امام مهدی چگونه می‌تواند از نظر ازدواج الگو باشد در حالی‌که آن حضرت ازدواج نکرده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ نخست==

[[پرونده:1368119.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[رحیم کارگر]]]]

::::::«البته درباره [[ازدواج]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} دو نظریه وجود دارد و هرکدام شواهدی دارند. براساس قواعد کلی، می‌توان گفت: آن [[حضرت]] [[ازدواج]] نکرده و اشکالی هم نخواهد داشت؛ زیرا آن [[حضرت]] هرچیزی را که با [[غیبت]] منافات داشته باشد، انجام نمی‌دهد؛ زیرا [[ازدواج]] با [[غیبت]] منافات داشته و مستلزم [[آشکار]] شدن وضعیت [[امام]] {{ع}} خواهد بود؛ [[ازدواج]] با وجود [[غایب]] بودن آن [[حضرت]] (با توجه به نظر مخفی شدن [[بدن]] او از دیده‏‌ها)، امکان ندارد و اگر بخواهد ظاهر شود و [[ازدواج]] کند، این همان محذوری است که باید از آن دوری کند ... اگر نظر دیگران ([[پنهان]] بودن عنوان و [[شخصیت امام]])، را مورد توجه قرار دهیم، باز می‌‏گوییم که [[ازدواج]] آن [[حضرت]] با شخصیت واقعی خود، امکان ندارد و منافی با اصل [[غیبت]] است‏<ref>محمد صدر، تاریخ غیبت کبری، ص ۸۰ و ۸۱.</ref>. از طرف دیگر، هیچ [[دلیل]] روشن و قطعی، بر وجود [[زن]] و [[فرزند]] برای آن [[حضرت]] نیست؛ چون مسئله [[غیبت]]، مهم‏تر از [[ازدواج]] است و می‌تواند برای [[مصلحت]] بالاتر، مسئله مهم ([[ازدواج]]) را ترک کند و اهم را انجام دهد و عمل به [[سنت]] [[پیامبر]] {{صل}} می‌‏تواند [[بعد از ظهور]] و [[قیام]] انجام گیرد و ایشان [[تشکیل خانواده]] دهد و بنابر قولی احتمال دارد، ایشان در [[زمان غیبت صغری]] [[ازدواج]] کرده باشد؛ اما با آغاز [[غیبت کبری]] به [[دلیل]] [[مصالح]] مهم‏تر [[ازدواج]] را ترک کرده باشد. بعضی از شواهد، دالّ بر وجود همسر و [[فرزند]] برای او است؛ از جمله:

:::::#قواعد کلی‏: [[احکام]] کلی [[شریعت محمدی]] {{صل}} ایجاب می‌‏کند که [[امام مهدی|حضرت بقیة اللّه]] {{ع}} نیز مانند دیگر [[پیشوایان]] [[معصوم]] [[تشکیل خانواده]] داده و از [[سنت]] جدّ بزرگوارش [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]] {{صل}} [[پیروی]] کند. محدّث نوری می‌گوید: چگونه ترک خواهد نمود چنین [[سنت]] عظیمه جدّ بزرگوار خود را، با آن‏همه ترغیب و تحریضی که در فعل آن و تهدید و تخویف که در ترک آن شده است! سزاوارترین [[امت]] در اخذ به [[سنت]] [[پیامبر]] {{صل}}، [[امام]] هرعصر است و تاکنون کسی ترک آن را از خصایص آن جناب نشمرده است<ref>نجم الثاقب، ص ۲۲۴</ref>.