بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '{{خرد}}' به '{{ویرایش غیرنهایی}}') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ویرایش غیرنهایی}} | {{ویرایش غیرنهایی}} | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | |||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از زیرشاخههای بحث '''[[اهل بیت پیامبر خاتم]]''' است. "'''امام محمد تقی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | |||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امام محمد تقی در حدیث]] | [[امام محمد تقی در کلام اسلامی]] | [[امام محمد تقی در تاریخ اسلام]]</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | |||
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام محمد تقی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | |||
==مقدمه== | |||
*نام مبارکش [[علی]] و یازدهمین تن از [[چهارده معصوم]] {{ع}} است. به سال ۱۹۵ ه. در [[مدینه]] زاده شد و در بیست و پنج سالگی به [[شهادت]] رسید. [[پدر]] ارجمندش [[امام رضا]] {{ع}} [[هشتمین امام]] [[معصوم]] و مادرش خیزران (سَبیکه) است. از لقبهای مشهور او است: جواد و [[تقی]] و [[کنیه]] گرامیاش [[ابو جعفر ثانی]] است<ref>مصنفات الشیخ المفید، ۱۱/ ۲۷۳؛ الانوار البهیة، ۲۲۵.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 118.</ref>. | |||
==[[فضائل]] و [[مناقب]]== | |||
*[[امام]] [[محمد]] [[تقی]] همانند دیگر [[امامان معصوم]] {{عم}} در خصال [[نیک]] و [[اخلاق پسندیده]] همچون جد خویش، [[پیامبر اسلام]] {{صل}} بود. در [[عبادت]] و [[طاعت]] شهرتی تمام داشت و بیشتر روزها در [[روزه]] بود و شبها به [[عبادت]] و [[راز]] و [[نیاز]]. پیوسته این [[حدیث]] [[پیامبر]] {{صل}} را بر زبان داشت که "هر کس [[نماز شب]] بگزارد، چهرهاش در روز زیبا و [[نورانی]] گردد"<ref>علل الشرائع، ۲/ ۳۶۳.</ref>. [[فروتنی]] [[امام]] [[محمد]] [[تقی]] {{ع}} از صفات برجسته او است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 118.</ref>. | |||
*در [[برخورد با مردم]] بسیار [[متواضع]] و [[مهربان]] بود و میفرمود: "[[فروتنی]]، زینت و [[شرافت]] حسب و [[نسب]] است"<ref>بحارالانوار، ۷۷/ ۱۳۳.</ref>. [[جود]] و [[بخشش]] او زبانزد همه بود و امروزه نیز آن [[امام]] {{ع}} را بدین صفت میشناسند و بدین روی از [[القاب]] مشهورش "[[جواد الائمه]]" است. هر کس نیازی بدو میآورد، [[حاجت]] روا بازمیگشت<ref>بحارالانوار، ۵۰/ ۱۰۲ و ۱۰۳.</ref>. آنچه از موقوفات [[بنیهاشم]] و [[پدران]] معصومش به دست میآورد، میان [[نیازمندان]] تقسیم میکرد<ref>زندگانی امام جواد، ۴۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 119.</ref>. | |||
==[[امامت]]== | |||
*[[شیخ مفید]] نوشته است که [[حضرت رضا]] {{ع}} از [[دنیا]] رفت و سراغ نداریم فرزندی از او مانده باشد جز پسر ارجمندش، [[ابوجعفر]] [[محمد]] {{ع}} که پس از او [[امامت]] را به دست گرفت<ref>مصنفات الشیخ المفید، ۱۱/ ۲۷۱.</ref>. همچنین، از [[امام رضا]] {{ع}} [[نقل]] کردهاند که به صراحت [[فرزند]] گرامی خویش [[حضرت محمد]] [[تقی]] {{ع}} را به [[وصایت]] و [[امامت]] خوانده است<ref>الاصول من الکافی، ۱/ ۳۲۲؛ عیون اخبار الرضا، ۲/ ۲۴۲.</ref>. افزون بر این، [[برتری]] [[آشکار]] [[امام]] [[محمد]] [[تقی]] {{ع}} بر [[مردم]] روزگار خویش دلیلی دیگر بر [[امامت]] او است<ref>اعلام الوری، ۳۳۵.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 119.</ref>. | |||
== | ==روزگار [[امامت]]== | ||
*[[امام]] [[محمد]] [[تقی]] {{ع}} از سال ۲۰۳ تا ۲۲۰ ه. [[امامت]] کرد. خلفای معاصر آن [[امام همام]] {{ع}} عبارتاند از: [[مأمون]] و [[معتصم]]<ref>اعیان الشیعه، ۲/ ۳۲.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 119.</ref>. | |||
*مهمترین برنامه [[امامت]] [[امام]] [[محمد]] [[تقی]] {{ع}} ادامه راه [[پدر]] و پی جستن برنامههای ایشان برای گسترش [[مذهب تشیع]] و [[هدایت]] [[امت]] بود. نخستین گام [[امام]] {{ع}} در این راه آن بود که پایتخت [[عباسیان]] را ترک جست و به [[مدینه]] رفت. این کار به معنای رد [[مشروعیت حکومت]] [[عباسی]] و گونهای مقابله با آن تلقی میگشت. با [[حضور امام]] {{ع}} در [[مدینه]]، [[فقیهان]] و [[عالمان]] بسیاری پیرامونش گرد آمدند و از محضرش کسب [[فیض]] کردند. [[امام]] {{ع}} برای پیگیری برنامههای خود، دانشمندانی را به [[بلاد اسلامی]] گسیل کرد که با عنوان "ثقات" مشهورند. آنان [[وظیفه]] داشتند [[مردم]] را از [[علوم آل محمد]] {{ع}} بهرهمند سازند و [[تعالیم]] اصیل [[دینی]] را بگسترانند<ref>مسند الامام الجواد، ۴۳، ۸۸ و ۸۹.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 119.</ref>. | |||
*[[امام]] {{ع}} خود در [[مدینه]] و مدتی نیز در [[بغداد]] به [[ارشاد]] [[مردم]] پرداخت و به امور آنان رسیدگی کرد<ref>سیره چهارده معصوم، ۷۹۱.</ref>. گاه در جلسههای [[علمی]] با [[مخالفان]] مباحثه میکرد و به شبهههای آنان پاسخ میگفت و از [[حقانیت]] [[شیعه]] پرده بر میداشت<ref>مصنفات الشیخ المفید، ۱۱/ ۲۸۴- ۲۸۲.</ref>. [[امام]] [[محمد]] [[تقی]] {{ع}} پیوسته بر افشای ستمکاریها و جفاکاریهای [[حکومت عباسی]] پای میفشرد و [[پیروان]] خویش را [[تشویق]] میکرد که در برابر [[بدعتها]] و کژ رویهای [[عباسیان]] به مقابله برخیزند<ref>الفصول المهمة، ۲۷۴؛ مسند الامام الجواد، ۵۶؛ مُحَج الدعوات، ۵۹.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 120.</ref>. | |||
==[[شبهه]] خردسالی [[امام]]== | |||
*[مام جواد {{ع}} نخستین تن از [[دوازده امام]] [[شیعه]] بود که در خردسالی به [[امامت]] رسید. پس از ایشان، [[امام هادی]] {{ع}} و [[امام مهدی]] {{ع}} نیز در خردسالی به [[امامت]] رسیدند. برخی این موضوع را به عنوان [[شبهه]] مطرح ساخته و کوشیدهاند مسئله [[امامت]] ایشان را به ابهام کشانند. هر چند در [[تاریخ]] [[بشر]]، کسانی را میتوان یافت که در [[کودکی]] از نبوغ ذاتی فوق العادهای بهرهمند بودهاند و بدین روی، نمیتوان خردسالی [[امام]] {{ع}} را دلیلی بر رد [[امامت]] ایشان به شمار آورد، اما [[شیعیان]] دلایلی دیگر نیز بر این افزودهاند<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 120.</ref>: | |||
#[[ایمان به خدا]] مستلزم آن است که [[آدمی]] به این نیز [[ایمان]] آوَرَد که همه [[افعال خداوند]] از روی [[مصلحت]] است و باید بی چون و چرا به آن تن در داد. [[خداوند]]، [[قادر]] و [[حکیم]] است و بنابر [[مصلحت]]، [[بنده]] [[برگزیده]] خویش را در خردسالی به [[امامت]] رسانده است و این هیچ تناقضی در پی ندارد و امر محالی با خود نمیآورد. | |||
#بنابر [[نص]] [[قرآن]]، [[حضرت عیسی]] {{ع}} و یحیی {{ع}} در خردسالی به [[نبوت]] رسیدهاند<ref>{{متن قرآن|قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا }}؛ سوره مریم؛ آیه ۳۰، {{متن قرآن|يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا }}؛ آیه ۱۲.</ref>. | |||
#در [[تاریخ اسلام]]، نمونههایی در دست است که مسئولیتهایی بزرگ و کارهایی سترگ به خردسالان سپرده شده است؛ مانند [[بیعت]] [[امام علی]] {{ع}} با [[پیامبر اسلام]] {{صل}} در [[کودکی]]، نقش داشتن [[امام حسن]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} در ماجرای [[مباهله]] و نیز [[گواهی]] آنان در ماجرای [[فدک]] نزد [[خلیفه اول]]. | |||
#[[امامت]] [[حضرت جواد]] {{ع}} در خردسالی، ذهن [[مسلمانان]] را برای پذیرفتن [[امامت حضرت مهدی]] {{ع}} و [[غیبت]] ایشان در خردسالی آماده ساخت. | |||
#چنان که از [[تاریخ]] نیز بر میآید، [[امامت]] [[حضرت جواد]] {{ع}} در خردسالی آزمایشی سخت برای [[شیعیان]] بود تا [[مؤمنان راستین]] خویش را نشان دهند و به مقامی والاتر رسند. در این ماجرا، برخی کسان- که [[سست ایمان]] و مردد بودند- از راه به در رفتند و بازشناخته گشتند<ref>الملل و النحل، ۱/ ۱۶۹.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 120 - 121.</ref>. | |||
== | ==[[شهادت]]== | ||
* [[ | *[[امام]] [[محمد تقی]] {{ع}} در [[جوانی]] به [[شهادت]] رسید. چون [[معتصم عباسی]]، فعالیتهای [[امام]] {{ع}} را برای [[حکومت]] خویش خطرساز یافت، به سال ۲۲۰ ه. طرح [[قتل]] [[امام]] {{ع}} را عملی ساخت و با [[زهری]] کشنده ایشان را به [[شهادت]] رساند و [[امام]] {{ع}} در این هنگام بیست و پنج سال بیش نداشت. [[مرقد]] [[مقدس]] [[امام]] [[محمد]] [[تقی]]، کنار جد گرامیاش [[حضرت موسی بن جعفر]] {{ع}} در [[کاظمین]] [[عراق]] جای دارد<ref>مناقب آل ابیطالب/ ۴/ ۴۱۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 121.</ref>. | ||
== پرسشهای وابسته == | |||
== جستارهای وابسته == | |||
[[ | |||
[[رده: | ==منابع== | ||
[[رده: | * [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] | ||
==پانویس== | |||
{{یادآوری پانویس}} | |||
{{پانویس2}} | |||
[[رده:امام محمد تقی]] | |||
[[رده:مدخل]] |