مقام ابرار به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::پیروان واقعی: و چون کلمه برّ به معنای خوبی، پاکی، پاکیزگی، درست کاری است، پس شیعیان [[اهل بیت]] {{عم}} مصداق تامّ ابرار هستند. البتّه افرادی که به معنای صحیح شیعه هستند. آنان از هر جهت پاک و پاکیزه هستند. اعتقادات، اعمال، گفتار، اخلاق و همه ابعاد وجود و زندگی آنان مصداق تام ابرار است. شیعیان در تمام ابعاد زندگی خویش به [[ائمه]] {{عم}} رجوع می‌کنند و ایشان به معنای صحیح تربیتی تربیت یافتگان مکتب [[اهل بیت]] {{عم}} هستند و از نظر اصل وجود نیز چنین است. در روایتی آمده است: {{عربی|شیعتنا منّا خلقوا من فاضل طینتنا}}<ref>«شیعیان ما از ما هستند؛ آنان از فزونی طینت ما آفریده شده‌اند»  بحار الانوار: ۵۳ / ۳۰۳، روضه الواعظین:۲۶۹.</ref> بنابراین روایت، وقتی لفظ "مِن" به معنای تبعیض باشد؛ یعنی شیعیان ما بعض ما و جزو ما هستند، به عبارت دیگر شیعیان از همان مادّه‌ای آفریده شده‌اند که [[اهل بیت]] {{عم}} را آفریده‌اند. در نتیجه شیعیان از آن عنصری خواهند بود که [[ائمه]] {{عم}} به وجود آمده‌اند. از این رو به طور قطع شیعیان واقعی عین پاکی و پاکیزگی خواهند بود و این واضح است. در روایت دیگری آمده است که ابوحمزه ثمالی گوید: [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: همانا خدا ما را از اعلی علیین آفرید و دل‌های شیعیان ما را از آن چه ما را خلق کرد آفرید و پیکرهایشان را از درجه پایینش آفرید؛ از این رو دل‌های شیعیان به ما متوجه است؛ زیرا از آن چه ما آفریده شده‌ایم آفریده شده‌اند. سپس این آیه را قرائت فرمود: "نامه اعمال نیکان در علیّین است. تو چه می‌دانی علیین چیست؟ کتابی است نوشته شده که مقربان شاهد آنند" و دشمن ما را از سجین آفرید و دل‌های پیروانشان را از آن چه آنها را آفریده آفرید و پیکرهایشان را از پایین‌تر آن آفرید؛ از این رو دل‌های پیروانشان به آنها متوجه است؛ زیرا اینها از آن چه آنها آفریده شده‌اند خلق شده‌اند؛ سپس این آیه را تلاوت فرمود: "نامه اعمال بدکاران در سجّین است. تو چه می‌دانی سجّین چیست؟ کتابی است نوشته شده".<ref>{{عربی|إنّ اللّه خلقنا من أعلی علیّین، وخلق قلوب شیعتنا ممّا خلقنا منه، وخلق أبدانهم من دون ذلک، وقلوبهم تحنّ إلینا لأنّها خلقت ممّا خلقنا، ثمّ تلا هذه الآیه: {{متن قرآن|كَلاَّ إِنَّ كِتَابَ الأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ*وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ*كِتَابٌ مَّرْقُومٌ*يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ}}؛ وخلق عدوّنا من سجّین، وخلق قلوب شیعتهم ممّا خلقهم، وأبدانهم من دون ذلک، فقلوبهم تهوی إلیهم، لأنها خلقت ممّا خلقوا منه، ثمّ تلا هذه الآیه: {{متن قرآن|كَلاَّ إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ*وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ*كِتَابٌ مَّرْقُومٌ}}}} الکافی: ۱ / ۳۹۰، بحار الانوار: ۲۵ / ۱۰، حدیث ۱۴؛ سوره مطففین آیات ۱۸ الی ۲۱ و آیات ۷ الی۹</ref> و این خبر را حافظ ابن عساکر دمشقی به سند خود از [[امام سجاد]] {{ع}} از [[امام حسین|سیدالشهداء]] {{ع}} آورده است.<ref>ر.ک: تاریخ مدینه دمشق: ۴۱ / ۲۵۵</ref><ref>ر. ک. [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۱ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۱، ص۱۴۸.</ref>

==پرسش‌های وابسته==