انسان در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
از پدری که در آستانه فناست و چیرگی زمان را پذیرا، زندگی را پشت سر نهاده، به گردش روزگار گردن نهاده، نکوهیده این [[جهان]] است و سُکنا گزیده سرای مردگان و فردا کوچنده از آن، به فرزندی که آرزومند چیزی است که به دست نیاید، رونده راهی است که به [[جهان]] نیستی درآید. فرزندی که بیماریها را نشانه است و در گرو گذشت زماننه. تیر مصیبتها بدو پرّان است و خود، [[دنیا]] را [[بنده]] گوش به [[فرمان]]. سوداگر [[فریب]] است و فنا را وامدار، و بندیِ مُردن، و همسوگند اندوههای [[جان]] [[آزار]]، و غمها را همنشین است و آسیبها را نشان؛ و به [[خاک]] افکنده شهوتهاست و [[جانشین]] مردگان<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱</ref>. انسان با وجود تواناییهایش گرفتار ضعفهای درونی است بهنحوی که افزونیها و کاستیها در امور مختلف، [[اعتدال]] او را بر هم میزند و وی را در مسیر تکاملش دچار آسیب میسازد. | از پدری که در آستانه فناست و چیرگی زمان را پذیرا، زندگی را پشت سر نهاده، به گردش روزگار گردن نهاده، نکوهیده این [[جهان]] است و سُکنا گزیده سرای مردگان و فردا کوچنده از آن، به فرزندی که آرزومند چیزی است که به دست نیاید، رونده راهی است که به [[جهان]] نیستی درآید. فرزندی که بیماریها را نشانه است و در گرو گذشت زماننه. تیر مصیبتها بدو پرّان است و خود، [[دنیا]] را [[بنده]] گوش به [[فرمان]]. سوداگر [[فریب]] است و فنا را وامدار، و بندیِ مُردن، و همسوگند اندوههای [[جان]] [[آزار]]، و غمها را همنشین است و آسیبها را نشان؛ و به [[خاک]] افکنده شهوتهاست و [[جانشین]] مردگان<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱</ref>. انسان با وجود تواناییهایش گرفتار ضعفهای درونی است بهنحوی که افزونیها و کاستیها در امور مختلف، [[اعتدال]] او را بر هم میزند و وی را در مسیر تکاملش دچار آسیب میسازد. | ||
==[[انسان کامل]]== | ==[[انسان کامل]]== | ||
*انسان با وجود محدودیتهایی که دارد، میتواند در [[کمالات انسانی]] به کمال برسد و به مرتبه [[انسان کامل]] دست یابد؛ انسانی که نفسانیّت خود را مهار کرده و [[عقل]] را به تمامی شکوفا ساخته است. به بیان [[علی]] {{ع}}: همانا [[خرد]] خود را زنده گرداند و [[نفس]] خویش را میراند... نوری سخت درخشان برای او بدرخشید و راه را برای وی روشن گردانید، او را در راه راست راند و از دری به دری برد تا به درِ [[سلامت]] کشاند و خانه اقامت...<ref>کلام ۲۲۰</ref>. [[انسان کامل]] انسانی است که هدایتیافته و [[هدایتگر]] باشد: [[راز]] او بدانها سپرده شده و هر که آنان را [[پناه]] گیرد به [[حق]] راه برده است. مخزن [[علم]] او و بیانگر [[احکام شریعت]] اویند. [[دین]] نزد آنان در [[امان]] است و ایشان، چون کوه افراشته، [[دین]] را نگهباناند. پشت [[اسلام]] بدانها راست و ثابت و پابرجاست<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲</ref>. [[ائمه معصومین]] {{عم}} و [[پیشوایان دین]]، انسانهایی کاملاند: آنانکه رازهای هستی بر ایشان گشوده است، مخزن [[علم]] و داناییاند، [[دین]] را نگهبان و [[هدایت]] را پاسدارند. آنان نشانههای جامع و روشن خداوندند و جز بدانها نتوان از اسارتهای دنیایی رست و به [[کمالات]] الهی پیوست: به [[راهنمایی]] ما از [[تاریکی]] درآمدید و به [[برتری]] برآمدید و از شب تاریک برون شدید [و به سپیده روشن درون شدید]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۴۹</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]؛ ج۱، ص | *انسان با وجود محدودیتهایی که دارد، میتواند در [[کمالات انسانی]] به کمال برسد و به مرتبه [[انسان کامل]] دست یابد؛ انسانی که نفسانیّت خود را مهار کرده و [[عقل]] را به تمامی شکوفا ساخته است. به بیان [[علی]] {{ع}}: همانا [[خرد]] خود را زنده گرداند و [[نفس]] خویش را میراند... نوری سخت درخشان برای او بدرخشید و راه را برای وی روشن گردانید، او را در راه راست راند و از دری به دری برد تا به درِ [[سلامت]] کشاند و خانه اقامت...<ref>کلام ۲۲۰</ref>. [[انسان کامل]] انسانی است که هدایتیافته و [[هدایتگر]] باشد: [[راز]] او بدانها سپرده شده و هر که آنان را [[پناه]] گیرد به [[حق]] راه برده است. مخزن [[علم]] او و بیانگر [[احکام شریعت]] اویند. [[دین]] نزد آنان در [[امان]] است و ایشان، چون کوه افراشته، [[دین]] را نگهباناند. پشت [[اسلام]] بدانها راست و ثابت و پابرجاست<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲</ref>. [[ائمه معصومین]] {{عم}} و [[پیشوایان دین]]، انسانهایی کاملاند: آنانکه رازهای هستی بر ایشان گشوده است، مخزن [[علم]] و داناییاند، [[دین]] را نگهبان و [[هدایت]] را پاسدارند. آنان نشانههای جامع و روشن خداوندند و جز بدانها نتوان از اسارتهای دنیایی رست و به [[کمالات]] الهی پیوست: به [[راهنمایی]] ما از [[تاریکی]] درآمدید و به [[برتری]] برآمدید و از شب تاریک برون شدید [و به سپیده روشن درون شدید]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۴۹</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]؛ ج۱، ص 142- 148.</ref>. | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == |