میراث نبوت: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[امام علی]]{{ع}} در [[خطبه شقشقیه]] با اشاره به [[غصب خلافت]] و تحمّل آن دوران سخت همچون کسی که استخوان در گلو و خار در چشم داشته باشد، از خلافت به عنوان میراث غارت‌شدۀ خویش یاد می‌کند {{عربی|أری تراثی نهبا}}<ref>[[نهج البلاغه]]، [[خطبه ۳ نهج البلاغه|خطبه ۳]]</ref> و در جای دیگر از حق‌کشی و ستم بنی امیّه دربارۀ آن حضرت نسبت به میراث [[پیامبر خاتم|محمّد]]{{صل}} سخن می‌گوید<ref>نهج البلاغه، خطبه ۷۷ </ref> و در سخن دیگر، [[حق]] [[ولایت]] و [[وصایت]] و [[وراثت]] را مخصوص [[اهل بیت]] می‌داند که دیگران به آن دست‌درازی کردند: {{عربی|و لهم حقّ الولایة و فیهم الوصیّة و الوراثة}}.<ref>[[نهج البلاغه]]، [[خطبه ۲ نهج البلاغه|خطبه ۲]]</ref> تعبیر {{عربی|و میراث النّبوّة عندکم}} در زیارت جامعه نیز به این وراثت مقدّس و حق مسلّم اهل بیت اشاره دارد. [[امام علی]]{{ع}} وارث راستین [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] بود و باوجود عموی پیامبر عباس بن عبد المطلب، [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]]{{صل}}، [[امام علی|امیر مؤمنان]] را به وصایت خویش برگزید و وارث خود گردانید و عهده‌دار امور خود پس از وفاتش ساخت. هنگام وفات، انگشتر از دست خود بیرون آورد و به [[امام علی|علی]]{{ع}} داد. او هم آن را به انگشت دست راست خود کرد، سپس پیامبر به بلال فرمود تا کلاه‌خود، زره، پرچم، شمشیر، عمامه، برد، ابریق و عصای حضرت را بیاورد. همه را به [[امام علی|علی]]{{ع}} داد، حتّی کلاه سفر و مرکب سواری (شهباء و دلدل، عضباء و صحباء) و چیزهای دیگر را به [[امام علی|علی]]{{ع}} داد و فرمود: یا علی، اینها را تا من زنده‌ام بگیر، تا پس از من کسی دربارۀ آنها با تو نزاع نکند.<ref>بحارالأنوار، ج ۲۲ ص ۴۵۶</ref> سپردن این میراث‌ها به [[امام علی|امیر مؤمنان]] نیز گواه دیگری بر خلافت و جانشینی او به شمار می‌رود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۶۰.</ref>