ویژگی علم اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[امام باقر]]{{ع}}: علمی که با [[حضرت آدم]]{{ع}} فرود آمد، دیگر بالا نرفت و علم، به ارث برده می‌شود و [[امام علی|علی]]{{ع}} عالِم این امّت است و هرگز در میان ما عالِمی رحلت نکرده، مگر آن که از خاندان خود، کسی را به جانشینی نهد که علمی همچون او یا آنچه خدا بخواهد را بداند<ref>الإمام الباقر{{ع}}: {{عربی|" إِنَ‏ الْعِلْمَ‏ الَّذِي‏ نَزَلَ‏ مَعَ‏ آدَمَ‏ {{ع}} لَمْ يُرْفَعْ وَ الْعِلْمُ يُتَوَارَثُ وَ كَانَ عَلِيٌّ {{ع}} عَالِمَ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ إِنَّهُ لَمْ يَهْلِكْ مِنَّا عَالِمٌ قَطُّ إِلَّا خَلَفَهُ مِنْ أَهْلِهِ مَنْ عَلِمَ مِثْلَ عِلْمِهِ أَوْ مَا شَاءَ اللَّهُ‏‏ ‏‏"}}؛ الکافی: ج ۱ ص ۲۲۲ ح ۲، بصائر الدرجات: ص ۱۱۵ ح ۴ نحوه وکلاهما عن زرارة و ص ۱۱۶ ح ۱۰ عن الفضیل، علل الشرائع: ص ۵۹۱ ح ۴۰ عن محمّد بن مسلم، کمال الدین: ص ۲۲۳ ح ۱۴ عن الفضیل بن یسار عن الإمام الصادق والإمام الباقر {{عم}} وکلاهما نحوه، بحار الأنوار: ج ۲۳ ص ۳۹ ح ۷۰، وراجع: المحاسن: ج ۱ ص ۳۶۶ ح ۷۹۶.</ref>

*[[امام باقر]]{{ع}}: ای مردم! خداوند، خاندان [[پیامبر]] شما را به [[کرامت]] خود، ارجمندی بخشیده و به [[هدایت]] خود، عزیز داشته و به [[دین]] خود، اختصاص داده و به علم خود، فضیلت بخشیده و دانش خود را بدیشان سپرده و از آنها خواهان پاسداری آن شده است. ... آنان [[امامان]] دعوت‌گر و جلوداران هدایت‌گر و داوران حاکم و اخگران راهنما و الگوی نیکو و خاندان پاک و امت میانه و مشخص‌ترین نشانه و راست‌ترین راه و آرایش مردم نژاده و وارثان پیامبران‌اند<ref>عن الإمام الباقر{{ع}}: "{{عربی|" أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَهْلَ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ شَرَّفَهُمُ اللَّهُ بِكَرَامَتِهِ وَ أَعَزَّهُمْ بِهُدَاهُ وَ اخْتَصَّهُمْ لِدِينِهِ وَ فَضَّلَهُمْ بِعِلْمِهِ وَ اسْتَحْفَظَهُمْ وَ أَوْدَعَهُمْ عِلْمَهُ ... ِ فَهُمُ الْأَئِمَّةُ الدُّعَاةُ وَ الْقَادَةُ الْهَادِيَةُ وَ الْقُضَاةُ الْحُكَّامُ وَ النُّجُومُ الْأَعْلَامُ وَ الْأُسْرَةُ الْمُتَخَيَّرَةُ وَ الْعِتْرَةُ الْمُطَهَّرَةُ وَ الْأُمَّةُ الْوُسْطَى وَ الصِّرَاطُ الْأَعْلَمُ وَ السَّبِيلُ الْأَقْوَمُ زِينَةُ النُّجَبَاءِ وَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ ‏‏"}}؛ تفسیر فرات: ص ۳۳۷ ح ۴۶۰ عن الفضل بن یوسف القصبانیّ، بشارة المصطفی: ص ۱۶۱، الدرّ النظیم: ص ۷۶۹ عن جابر وکلاهما نحوه، بحار الأنوار: ج ۲۶ ص ۲۵۳ ح ۲۷.</ref>

*[[امام صادق]]{{ع}}: [[امام علی|علی]]{{ع}} عالِم بود و علم، ارث برده می‌شود و عالِم هرگز نمی‌میرد، مگر این که پس از او کسی بماند که علم او یا آنچه را خدا بخواهد، بداند<ref>{{عربی|" إِنَّ عَلِيّاً {{ع}} كَانَ عَالِماً، وَ الْعِلْمُ يُتَوَارَثُ، وَ لَنْ‏ يَهْلِكَ‏ عَالِمٌ‏ إِلَّا بَقِيَ‏ مِنْ‏ بَعْدِهِ‏ مَنْ‏ يَعْلَمُ‏ عِلْمَهُ‏، أَوْ مَا شَاءَ اللَّهُ‏ ‏‏"}}؛ الکافی: ج ۱ ص ۲۲۱ ح ۱، علل الشرائع: ص ۵۹۱ ح ۴۰، بصائرالدرجات: ص ۱۱۸ ح ۲، الإمامة والتبصرة: ص ۲۲۵ ح ۷۵ کلّها عن محمّدبن مسلم، کمال الدین: ص ۲۲۳ ح ۱۳ عن محمّدبن مسلم عن الإمام الباقر{{ع}} نحوه، بحار الأنوار: ج ۲۶ ص ۱۶۹ ح ۳۳.</ref>

*[[امام صادق]]{{ع}}: علمی که با [[حضرت آدم]]{{ع}} فرود آمد، دیگر بالا نرفت و عالِمی در نگذشت، مگر آن که علمش را به ارث نهاد. زمین، بدون عالِم، باقی نمی‌ماند<ref>{{عربی|" إِنَ‏ الْعِلْمَ‏ الَّذِي‏ نَزَلَ‏ مَعَ‏ آدَمَ‏ لَمْ‏ يُرْفَعْ‏ وَ مَا مَاتَ‏ عَالِمٌ‏ إِلَّا وَ قَدْ وَرَّثَ‏ عِلْمَهُ‏ إِنَ‏ الْأَرْضَ‏ لَا تَبْقَى‏ بِغَيْرِ عَالِمٍ‏‏‏"}}؛ الکافی: ج ۱ ص ۲۲۳ ح ۸، کمال الدین: ص ۲۲۴ ح ۱۹، بصائر الدرجات: ص ۱۱۶ ح ۹ کلّها عن الحارث بن المغیرة، بحار الأنوار: ج ۲۳ ص ۴۰ ح ۷۵.</ref>