نهج البلاغه مولا علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

*در معرفی این کتاب آمده است: «ترجمه‌ای روان و شیوا از [[متن نهج البلاغه]] است. مترجم چندان پای‌بندی در به‌گیری واژگان [[فارسی]] نداشته، بلکه واژه‌های راه‌یافته به [[زبان فارسی]] را که در [[فرهنگ]] عمومی [[ایرانیان]] جا افتاده است، عامل غنای زبانی و [[فهم]] و [[درک]] بهتر [[عامه]] از [[پیام]] از [[پیام]] و محتوای [[کلام]] می‌داند. در عین‌حال در این ترجمه با برگردان‌هایی مواجه می‌شویم که ریشه در [[ادبیات]] [[غنی]] [[فارسی]] دارند. *گاه در متن اصلی با عباراتی مواجه می‌شویم که مبتنی بر مثَل یا حالتی خاص در [[فرهنگ]] بومی است. مترجم در ترجمه خویش مفهوم عبارت را بیان کرده و به اصل ترجمه در پاورقی پرداخته است. این امر، گاه باعث دوری ترجمه از متن شده است.

*برخی موارد که ترجمه از ادبیاتی سنگین برخوردار شده، در پاورقی مفهوم عبارت به بیانی ساده بیان شده است. برای نمونه: "پس هرکس [[نفس]] خود را به‌غیر [[نفس]] خود مشغول دارد..." در پاورقی مفهوم عبارت آمده‌است: "یعنی در [[تطهیر]] و [[تزکیه]] خود نکوشد". گاه که [[کلام]] [[نیاز]] به توضیح دارد، مثلاً در کنایه روی سخن به گروه، فرد یا قومی دارد، در پاورقی منظور سخن بیان شده است. برای مثال: "کجایند دل‌هایی که به حطام [[دنیا]] ازدحام کردند و برای کار [[حرام]] [[نزاع]] نمودند"، در پاورقی منظور [[بنی‌امیه]] و اتباع آن‌ها ذکر شده است.

*نسخه منتخب مترجم، نسخه [[صبحی صالح]] است. مترجم ذیل مقدمه در بیان بخشی از فضیلت‌های [[امام]] {{ع}} در چند سرفصل اشاره داشته است، از این جمله: در اقلیم سخن، در قلمرو [[خرد]]، در [[نظام]] [[اخلاق]]، در [[امور اجتماعی]] و میدان عمل و نیز در مقیاسی به بیان برتری‌های [[امام]] {{ع}} پرداخته است، با عباراتی چون: ناموران [[تاریخ]]، [[فیلسوفان]] و [[اندیشمندان]]، چه جای سنجش است؟»<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 860.</ref>.