نامۀ ۶۲ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

*به [[خدا]] [[سوگند]]، اگر با ایشان روبه‌رو شوم، من تنها باشم و آن‌ها روی [[زمین]] را پر کنند، نه باک دارم و نه [[هراس]]، زیرا به آن [[گمراهی]] که آنان در آن غرفه‌اند و آن هدایتی که خود بدان آراسته‌ام، [[نیک]] آگاهم و از جانب پروردگارم با [[یقین]] همراه. من به [[دیدار]] [[خداوند]] و [[ثواب]] نیکویی که مرا ارزانی دارد، [[امید]] بسته‌ام و [[منتظر]] آن هستم. ولی [[اندوه]] من از این است که مشتی [[بی‌خردان]] و [[تبه‌کاران]] این [[امت]]، [[حکومت]] را به دست گیرند و [[مال]] [[خدا]] را میان خود دست به دست گردانند و [[بندگان خدا]] را به [[خدمت]] گیرند و با [[نیکان]] در [[پیکار]] شوند و [[فاسقان]] را [[یاران]] خود سازند. از آنان کسی است که در میان شما [[حرام]] می‌نوشد، حتی بر او حد [[اسلام]] جاری شده و کسی است که تا اندک [[مالی]] نستاند به [[اسلام]] نگروید. اگر نه از [[حکومت]] اینان بر شما [[بیم]] داشتم، هرگز شما را بر نمی‌انگیختم و [[سرزنش]] نمی‌کردم و فرانمی‌خواندم و تحریضتان نمی‌کردم، بلکه تا سر بر می‌تافتید یا [[سستی]] به خرج می‌دادید، رهایتان می‌کردم<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 806.</ref>.