منجی‌باوری در یهود چه جایگاهی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| نمایه وابسته     =  

| مدخل اصلی         = [[مهدویت]]

| موضوعات وابسته    =  

| پاسخ‌دهندگان      = [[عبدالمجید زهادت|زهادت]]

::::::«ارکان اصلی اعتقاد یهود، سه باور "یَهْوه، قوم برگزیده و سرزمین مقدس" است و عقیده به منجی برخاسته از این اعتقادات یهود است. یهودیان خود را قوم برگزیده می‌دانند؛ زیرا معتقدند که "یَهْوه"<ref>نام خاص خداوند در زبان عبری است.</ref> با پیامبران یهود پیمان بسته است که سرزمین مقدس را به آنان ببخشد. این سرزمین مقدس، کنعان است که بعد اسرائیل نام گرفت. موعود یهودیت همان کسی است که می‌آید و عهد خدا و [[حضرت موسی]]{{ع}} را محقق می‌کند و آنان را به سرزمین مقدس می‌رساند.

::::::پس از رحلت [[حضرت سلیمان]]{{ع}}، پادشاهی در قوم یهود به اختلاف گرایید و از آن پس بنی‌اسرائیل از شوکت و عزت خود به زیر آمد و پیوسته در حسرت آینده‌ای آرمانی که با ظهور شاهی از نسل [[داوود]] شکل می‌گیرد، نشست. این دوره حدود دو قرن پیش از میلاد مسیح و ظهور مسیحیت است که بحث منجی موعود آرمانی آشکارا مطرح می‌شود و [[دانیال نبی]]{{ع}} به دنبال رنج‌های پی در پی قوم یهود، پایان زجرها و آوارگی‌ها را به قوم یهود نوید می‌دهد و موضوعِ "نجات بخش قوم خدا" در افکار یهود توسعه می‌یابد. از آن زمان، یهودیان همواره در انتظار یک رهبر الهی فاتح بوده‌اند که اقتدار و شکوه قوم خدا را به عصر درخشان داوود و سلیمان برگرداند. شخصیت مورد انتظار یهود، "ماشیح" (مسیح، مسح‌شده) خوانده می‌شد<ref>گونه‌شناسی اندیشه موعود در ادیان، ص ۱۷۰ تا ۱۸۲.</ref>.

::::::انتظار مسیحا در عصر حاضر: حدود صد سال پیش متفکران یهود گفتند قوم ما در طول قرن‌هادر انتظار مسیحا، خواری‌ها را تحمل کرده است؛ و صبر ما تمام شد. باید خود برای پایان دادن به وضع موجود برخیزیم و برای گرفتن فلسطین (که در گذشته دور، پایگاه یهود بوده) اقدام کنیم. این گروه که بعدها به صهیونیست‌ها معروف شدند با مخالفت عموم یهودیان مواجه شدند؛ زیرا طبق باور یهود، فقط مسیحا می‌تواند به چنین کاری اقدام کند؛ ول صهیونیست‌ها با صبر و حوصله و تبلیغات فراوان و به این عنوان که ما می‌خواهیم برای قیام مسیحا پایگاهی در فلسطین ایجاد کنیم، گروه‌هایی از یهودیان را قانع کرده، و به سرزمین‌های اشغالی کوچ دادند و مکتب صهیونیسم و دولت غاصب اسرائیل را تشکل دادند. البته هنوز اقلیتی از یهودیان بر اثر دلبستگی شدید به امیدهای قدیم، تشکیل دولت صهیونیستی را مخالف آرمان مسیحایی می‌دانند و پیوسته با آن مخالفت می‌کنند و معتقدند که باید به سنت انتظار ادامه داد؛ ولی بیشتر یهود، صهیونیسم را از جان و دل پذیرفته‌اند و آن را رهگشای عصر مسیحا می‌دانند.

::::::گفتنی است که با وجود تشکیل دولت صهیونیستی، همچنان تب و تاب انتظار موعود در میان یهودیان وجود دارد و همه آنان در انتظار مسیحا به سر می‌برند. این انتظار در میان افراطی‌ترین گروه‌های ضد صهیونیست و نیز سرسخت‌ترین گروه‌های طرفدار آن به یک اندازه است. جالب اینکه صهیونیست‌های اشغال‌گر فلسطینی علاوه بر دعاهای مسیحایی که روزانه می‌خوانند در پایان مراسم سالگرد تأسیس رژیم اسرائیل (پنجم ماه اِیّار عِبری) این‌گونه دفا می‌کنند: اراده خداوند، خدای ما چنین باد که به لطف او شاهد سپیده‌دم آزادی باشیم و نفخ صور مسیحا گوش ما را نوازش دهد<ref>اقتباس از: آشنایی با ادیان بزرگ، ص ۱۲۵ و ۱۲۴.</ref>»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۱۳۵- ۱۳۷.</ref>.

::::::«ارکان اصلی اعتقاد یهود، سه باور "یَهْوه، قوم برگزیده و سرزمین مقدس" است و عقیده به منجی برخاسته از این اعتقادات یهود است. یهود خود را قوم برگزیده می‌دانند؛ زیرا معتقدند که "یَهْوه"<ref> نام خاص خداوند در زبان عبری است.</ref> با پیامبران یهود پیمان بسته است که سرزمین مقدّس را به آنان ببخشد. این سرزمین مقدس، "کنعان" است که بعد از اسرائیل نام گرفت. موعود یهودیت همان کسی است که می‌آید و آن عهد خدا و موسی را محقّق می‌کند و آنان را به سرزمین مقدس می‌رساند»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۵۲.</ref>.