محمد عبده (پدیدآورنده): تفاوت میان نسخه‌ها

*[[شیخ محمد عبده]] در [[محرم]] سال ۱۲۸۷ هجری با [[مصلح بزرگ]] [[جهان اسلام]]، [[سید جمال‌الدین اسدآبادی]]، آشنا و شیفته او شد. سید جمال او را با [[علوم]] روز [[دنیا]]، آثار [[علمی]] اروپا، ریاضیات و [[فلسفه]] آشنا کرد و افقی وسیع‌تر از فراروی او گشود. [[شیخ محمد عبده]] از [[سید جمال‌الدین اسدآبادی]] به‌عنوان پیر، مرشد و مراد خویش یاد می‌کند. آن دو گرچه در [[فکر]] [[نجات]] [[ملت‌ها]] از جنگال [[استعمار]] بودند، ولی روش آنان با هم تفاوت داشت. [[سید جمال‌الدین اسدآبادی]] به [[اقدام]] انقلابی [[اعتقاد]] داشت و [[عبده]] در این کار قائل به تدریج بود.

*[[شیخ محمد عبده]] در ادامه فعالیت‌های خود، تحت تأثیر [[سید جمال‌الدین اسدآبادی]]، به انتشار مقالات و [[نثر]] روزنامه‌نگاری روی آورد. او پس از پایان تحصیلات از [[دانشگاه الازهر]]، به [[تعلیم]] [[علوم دینی]] مشغول شد و در کنار [[سید جمال‌الدین اسدآبادی]] به تأسیس الحزب الوطنی [[همت]] گماشتند و [[شیخ محمد عبده]] نفر دوم حزب شد.[[مبارزات]] و روشنگری‌های آنان در [[مصر]] سرانجام به تبعید [[سید جمال‌الدین اسدآبادی]] و حبس سه ساله [[عبده]] (۱۲۹۹ ق) و سپس تبعید وی از [[مصر]] انجامید.

*مهم‌ترین اثر [[شیخ]] [[عبده]]، شرح مختصر و تصحیح [[نهج البلاغه]] است. او نخستین [[مصحح نهج البلاغه]] در [[تاریخ اسلام]] به‌شمار می‌رود. او در [[مقدمه]] نسخه تصحیح شده‌اش بر [[نهج البلاغه]] می‌نویسد: هنگام مطالعه [[نهج البلاغه]]... هر وقت از مطالعه قسمتی به قسمت دیگر می‌پرداختم، تغییر موضوع را احساس می‌کردم. گاه خود را در برابر عالمی بزرگ از معانی بلند و موضوعات عالی می‌دیدم که با جلوه‌های عبارات آراسته، به [[نفوس]] [[پاک]] و روشن روی آورده است... گاه مشاهده می‌کردم که [[عقلی]] [[نورانی]] که شباهتی به مخلوقات نداشت از این مرکب [[الهی]] جدا می‌شود و خود را با [[روح]] [[انسان]] پیوند می‌دهد، سپس او را از پرده‌های طبیعت جدا می‌سازد و به‌سوی [[ملکوت]] اعلی بالا می‌برد. بسیار اتفاق می‌افتاد که می‌دیدم حکیمی بزرگ زمام‌داران را مخاطب خویش قرار می‌دهد و با صدایی رسا کارهای [[شایسته]] و نیک را به یاد آنان می‌آورد.<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 543-544.</ref>.

==پانویس==