خطبه قیام: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ [[پس از ظهور]] و پیش از [[قیام]] خطبه‌‏ای ایراد خواهد کرد. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[قائم]]، آن [[هنگام ظهور]] در [[مکه]] است. پشت به بیت اللّه الحرام تکیه داده چنین ندا کند: ای [[مردم]]! ما از [[خدا]] [[یاری]] می‏‌طلبیم و از مردمی که [[دعوت]] ما را [[اجابت]] کنند. ما [[اهل بیت]] پیامبرتان، [[پیامبر خاتم|محمد]] هستیم و سزاوارترین [[مردم]] به [[خدا]] و به [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}}، هر کس درباره [[آدم]] با من [[احتجاج]] کند، باید بداند که من نزدیک‌‏ترین کس به آدمم. هر کس درباره [[حضرت نوح|نوح]]{{ع}} با من به گفت‏وگو برخیزد، بداند که من سزاوارترین کس به نوحم. هرکس درباره [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]{{ع}} با من [[احتجاج]] کند، بداند که شایسته‌‏ترین مردمان به ابراهیم‌ام. هر کس در مورد [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}} با من محاجه نماید، بداند که من نزدیک‏‌ترین مردمان به محمدم. هر کس درباره [[پیامبران]] با من گفت ‏وگو کند، من سزاوارترین مردمان به پیامبرانم. آیا [[خدای تعالی]] در کتاب خویش نمی‌‏فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِن بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref> خداوند، آدم، نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد؛ سوره آل عمران، آیه: ۳۳ - ۳۴.</ref>. من بازمانده [[آدم]]، ذخیره‌‏ای از [[حضرت نوح|نوح]]{{ع}}، برگزیده‏ای از [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]{{ع}} و [[انتخاب]] شده‌‏ای از [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}} هستم. بدانید هرکس در [[کتاب خدا]] با من به‏ [[احتجاج]] برخیزد، من سزاوارترین [[مردم]] به [[کتاب خدا]] هستم. بدانید هر کس در سنّت [[رسول خدا]] با من محاجّه نماید، من به سنّت [[رسول خدا]] سزاوارترینم. شما را به [[خدا]] [[سوگند]]! هر کس سخن را امروز بشنود، به دیگری که حاضر نیست برساند. به [[حق]] [[خدا]] و [[حق]] پیامبرش و به [[حق]] خودم که [[حق]] من بر شما، [[حق]] [[قرابت]] من به [[پیامبر خدا]] است از شما می‌‏خواهم مرا [[یاری]] نمایید و برابر کسانی که به ما [[ظلم]] کردند، از ما [[حفاظت]] کنید. ما را [[بیم]] دادند و به ما [[ستم]] کردند و ما را از دیار و فرزندانمان راندند. بر ما [[جور]] نمودند و حقمان را سلب کردند و [[اهل باطل]] بر ما [[دروغ]] بستند. [[خدا]] را؛ [[خدا]] را؛ ما را در نظر آورید، ما را رها نکنید و یاریمان کنید که [[خدای تعالی]] شما را [[یاری]] خواهد نمود"<ref>  نعمانی، الغیبة، باب چهاردهم، حدیث ۶۷</ref>