نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جمع شدن|۲. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛}}

[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]]

::::::«برخی [[وظایف]] و فعالیت‌های [[نایبان خاص]] عبارت است از:

:::::*'''برطرف کردن [[تردید]] [[شیعیان]] درباره [[حضرت مهدی]] {{ع}}‌''': ولادت آخرین [[ذخیره الهی]] به صورت پنهانی صورت گرفت و جز اندکی از [[شیعیان]]، آن [[حضرت]] را در دوران پدر بزرگوارش ندیده بودند و تردیدهایی میان [[شیعیان]] پدید آمده بود؛ ازاین‌رو، یکی از مسؤولیت‌های مهم و حساس [[نواب خاص]]، از میان بردن تردیدهای موجود درباره [[حضرت مهدی]] {{ع}} بود. این تلاش‌ها، بیشتر در دوران [[نایبان]] اول و دوم انجام شد؛ ولی در موارد مورد نیاز در دوره دیگر [[نواب]] نیز بدان توجه می‌شد. از آن‌جا که این مسأله بسیار مهم و حساس بود، افزون بر ارائه کراماتی از طرف [[نایبان خاص]]، خود [[حضرت]] در موارد مورد نیاز، با صدور توقیعاتی این امر را بر ایشان آسان می‌کرد. در میان توقیعاتی که هم‌اکنون از آن [[حضرت]] در دست است، تعدادی درباره همین مسأله است<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ص ۴۳۵.</ref>.

:::::*'''جلوگیری از [[فرقه‌گرایی]] و گروه‌گروه شدن شیعیان‌''': از مسؤولیت‌های مهم [[نایبان خاص]]، این بود که [[شیعیان]] را از پراکندگی بیشتر مصون دارند. ایشان همواره آن دسته از گفتارهای [[پیامبر]] و [[امامان]] {{عم}} را که دلالت داشت مجموع [[پیشوایان معصوم]] {{عم}} به [[دوازده]] ختم می‌شود و واپسین آنان [[غیبت]] خواهد کرد، بیان می‌کردند. [[نواب خاص]] در این مرحله، به [[پیروزی]] چشمگیری دست یافتند و توانستند انشعابات پدید آمده در [[مکتب]] [[تشیع]] را کمتر کرده و در نهایت، به حداقل برسانند.

:::::*'''[[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین]] نیابت‌''': یکی از مسؤولیت‌های مهم [[نایبان خاص]]، [[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین نیابت]] بود. این [[مبارزه]] به‌طور عمده، با هدایت‌های [[امام]] با صدور [[توقیعات]] از طرف آن [[حضرت]] صورت می‌گرفت<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۲۴۴.</ref>.

{{پایان جمع شدن}}

:::::#اخذ و توزیع [[اموال]] متعلق به [[امام]].

:::::#سازماندهی وکلاء؛ بنا به [[ضرورت]] در هرمنطقه‌ای وکیلی تعیین شده و گاه چند [[وکیل]] در مناطق کوچک‌تر تحت [[سرپرستی]] وکیلی قرار داشتند که [[امام]] و بعدا [[نواب]] برای آن‌ها تعیین می‌کردند. این وکلاء اموالی را که بابت وجوهات می‌گرفتند به شیوه‌های گوناگونی به [[بغداد]]، نزد [[نواب]] می‌فرستادند و آن‌ها نیز طبق [[دستور امام]] {{ع}} در مواردی که لازم بود، به کار می‌گرفتند<ref>زندگانی نواب خاص [[امام زمان]]، علی غفارزاده، ص ۸۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۵۶.</ref>.

{{پایان جمع شدن}}

{{جمع شدن|۵. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛}}