پرش به محتوا

آیا در روایات است که موقع سلام به امام مهدی سر را به اندازه رکوع یا کمتر خم نماییم؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (حذف پیوند از عنوان منبع‌شناسی جامع مهدویت توسط ربات)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
| تصویر            = 7626626268.jpg
| تصویر            = 7626626268.jpg
| اندازه تصویر      = 200px
| اندازه تصویر      = 200px
| نمایه وابسته     =  
| مدخل بالاتر     = [[مهدویت]] / [[آشنایی با امام مهدی]] / [[معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی)]]
| مدخل اصلی         = [[مهدویت]]
| مدخل اصلی   =  
| موضوعات وابسته    =  
| مدخل وابسته    =
| پاسخ‌دهنده        =[[سید جعفر موسوی‌نسب]]
| پاسخ‌دهنده        =
| پاسخ‌دهندگان      =  
| پاسخ‌دهندگان      = 1 پاسخ
}}
}}
'''آیا در روایات است که موقع سلام به امام مهدی سر را به اندازه رکوع یا کمتر خم نماییم؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.
'''آیا در روایات است که موقع سلام به امام مهدی سر را به اندازه رکوع یا کمتر خم نماییم؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.
خط ۱۸: خط ۱۸:
[[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوی‌نسب]]]]
[[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوی‌نسب]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«از بعضی روایات استفاده می‌شود که هرگاه اسم مبارک [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}}، مخصوصاً لفظ "[[امام مهدی|قائم]]" ذکر شود باید احترام و تعظیمی انجام بگیرد. اینکه پیرامون آن حضرت با شنیدن این لفظ تمام قامت بلند می‌شویم و دست بر سر قرار می‌دهیم یک نوع عمل مستحبّی است و ریشه مذهبی و روایتی دارد و این کار حتّی در زمان [[امام صادق]] {{ع}} نیز معمول بوده است، وقتی از [[امام صادق]] {{ع}} علّت قیام را پرسیدند در جواب فرمود: "[[امام مهدی|صاحب الامر]] غیبتی دارد بسیار طولانی و از کثرت لطف و محبّتی که به دوستانش دارد هرکس وی را به لقب [[امام مهدی|قائم]] (که مشعر به دولت او و اظهار تأثری است از غربت او) یاد کند، آن جناب هم نظر لطفی به او خواهد نمود، چون در این حال مورد توجّه [[امام مهدی|امام]] واقع می‌شود، سزاوار است از باب احترام، بپاخیزد و تعجیل فرجش را از خدا بخواهد"<ref>على یزدى حائرى، الزام الناصب،(انتشارات اعلمى، ۱۴۰۴، بیروت)، ج ۱، ص ۲۷۱.</ref>.
::::::«از بعضی [[روایات]] استفاده می‌شود که هرگاه اسم مبارک [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}}، مخصوصاً لفظ "[[امام مهدی|قائم]]" ذکر شود باید [[احترام]] و تعظیمی انجام بگیرد. اینکه پیرامون آن [[حضرت]] با شنیدن این لفظ تمام قامت بلند می‌شویم و دست بر سر قرار می‌دهیم یک نوع عمل مستحبّی است و ریشه مذهبی و روایتی دارد و این کار حتّی در زمان [[امام صادق]] {{ع}} نیز معمول بوده است، وقتی از [[امام صادق]] {{ع}} علّت [[قیام]] را پرسیدند در جواب فرمود: "[[امام مهدی|صاحب الامر]] غیبتی دارد بسیار طولانی و از کثرت [[لطف]] و محبّتی که به دوستانش دارد هرکس وی را به [[لقب]] [[امام مهدی|قائم]] (که مشعر به [[دولت]] او و اظهار تأثری است از غربت او) یاد کند، آن جناب هم نظر لطفی به او خواهد نمود، چون در این حال مورد توجّه [[امام مهدی|امام]] واقع می‌شود، سزاوار است از باب [[احترام]]، بپاخیزد و تعجیل فرجش را از [[خدا]] بخواهد"<ref>على یزدى حائرى، الزام الناصب،(انتشارات اعلمى، ۱۴۰۴، بیروت)، ج ۱، ص ۲۷۱.</ref>.
::::::بنابراین اظهار ادب، شعار مذهبی است اگرچه واجب نیست حتی نقل شده است در خراسان در حضور [[امام رضا]] {{ع}} [[دعبل خزاعی]] (شاعر [[اهل بیت]]) وقتی که آن قصیده معروف خود (قصیده تائیه) را برای حضرت سرودند و به این قسمت از شعر رسید: "خروج امام لا محالة خارج ****** یقوم علی اسم اللّه بالبرکات"<ref>قیام و ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]] حتمی است و با نام خداوند تبارک و تعالی و برکات او قیام می‌کند؛ شیخ عباس قمى، منتهى الآمال،(انتشارات هلال، ۱۳۷۶، تهران)، ج ۲، ص ۶۵۳.</ref>، [[امام رضا]] {{ع}} بر روی پاهای مبارک خود ایستاد و سر نازنین خود را به سوی زمین خم کرد و بعد از آن کف دست راست خود را بر سر گذاشت و فرمود: {{عربی|"اللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَ انْصُرْنَا بِهِ نَصْراً عَزِيزاً"}}<ref>همان مدرک.</ref>؛ خداوندا در ظهورش شتاب کن، و راه ظهورش را آسان گردان و ما را به وسیله او نصرتی عزیز فرما.
::::::بنابراین اظهار [[ادب]]، شعار مذهبی است اگرچه [[واجب]] نیست حتی [[نقل]] شده است در [[خراسان]] در حضور [[امام رضا]] {{ع}} [[دعبل خزاعی]] (شاعر [[اهل بیت]]) وقتی که آن قصیده معروف خود (قصیده تائیه) را برای [[حضرت]] سرودند و به این قسمت از [[شعر]] رسید: "[[خروج]] [[امام]] لا محالة خارج ****** یقوم [[علی]] اسم اللّه بالبرکات"<ref>قیام و ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]] حتمی است و با نام خداوند تبارک و تعالی و برکات او قیام می‌کند؛ شیخ عباس قمى، منتهى الآمال،(انتشارات هلال، ۱۳۷۶، تهران)، ج ۲، ص ۶۵۳.</ref>، [[امام رضا]] {{ع}} بر روی پاهای مبارک خود ایستاد و سر نازنین خود را به سوی [[زمین]] [[خم]] کرد و بعد از آن [[کف دست]] راست خود را بر سر گذاشت و فرمود: {{عربی|"اللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَ انْصُرْنَا بِهِ نَصْراً عَزِيزاً"}}<ref>همان مدرک.</ref>؛ خداوندا در ظهورش شتاب کن، و راه ظهورش را آسان گردان و ما را به وسیله او نصرتی عزیز فرما.
::::::با توجه به این روایت و این‌که سیره [[اهل بیت]] {{ع}} نیز مانند گفتار آنها قابل تبعیت است می‌شود استفاده کرد که این عمل یک نوع عبادت مستحبی می‌باشد»<ref>[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۰۶، ۳۰۷.</ref>.
::::::با توجه به این [[روایت]] و این‌که [[سیره]] [[اهل بیت]] {{ع}} نیز مانند گفتار آنها قابل [[تبعیت]] است می‌شود استفاده کرد که این عمل یک نوع [[عبادت]] مستحبی می‌باشد»<ref>[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۰۶، ۳۰۷.</ref>.


==پرسش‌های وابسته==
==پرسش‌های وابسته==
{{پرسمان معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی)}}


==منبع‌شناسی جامع مهدویت==
==منبع‌شناسی جامع مهدویت==
خط ۴۳: خط ۴۴:
[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]
[[رده:اتمام لینک داخلی]]
۷۲٬۹۴۲

ویرایش