بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '''']]؛' به '''']]') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
نخستین [[نامه]] [[نهج البلاغه]]، گزارشی است که [[امام]] به [[مردم کوفه]] در مورد [[دلایل]] [[قتل عثمان]] ارائه میدهد. [[امام]]، زمانی دست به [[نگارش]] این [[نامه]] میزند که از [[مدینه]] آهنگ [[خروج]] بهسوی [[بصره]] و رویارویی با [[اصحاب جمل]] میکند. شرایط ویژهای که [[ناکثین]] به بهانه [[خونخواهی عثمان]] ایجاد کرده بودند، ضروری مینمود تا [[امام]] [[مردم]] را از [[حقیقت]] ماجرا [[آگاه]] سازد. از اینرو در این [[نامه]] گزارشی دقیق از وقایع [[مدینه]] بیان میشود بهگونهای که [[مردمان]] پس از شنیدن این گزارش، گویا خود [[شاهد]] حادثه بودهاند. مستندات تاریخی، زمان [[نگارش]] این [[نامه]] را پیش از [[جنگ جمل]] در منطقه [[ذیقار]] و به سال ۳۶ هجری یاد میکند. | |||
==فرازی از [[نامه]]== | == فرازی از [[نامه]] == | ||
... همانا که [[مردم]] بر او شوریدند؛ و تنها مردی از [[مهاجران]] بودم که خشنودیاش را فزونیدم و نکوهشش را اندک ساختم. [[طلحه]] و [[زبیر]] آسانترین رفتارشان با او ترساندن و مهربانانهترین کردارشان [[تندی]] بود و [[عایشه]] را که با او ناروا خشمی بود، گروهی را فرمود تا کشتندش و [[مردم]] نه از ناچاری و [[زور]]، بلکه با [[خرسندی]] و آزادانه بیعتم کردند!<ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص ۷۵۶.</ref>. | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:نامههای نهج البلاغه]] | |||
[[رده: | |||
[[رده:مدخل نهج البلاغه]] | [[رده:مدخل نهج البلاغه]] |