به چنین وصفی می‌باشند»<ref>[[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۱۱۶.</ref>.

::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر [[حبیب‌الله طاهری]] در کتاب ''«[[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]»'' در این‌باره گفته‌است:

:::::*«طبق برخی روایات [[عصایب]] از یاران حضرت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} می‌باشند که در عراق هستند و همزمان با [[ظهور]] حضرت خود را به [[مکه]] می‌رسانند و با [[امام مهدی|حضرت مهدی]] بیعت می‌کنند<ref>مجالس السنة، جزء ۵، ص ۶۹۹، بحار، ج ۵۹، ص ۳۴۷.</ref>.

::::::با توجه به [[عصایب]] که جمع عصبه است و به معنای جوان‌مردان رشید و نیرومند نتیجه گرفته می‌شود که یاران حضرت متصف به چنین وصفی می‌باشند»<ref>[[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص: ۲۳۹.</ref>.

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«"[[عصایب]]" جمع "عصابه" به معنای گروهی بین ده تا چهل نفراست. گفته شده است: "عصابه" گروهی از زاهدان و وارستگانند<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۹، ص۲۳۳؛ مجمع البحرین، ج۲، ص۱۲۳.</ref>. طبق برخی روایات، آنان یاران [[حضرت مهدی]] {{ع}} از عراق هستند<ref>عبدالرزاق صنعانی، المصنف، ح۲۰۷۶۹؛ ابن ابی شیبه، کتاب المصنف، ح۱۹۰۷۰.</ref>، که هنگام [[ظهور]]، خود را به [[مکه]] می‌رسانند و با او بیعت می‌کنند<ref>محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ح۵۱، ص۸۸؛ مفید، الاختصاص، ص۲۰۸؛ طبری، دلائل الامامه، ص۲۴۸؛ اربلی، کشف الغمه، ج۲، ص۴۷۹.</ref>. [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "و گروه‌هایی از عراق بیرون می‌آیند"<ref>{{عربی|"وَ عَصَائِبُ الْعِرَاقِ "}}؛ مفید، الاختصاص، ص۲۰۸.</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص: ۲۱۳.</ref>.

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد محمدی اشتهاردی]]'''، در کتاب ''«[[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]»''  در این‌باره گفته است:

::::::«طبق بعضی از روایات، اینها یاران [[حضرت مهدی]] {{ع}} در عراق هستند که هنگام [[ظهور]] آن حضرت خود را به [[مکه]] می‌رسانند و با او بیعت می‌کنند<ref>المجالس السنیه، ج ۵ ص ۶۹۹؛ در مورد وفاداری مردم کوفه (که شامل نجف نیز خواهد شد) روایات دیگری نیز رسیده، از جمله اینکه پنجاه هزار نفر از دلیران مردم کوفه مدافع خاص امام [[قائم]] {{ع}} در برابر دشمن هستند؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶. و اینکه مقر [[حکومت]] جهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} کوفه است. نیز حاکی است که مردم کوفه در پشتیبانی آن حضرت جدی و شجاع هستند؛ اثبات الهداة، ج ۷، ص ۴۹. [[امام باقر]]{{ع}} ضمن روایتی فرمود: «خوشبخت‌ترین مردم نسبت به [[امام]] [[قائم]] {{ع}} مردم [[کوفه]] هستند»؛ اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۶۹.</ref>. با توجه به معنی "عصائب" که جمع "عصبه" به معنی جوانمردان رشید و نیرومند است، به دست می‌آوریم که [[یاران مهدی]]{{ع}} باید چنین باشند. ناگفته نماند که در بعضی از روایات، یاران [[حضرت مهدی]] {{ع}} با عنوان "اخیار" خوانده شده‌اند<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۳۸.</ref>»<ref>[[ محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۱۵۱.</ref>.

::::::«[[عصائب]] جمع "عصابه" به معنای گروهی بین ده تا چهل نفر است. گفته شده است "عصابه" گروهی از زاهدان و وارست‌گانند<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج ۹، ص ۲۳۳؛ مجمع البحرین، ج ۲، ص ۱۲۳</ref>. طبق برخی روایات، آنان یاران [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ از عراق هستند<ref>صنعانی، المصنف، ح ۲۰۷۶۹؛ ابن ابی شیبه، کتاب المصنف، ح ۱۹۰۷۰</ref>، که هنگام ظهور آن حضرت، خود را به مکه می‌‏رسانند و با او بیعت می‌‏کنند<ref>  محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ح ۵۱، ص ۸۸؛ شیخ مفید، الاختصاص، ص ۲۰۸؛ طبری، دلائل الامامه، ص ۲۴۸؛ اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۴۷۹</ref>.  [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: " ... و گروه‌‏هایی از عراق بیرون می‌‏آیند که راهبان شب و شیران روز هستند، دل‏هایشان چون فولاد سخت است؛ میان رکن و مقام با او بیعت می‌‏کنند .... "<ref> {{عربی|" وَ عَصَائِبُ‏ الْعِرَاقِ‏ رُهْبَانٌ‏ بِاللَّيْلِ‏ لُيُوثٌ‏ بِالنَّهَارِ كَأَنَ‏ قُلُوبَهُمْ‏ زُبَرُ الْحَدِيدِ فُيَبَايِعُونَهُ‏ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ ‏ ‏‏‏‏‏‏"}}، الاختصاص، ص ۲۰۸</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۳۰۸.</ref>.

::::::با توجه به‌معنای "عصائب" که جمع عصبه به معنای جوان مردان رشید و نیرومند است، نتیجه می‌گیریم که [[یاران حضرت مهدی]] {{ع}} باید این چنین باشند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۹۳.</ref>.