آفرینش فرشتگان: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[خداوند]] بلندای [[آسمان]] را [[جایگاه]] [[فرشتگان]] خود ساخت و از گونه‌گونشان آکند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱</ref>. اینان [[داناترین]] آفریدگان [[خدا]] نسبت به او هستند و بیش از همه از او بیمناک و از همه به او نزدیک‌تر. [[ملائکه]] در صلب هیچ پدری و در رحم هیچ مادری نبوده، از نطفه ناچیز و پست آفریده نشده و در پی گشت زمان متفرق نشده‌اند. با وجود مکانتی که در نزد [[خدا]] دارند و با آن همه [[عشق]] و آرزوشان منحصر در خداست و طاعتشان به حدّی است که ذره‌ای از امر [[خدا]] [[غفلت]] نمی‌ورزند، اما اگر ندانسته‌های خود را از [[عظمت]] [[خدا]] به عیان ببینند، اعمال خود را حقیر شمارند و به [[تقصیر]] [[عبادت]] معترف شوند و خود را بس ملامت کنند و بدانند که [[خدا]] را آن‌سان که [[شایسته]] [[پرستش]] است، نپرستیده‌اند و آن‌سان که سزاوار فرمان‌برداری است، [[فرمان]] نبرده‌اند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۰۸</ref>. گروهی از [[فرشتگان]] [[سجده]] گزارند که به [[رکوع]] برنخیزند، برخی معتکف آستان رکوع‌اند که به [[قیام]] نپردازند و سه دیگر [[ایستاده]] نیایشگرند و از رازگویی با [[خدا]] آزده و ملول نشوند و آنان را [[خواب]] و بیهوشی و [[فراموشی]] درنگیرد. دسته‌ای [[امین]] [[وحی]] [[خداوند]] و پیام‌رسان به سفیران او و پیک [[فرمان]] و [[قضا]] الهی‌اند. دیگر گروه، محافظان [[بندگان]] و پاسداران بهشت‌اند. دیگر، آنان‌که اعماق [[زمین]] را زیر پا دارند و از فراسوی آسمان‌ها برترند و در اقطار [[زمین]] نگنجند، دوش‌هاشان پایگاه [[عرش الهی]] است و بال‌هاشان فروتنانه آن‌را به پرواز آرد و حجاب‌هایی از عزّت و [[قدرت الهی]]، از دیگر [[فرشتگان]] ممتازشان ساخته است. آنان [[پروردگار]] را در پرده پندار نبینند، سیمای آفریدگان را بر [[جمال]] ذاتش سایه نزنند، "اوج" بی‌نهایت را در "بُعد" مکان محدود نسازند و با همتاسازی بدو اشارت نکنند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱</ref>.