فقر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
==آثار فقر== | ==آثار فقر== | ||
*'''پدیده فقر آثاری را از خود برجای میگذارد:''' ضربه به [[کرامت انسانی]] و ریخته شدن آبروی [[انسان]]: کیان وجودی [[انسان]] گاهی به خاطر طلب درهم میشکند. خواستن، [[دلیل]] بر [[احتجاج]] است و نشانه فقر و [[نداری]]. گاهی یک آبرو در گروه درخواست قرار دارد و با گشودن دست [[نیاز]]، آن آبرو بر باد میرود. [[امام علی]]{{ع}} میفرماید: آبروی تو آبی است بسته و با سؤال و درخواست، قطرهقطره میریزد. بنگر که قطرات آبرو را پیش چه کسی میریزی<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۴۶</ref>. | *'''پدیده فقر آثاری را از خود برجای میگذارد:''' ضربه به [[کرامت انسانی]] و ریخته شدن آبروی [[انسان]]: کیان وجودی [[انسان]] گاهی به خاطر طلب درهم میشکند. خواستن، [[دلیل]] بر [[احتجاج]] است و نشانه فقر و [[نداری]]. گاهی یک آبرو در گروه درخواست قرار دارد و با گشودن دست [[نیاز]]، آن آبرو بر باد میرود. [[امام علی]]{{ع}} میفرماید: آبروی تو آبی است بسته و با سؤال و درخواست، قطرهقطره میریزد. بنگر که قطرات آبرو را پیش چه کسی میریزی<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۴۶</ref>. | ||
*'''نقصان در [[دین]]:''' گاهی [[تنگدستی]] و فقر زمینهای برای پیدایش برخی [[شبهات]] [[عقیدتی]] در ذهن میشود، چنانکه [[امام]] میفرماید: فقر، مایه | *'''نقصان در [[دین]]:''' گاهی [[تنگدستی]] و فقر زمینهای برای پیدایش برخی [[شبهات]] [[عقیدتی]] در ذهن میشود، چنانکه [[امام]] میفرماید: فقر، مایه [[نقصان دین]] است<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۱۹</ref> | ||
*'''پریشانی [[فکر]]:''' روانشناسان در نتیجه پژوهشهای خود، دریافتهاند که فقر و نابسامانی و عدم [[تأمین اجتماعی]] طبقات پایین | *'''پریشانی [[فکر]]:''' روانشناسان در نتیجه پژوهشهای خود، دریافتهاند که فقر و نابسامانی و عدم [[تأمین اجتماعی]] طبقات پایین [[جامعه]] میتواند در ایجاد بیماریهای روانی مؤثر باشد. [[علی]]{{ع}} میفرماید: همانا فقر و [[تهیدستی]] موجب تحیر و پریشانی [[عقل]] میشود<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۱۹</ref>. | ||
*'''[[انزوا]]:''' کسی که [[فقیر]] است از طرفی باید شبانهروز بهدنبال پیداکردن لقمهنانی برای سد جوع خود و خانوادهاش باشد و از طرفی به [[علت]] [[خرد]] شدن شخصیتش نمیتواند حضوری فعال در [[جامعه]] داشته باشد. [[امام]]{{ع}} میفرماید: [[ثروتمندی]] در غربت، مانند در وطن بودن است و [[تهیدستی]] در وطن، غربت است<ref>نهج البلاغه، حکمت ۵۶</ref>. | *'''[[انزوا]]:''' کسی که [[فقیر]] است از طرفی باید شبانهروز بهدنبال پیداکردن لقمهنانی برای سد جوع خود و خانوادهاش باشد و از طرفی به [[علت]] [[خرد]] شدن شخصیتش نمیتواند حضوری فعال در [[جامعه]] داشته باشد. [[امام]]{{ع}} میفرماید: [[ثروتمندی]] در غربت، مانند در وطن بودن است و [[تهیدستی]] در وطن، غربت است<ref>نهج البلاغه، حکمت ۵۶</ref>. | ||
*'''[[ناتوانی]] در ارائه [[فکر]] و [[اندیشه]]:''' چون [[جامعه]] شخص [[فقیر]] را [[پست]] و حقیر میشمارد، هنگامی که بخواهد از خود [[دفاع]] کند، زبانش را یارای [[دفاع]] از خود نیست و در نتیجه از بیان [[حق]] خود باز میماند. [[علی]]{{ع}} میفرماید: فقر و [[نداری]]، [[انسان]] زیرک را در بیان دلیلش لال میکند<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳</ref>. | *'''[[ناتوانی]] در ارائه [[فکر]] و [[اندیشه]]:''' چون [[جامعه]] شخص [[فقیر]] را [[پست]] و حقیر میشمارد، هنگامی که بخواهد از خود [[دفاع]] کند، زبانش را یارای [[دفاع]] از خود نیست و در نتیجه از بیان [[حق]] خود باز میماند. [[علی]]{{ع}} میفرماید: فقر و [[نداری]]، [[انسان]] زیرک را در بیان دلیلش لال میکند<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳</ref>. |