نامه‌های امام علی به معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} ==مقدمه== *اخلاق سیاسی، ضرورت روشنگری و انذار مخالفان، همواره ا...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*اخلاق سیاسی، ضرورت روشنگری و انذار مخالفان، همواره امام را در تعامل با دشمنانش قرار می‌دهد. از این‌رو تعداد قابل توجهی از نامه‌های نهج البلاغه مربوط به انذار، پاسخ به انتقادات و روشنگری امام در مقابل دشمنانش است. در این میان، نامه‌هایی که بین امام {{ع}} و معاویه رد و بدل | *اخلاق سیاسی، ضرورت روشنگری و انذار مخالفان، همواره امام را در تعامل با دشمنانش قرار می‌دهد. از این‌رو تعداد قابل توجهی از نامه‌های نهج البلاغه مربوط به انذار، پاسخ به انتقادات و روشنگری امام در مقابل دشمنانش است. در این میان، نامه‌هایی که بین امام {{ع}} و معاویه رد و بدل شده، قابل توجه است. | ||
شده، قابل توجه است. | |||
نخستین مکاتبه امام با معاویه مربوط به آغاز خلافت امام است که ایشان در نامه‌ای، برکناری او را بر مبنای مصلحت جامعه اسلامی می‌داند و او را به همراه یارانش برای بیعت، به‌سوی خود دعوت می‌کند<ref>نهج البلاغه، نامه ۷۵</ref>. دومین نامه امام زمانی به‌سوی معاویه ارسال شد که او از بیعت با امام خودداری کرد و در صدد برقراری حکومتی برای خود بود. امام نامه خود را به همراه سفیری برای او می‌فرستد و دستور می‌دهد که از معاویه بخواهد بی‌پرده و صریح، حرف آخر و تصمیم قطعی خود را اعلام کند و سپس او را بین جنگی تمام‌عیار یا به صلحی خوارکننده مخیر سازد. اگر جنگ را برگزید پیمانش را بگسلد و اگر پذیرای صلح شد از او بیعت بگیرد<ref>نهج البلاغه، نامه ۸</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 817.</ref>. | نخستین مکاتبه امام با معاویه مربوط به آغاز خلافت امام است که ایشان در نامه‌ای، برکناری او را بر مبنای مصلحت جامعه اسلامی می‌داند و او را به همراه یارانش برای بیعت، به‌سوی خود دعوت می‌کند<ref>نهج البلاغه، نامه ۷۵</ref>. دومین نامه امام زمانی به‌سوی معاویه ارسال شد که او از بیعت با امام خودداری کرد و در صدد برقراری حکومتی برای خود بود. امام نامه خود را به همراه سفیری برای او می‌فرستد و دستور می‌دهد که از معاویه بخواهد بی‌پرده و صریح، حرف آخر و تصمیم قطعی خود را اعلام کند و سپس او را بین جنگی تمام‌عیار یا به صلحی خوارکننده مخیر سازد. اگر جنگ را برگزید پیمانش را بگسلد و اگر پذیرای صلح شد از او بیعت بگیرد<ref>نهج البلاغه، نامه ۸</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 817.</ref>. | ||
*معاویه با بهانه‌های واهی قصد داشت فرصت را از بین ببرد و بیعت را به تأخیر بیندازد. از این‌رو دست به شبهه‌افکنی زد و با مطالبی واهی مبنی بر این‌که در انتخاب امام {{ع}} به‌عنوان خلیفه، اهالی شام دخیل نبوده‌اند، قصد داشت مشروعیت حکومت امام را زیر سؤال ببرد. امام در نهج البلاغه در کمال متانت و منطق، جواب او را این‌گونه می‌دهد: | *معاویه با بهانه‌های واهی قصد داشت فرصت را از بین ببرد و بیعت را به تأخیر بیندازد. از این‌رو دست به شبهه‌افکنی زد و با مطالبی واهی مبنی بر این‌که در انتخاب امام {{ع}} به‌عنوان خلیفه، اهالی شام دخیل نبوده‌اند، قصد داشت مشروعیت حکومت امام را زیر سؤال ببرد. امام در نهج البلاغه در کمال متانت و منطق، جواب او را این‌گونه می‌دهد: | ||