جنگ خندق: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
'''جنگ خندق''' نبرد خندق در زمان [[پیامبر]] (سال ۵ هجری) در غرب مدینه اتفاق افتاد. و نقش سرنوشتساز و عظیم [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} در آن، یادکردنی است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۸۵.</ref>. | '''[[جنگ خندق]]''' [[نبرد]] [[خندق]] در زمان [[پیامبر]] (سال ۵ هجری) در غرب [[مدینه]] اتفاق افتاد. و نقش سرنوشتساز و عظیم [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} در آن، یادکردنی است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۸۵.</ref>. | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*سپاه مشرکین مدینه را محاصره کردند. به پیشنهاد [[سلمان فارسی]] دور مدینه خندق کندند تا دشمن وارد مدینه نشود. عمرو بن عبدودّ با تعدادی از شجاعان نامآور از خندق گذشتند و در میدانی رویاروی مسلمانان قرار گرفتند و مبارز طلبیدند و کسی جواب نداد. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} به میدان او رفت. جملۀ معروف {{عربی|برز الإیمان کلّه إلی الشّرک کلّه}}همۀ ایمان در برابر همۀ شرک قرار گرفته است) از زبان [[پیامبر]] شنیده شد<ref>بحار الأنوار، ج ۲۰ ص ۲۱۵</ref> و [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} را دعا کرد. نبردی سخت درگرفت و [[امام علی|امیر المؤمنین]] با ضربتی عمرو بن عبدودّ را از پای درآورد و سپاه مشرکین گریختند و نبرد به سود مسلمانان پایان یافت. دربارۀ آن ضربت بیهمتا و سرنوشتساز، [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} فرمود: {{عربی|"لضربة علیّ لعمرو یوم الخندق تعدل عبادة الثّقلین"}}<ref>عوالی اللّئالی، ج ۴ ص ۸۶</ref> و آن ضربت را برابر با ارزش عبادت جنّ و انس دانست. این ستایش با تعبیرهای مختلف (مثل: لمبارزة علیّ، قتل علیّ و. . .) آمده است. اخلاص [[امام علی|علی]]{{ع}} در این نبرد نیز مهمّ است. وقتی پس از ضربتی روی سینۀ عمرو بن عبدودّ نشست، او جسارت کرده آب دهان افکند، [[امام علی|علی]]{{ع}} برخاست و چند قدم راه رفت، دوباره برگشت و سر او را از تن جدا کرد. وقتی علّت این کار را پرسیدند، فرمود: نخواستم به خاطر عصبانیت او را بکشم، بلکه میخواستم فقط به خاطر خدا باشد<ref> مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۲ ص ۱۱۵، بحار الأنوار، ج ۴۱ ص ۵۱</ref>. این | *[[سپاه]] [[مشرکین]] [[مدینه]] را محاصره کردند. به پیشنهاد [[سلمان فارسی]] دور [[مدینه]] [[خندق]] کندند تا [[دشمن]] وارد [[مدینه]] نشود. عمرو بن عبدودّ با تعدادی از شجاعان نامآور از [[خندق]] گذشتند و در میدانی رویاروی [[مسلمانان]] قرار گرفتند و [[مبارز]] طلبیدند و کسی جواب نداد. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} به میدان او رفت. جملۀ معروف {{عربی|برز الإیمان کلّه إلی الشّرک کلّه}}همۀ [[ایمان]] در برابر همۀ [[شرک]] قرار گرفته است) از زبان [[پیامبر]] شنیده شد<ref>بحار الأنوار، ج ۲۰ ص ۲۱۵</ref> و [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} را [[دعا]] کرد. نبردی سخت درگرفت و [[امام علی|امیر المؤمنین]] با ضربتی عمرو بن عبدودّ را از پای درآورد و [[سپاه]] [[مشرکین]] گریختند و [[نبرد]] به سود [[مسلمانان]] پایان یافت. دربارۀ آن ضربت بیهمتا و سرنوشتساز، [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} فرمود: {{عربی|"لضربة علیّ لعمرو یوم الخندق تعدل عبادة الثّقلین"}}<ref>عوالی اللّئالی، ج ۴ ص ۸۶</ref> و آن ضربت را برابر با [[ارزش]] [[عبادت]] جنّ و انس دانست. این [[ستایش]] با تعبیرهای مختلف (مثل: لمبارزة علیّ، [[قتل]] علیّ و. . .) آمده است. [[اخلاص]] [[امام علی|علی]]{{ع}} در این [[نبرد]] نیز مهمّ است. وقتی پس از ضربتی روی سینۀ عمرو بن عبدودّ نشست، او جسارت کرده [[آب]] دهان افکند، [[امام علی|علی]]{{ع}} برخاست و چند قدم راه رفت، دوباره برگشت و سر او را از تن جدا کرد. وقتی علّت این کار را پرسیدند، فرمود: نخواستم به خاطر [[عصبانیت]] او را بکشم، بلکه میخواستم فقط به خاطر [[خدا]] باشد<ref> مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۲ ص ۱۱۵، بحار الأنوار، ج ۴۱ ص ۵۱</ref>. این [[اخلاص]]، در شعرهای معروف [[مولوی]] آمده است.<ref>مثنوی، دفتر اوّل، بیتهای ۳۷۲۱ تا ۳۸۱۰، گوا مخفّف گواه است</ref> برخورد جوانمردانۀ [[امام]] با کشتۀ [[دشمن]] نیز مشهور است، که [[زره]] از تن او نکند و چون خواهر عمرو بر بالین برادر آمد و از کشندۀ او پرسید و دانست که [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} او را کشته، بر برادر نگریست و گفت که [[جوانمردی]] بزرگ او را کشته است.<ref>ارشاد، ج ۱ ص ۱۰۷</ref> این نیز از افتخارات و [[فضایل]] آن [[حضرت]] به شمار میرود.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۸۵.</ref> | ||
==ضربه سرنوشتساز در جنگ خندق== | |||
هنگامی که بنی نضیر از اطراف [[مدینه]] رفتند (گروهی به [[خیبر]] و گروهی به [[شام]])، سران آنها به تحریک [[مشرکان]] پرداختند و آنان را به همپیمانی با [[یهود]] و فراهم آوردن [[سپاه]] از تمام [[قبایل]] و حمله به [[مدینه]] با [[یاری]] [[یهودیان]] ترغیب کردند. چنین شد که سپاهی بزرگ، متشکل از ده هزار نفر از تمام [[مخالفان]] [[حکومت]] نوبنیاد [[پیامبر]] {{صل}}، گِرد آمد و راهی [[مدینه]] شد. از این رو، این [[نبرد]]، عنوان "[[نبرد]] احزاب" به خود گرفت. [[پیامبر]] {{صل}}، در چگونگی رویارویی با [[دشمن]]، با یارانش به [[رایزنی]] پرداخت. | |||
[[سلمان]]، پیشنهاد کرد که در ورودی [[مدینه]]، "[[خندق]]" [[کنده]] شود تا [[دشمن]]، زمینگیر شود. این پیشنهاد، پذیرفته شد و [[پیامبر]] {{صل}} به یارانش [[فرمان]] کندن [[خندق]] را داد و خود نیز برای این کار، [[همکاری]] نمود. روزی عمرو بن [[عبد]] وَد با تنی چند از پیکارجویان و شجاعان پُرآوازه [[دشمن]]، از [[خندق]] گذشتند و در مقابل [[سپاه اسلام]] قرار گرفته، هماورد طلبیدند؛ ولی کسی پاسخشان نداد. این درخواست، بارها تکرار شد. آوازه عمرو، همه را ترسانده بود. نَفَسها در سینه حبس بود و کسی فریادهای مستانه عمرو را پاسخ نمیداد. [[پیامبر خدا]] فرمود: "فردی به پا خیزد و [[شر]] او را کم کند". جز [[علی]] {{ع}}، کسی برنخاست و چون [[علی]] {{ع}} در برابر عمرو قرار گرفت، [[پیامبر خدا]]، آن جمله جاودانه را فرمود که: همه [[ایمان]] در برابر همه [[شرک]]، [[ایستاده]] است<ref>شرح نهج البلاغة، ج ۱۹، ص ۶۱.</ref>. [[علی]] {{ع}}، با حملهای برقآسا و پس از نبردی سخت، عمرو را از پای درآورد و فریاد "[[الله اکبر]]" در صحنه [[نبرد]] پیچید و همراهان عمرو پا به فرار نهادند و [[سپاه]] احزاب، با همه هیمنه و شکوهِ خیالی از هم پاشید. | |||
== جستارهای وابسته == | حضور [[علی]] {{ع}} و نقش والای وی را در این [[نبرد]]، میتوان بدینگونه بر شمرد: | ||
#چون عمرو بن [[عبد]] ود و همراهانش از محل باریک [[خندق]] گذشتند، [[علی]] {{ع}} با گروهی در آنجا مستقر شدند تا [[مشرکان]] دیگر نگذرَند. | |||
#حادثه [[قتل]] عمرو بن عبدِ وَد، چنان مهم و سرنوشتساز بود که [[پیامبر خدا]] فرمود: [[مبارزه]] [[علی بن ابی طالب]] با عمرو بن عبدِ وَد در [[جنگ خندق]]، از همه [[اعمال]] امتم تا [[روز قیامت]]، [[برتر]] است<ref>المستدرک علی الصحیحین، ج ۳، ص ۳۴، ح ۴۳۲۷.</ref>. و در [[روایت]] دیگری گفت: | |||
بیگمان، ضربت زدن [[علی]] به عمرو در [[جنگ خندق]] با [[عبادت]] انس و [[جن]]، [[برابری]] میکند<ref>عوالی اللآلی، ج ۴، ص ۸۶، ح ۱۰۲.</ref>. این قهرمان بزرگ [[عرب]]، به هنگام کشته شدن با [[ناامیدی]]، [[آب]] دهان به صورت [[علی]] {{ع}} انداخت و ایشان، مخلصانه ایستاد و در کشتن او درنگ کرد تا عملش ذرهای شائبه [[غضب]] نداشته باشد. | |||
#[[امام]] {{ع}}، پس از کشتن عمرو و فرار همراهانش آنان را تعقیب کرد و نوفل بن [[عبد الله]] را به [[قتل]] رساند. | |||
#[[علی]] {{ع}}، چون پای عمرو را قطع کرد و او را از پای درآورد، [[خاک]] [[خواری]] و [[هراس]] بر سرِ [[لشکر]] [[شرک]] پاشید و آنان را در آستانه [[فروپاشی]] و [[شکست]] قرار داد. | |||
#[[علی]] {{ع}}، عمرو بن [[عبد]] وَد را کشت؛ اما کریمانه از [[زره]] گرانقیمت او گذشت، که [[علی]] {{ع}} "[[شمشیر]] در پی [[حق]] میزد" و نه جز آن. این همه والایی و بزرگی و [[کرامت]] از دیدهها [[پنهان]] نمانْد و حتی خواهر عمرو، آن را ستود. | |||
[[پیامبر خدا]] {{صل}}: بی [[گمان]]، رویارویی [[علی بن ابی طالب]] با عمرو بن [[عبد]] ود در [[جنگ خندق]]، [[برتر]] از [همه] [[اعمال]] امتم تا [[روز قیامت]] است<ref>رسول الله {{صل}}: {{متن حدیث|لَمُبارَزَةُ عَلِی بنِ أبی طالِبٍ لِعَمرِو بنِ عَبدِ وَد یومَ الخَندَقِ أفضَلُ مِن أعمالِ امتی إلی یومِ القِیامَةِ}} (المستدرک علی الصحیحین، ج ۳، ص ۳۴، ح ۴۳۲۷).</ref>. | |||
[[پیامبر خدا]] {{صل}}: ضربه [[علی]] به عمرو در [[جنگ خندق]]، برابر [[عبادت]] انس و جِن است<ref>رسول الله {{صل}}: {{متن حدیث|لَضَربَةُ عَلِی لِعَمرٍو یومَ الخَندَقِ تَعدِلُ عِبادَةَ الثقَلَینِ}} (عوالی اللآلی، ج ۴، ص ۸۶، ح ۱۰۲).</ref><ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۶۵.</ref>. | |||
==جستارهای وابسته == | |||
{{مدخل امام علی}} | |||
==پرسش وابسته== | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
خط ۲۲: | خط ۳۹: | ||
{{یادآوری پانویس}} | {{یادآوری پانویس}} | ||
{{پانویس2}} | {{پانویس2}} | ||
{{امام علی}} | |||
[[رده: | [[رده:امام علی]] | ||
[[رده:جنگ خندق]] | [[رده:جنگ خندق]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | ||
[[رده:مدخل گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]] | |||
[[رده:اتمام لینک داخلی]] |