دوران حیرت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص'
جز (جایگزینی متن - '><ref>مجتبی تونه‌ای، [[موعودنامه' به '><ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*برهه‌ای است که [[امام زمان]] {{ع}}، سایه پدر را از دست داد و خود عهده‌دار منصب [[امامت]] شد و در حقیقت، دوران [[غیبت صغری]] را دوره حیرت و محنت شیعیان نامیده‌اند<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۸۵.</ref>. در این دوران، بر دوستداران [[اهل بیت]] {{عم}} بسیار سخت گذشت. از یک سو فرقه‌ها و نحله‌های گوناگونی پیدا شدند که در رابطه با [[امامت]]، افکار و اندیشه‌های متضادی داشتند و مردم را به شبهه و تردید می‌انداختند و شیعیان، به دنبال ملجأ و مرجعی می‌گشتند<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۱.</ref>، تا بتوانند در این عرصه خطرناک، در پناه او بمانند و از افکار و اندیشه خود به دفاع برخیزند. از سوی دیگر، دشمن احساس کرده بود که امام یازدهم {{ع}} فرزندی دارد، از این‌روی در صدد دستگیری و نابودی وی برآمده بود. | *برهه‌ای است که [[امام زمان]] {{ع}}، سایه پدر را از دست داد و خود عهده‌دار منصب [[امامت]] شد و در حقیقت، دوران [[غیبت صغری]] را دوره حیرت و محنت شیعیان نامیده‌اند<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۸۵.</ref>. در این دوران، بر دوستداران [[اهل بیت]] {{عم}} بسیار سخت گذشت. از یک سو فرقه‌ها و نحله‌های گوناگونی پیدا شدند که در رابطه با [[امامت]]، افکار و اندیشه‌های متضادی داشتند و مردم را به شبهه و تردید می‌انداختند و شیعیان، به دنبال ملجأ و مرجعی می‌گشتند<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۱.</ref>، تا بتوانند در این عرصه خطرناک، در پناه او بمانند و از افکار و اندیشه خود به دفاع برخیزند. از سوی دیگر، دشمن احساس کرده بود که امام یازدهم {{ع}} فرزندی دارد، از این‌روی در صدد دستگیری و نابودی وی برآمده بود. | ||
*مجموعه این حوادث، فضای حیرت و سرگردانی را دوچندان می‌ساخت و به فرموده [[امام رضا]] {{ع}}: "بعد از درگذشت سومین فرزندم [[امام حسن]] {{ع}} فتنه فراگیر و طاقت‌فرسایی فرا می‌رسد که بسیاری از خوبان و نخبگان در آن فرو می‌افتند"<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۸۰؛ کمال الدین، ص ۳۷۰؛ سفینة البحار، ج ۲، ص ۷۰۳.</ref>. در آن دوران، دشمنان از هیچ تبلیغ ناروا و سخت‌گیری کوتاهی نکردند. مؤمنان بسیاری دچار حیرت شدند و اختلاف به اندازه‌ای رسید که به نقل شیخ مفید، چهارده انشعاب در شیعه به وجود آمد که از آن میان، فقط سه فرقه به وجود مهدی {{ع}} یقین داشتند. گسترش دامنه شبهات، مؤمنان و اندیشورانی را که بر اساس تفکر شیعی، به غیبت مهدی {{ع}} پایبند مانده بودند، به نوشتن کتاب‌هایی در این موضوع وا داشت<ref>چشم‌به‌راه مهدی، ص ۴۱۳.</ref>. اخباری مربوط به بیست سال پیش از شروع غیبت کبری (در حدود سال ٣٥٢ ه.ق) وجود دارد که نشان می‌دهد، حیرت و ناامیدی از بازگشت سریع امام دوازدهم، ویژگی بارز محافل امامیه بوده است. حملات شدید به [[غیبت]] و فلسفه آن از سوی معتزلیانی چون ابوالقاسم بلخی<ref>المغنی، ج ۲، ص ۱۷۶.</ref>، و زیدیه همچون: ابو زید علوی<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۲۲.</ref> و صاحب بن عباد، این حیرت را در میان امامیه، از نیشابور تا بغداد گسترش داد، تا آن‌که شماری عقاید خود را ترک گفتند<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۲ و ۳ و ۱۶.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، | *مجموعه این حوادث، فضای حیرت و سرگردانی را دوچندان می‌ساخت و به فرموده [[امام رضا]] {{ع}}: "بعد از درگذشت سومین فرزندم [[امام حسن]] {{ع}} فتنه فراگیر و طاقت‌فرسایی فرا می‌رسد که بسیاری از خوبان و نخبگان در آن فرو می‌افتند"<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۸۰؛ کمال الدین، ص ۳۷۰؛ سفینة البحار، ج ۲، ص ۷۰۳.</ref>. در آن دوران، دشمنان از هیچ تبلیغ ناروا و سخت‌گیری کوتاهی نکردند. مؤمنان بسیاری دچار حیرت شدند و اختلاف به اندازه‌ای رسید که به نقل شیخ مفید، چهارده انشعاب در شیعه به وجود آمد که از آن میان، فقط سه فرقه به وجود مهدی {{ع}} یقین داشتند. گسترش دامنه شبهات، مؤمنان و اندیشورانی را که بر اساس تفکر شیعی، به غیبت مهدی {{ع}} پایبند مانده بودند، به نوشتن کتاب‌هایی در این موضوع وا داشت<ref>چشم‌به‌راه مهدی، ص ۴۱۳.</ref>. اخباری مربوط به بیست سال پیش از شروع غیبت کبری (در حدود سال ٣٥٢ ه.ق) وجود دارد که نشان می‌دهد، حیرت و ناامیدی از بازگشت سریع امام دوازدهم، ویژگی بارز محافل امامیه بوده است. حملات شدید به [[غیبت]] و فلسفه آن از سوی معتزلیانی چون ابوالقاسم بلخی<ref>المغنی، ج ۲، ص ۱۷۶.</ref>، و زیدیه همچون: ابو زید علوی<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۱۲۲.</ref> و صاحب بن عباد، این حیرت را در میان امامیه، از نیشابور تا بغداد گسترش داد، تا آن‌که شماری عقاید خود را ترک گفتند<ref>کمال الدین، ج ۱، ص ۲ و ۳ و ۱۶.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۳۴.</ref>. | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||