فقر اقتصادی: تفاوت میان نسخه‌ها

فقر اقتصادی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۵۵

۱٬۸۴۹ بایت حذف‌شده ، ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۹

←‏مقدمه

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۸۳۴

ویرایش

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 * [[فقر]] در لغت، به‌معنای شکسته استخوان پشت و به مفهوم [[حاجت]] و [[نیاز]] است. [[فقیر]] شخص نیازمند است. احتیاج را از آن‌رو [[فقر]] گفته‌اند که به منزله شسته شدن فقار ظهر (ستون فقرات) است. فقر، به‌معنای [[ناداری]]، [[تهی‌دستی]] و [[تنگ‌دستی]] نیز آمده است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 621.</ref>. واژه [[فقر]] از مفاهیمی است که معانی مختلف دارد. گرچه [[فقر]] اقتصادی امری مذموم و نکوهیده است، اما [[فقر]] در مفاهیمی می‌تواند [[ارزش]] تلقی شود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 621.</ref>.
 * محرومیت از امکانات ضروری، [[غذا]] و [[خوراک]]. در این حالت [[طاقت]] و توان [[انسان]] از دست می‌رود، سلامتش به‌مخاطره می‌افتد و در مرز [[زندگی]] و [[مرگ]] در تکاپوست. در [[فقر]] اقتصادی [[انسان]] در چشم‌ها [[خوار]] می‌شود. فقر، بر خلاف تصور برخی، هرگز محصول [[مشیت]] و [[قضا و قدر الهی]] نیست. [[قرآن کریم]] نیز [[فقر]] اقتصادی را در مواردی چند مطرح کرده و از آن به‌عنوان پدیده‌ای شوم یاد می‌کند. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: بارخدایا! با [[توانگری]]، آبرویم را پاس دار و با [[فقر]] و [[تنگ‌دستی]]، فر و شکوهم را ناچیز مدار<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۱۶</ref>. هم‌چنین [[فقر]] را [[مرگ]] بزرگ می‌داند<ref>نک: حکمت ۱۵۴</ref>. [[امام علی]]{{ع}} [[فقر]] اقتصادی را ابزار [[خواری]] [[نفس]] می‌داند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 621- 622.</ref>.
-#'''[[فقر روحی]] و [[فقر معنوی|معنوی]]:''' [[انسان]] آمیزه‌ای از جسم و [[روح]] است و اگر از نظر روحی تقویت نشود، دچار [[فقر معنوی]] خواهد شد، که همان [[فقر]] [[نفس]]، [[قلب]] و روان است. [[فقر]] [[نفس]] عبارت است از [[حرص]] و آزی که [[نفس]] دارد. [[امام علی]]{{ع}} [[فقر]] [[نفس]] را بدترین [[فقر]] می‌داند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 622.</ref>.
-#'''[[فقر فرهنگی]] ([[فقر علمی|علمی]]):''' بروز [[فقر]] اقتصادی در [[جامعه]] در نهایت به [[فقر]] [[فرهنگی]] می‌انجامد. این‌گونه [[فقر]] آثار درازمدتی در [[زندگی]] [[انسان‌ها]] برجای می‌گذارد که مدت‌ها پس از [[فقر]] باقی می‌ماند و در [[جامعه]] حیات پیدا می‌کند و رهایی از آن بسیار مشکل است. [[تعصب‌ها]]، [[خودپسندی‌ها]]، [[لجاجت‌ورزی‌ها]]، پای‌بندی به سنت‌ها و روش‌های نابخردانه نیکاکان از این [[فقر]] ناشی می‌شود. [[امام علی]]{{ع}} [[فقر]] [[فرهنگی]] را درد بی‌درمان و [[بیماری]] علاج‌ناپذیر برمی‌شمرد. هم‌چنین بدترین مصداق [[فقر]] را [[نادانی]] می‌داند. در [[نهج البلاغه]] نیز می‌فرماید: هیچ [[بینوایی]] چون [[جهل]] [نیست]<ref>نهج البلاغه، حکمت ۵۱</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 622.</ref>.
 ==علل [[فقر]] اقتصادی از دیدگاه [[امام علی]]{{ع}} ==