انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها
تغییرمسیر به پیامبر حذف شد
(تغییرمسیر به پیامبر) |
(تغییرمسیر به پیامبر حذف شد) برچسب: تغییرمسیر حذف شد |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
# | {{خرد}} | ||
{{نبوت}} | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | |||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | |||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[انبیاء در قرآن]] | [[انبیاء در حدیث]] | [[انبیاء در نهج البلاغه]] | [[انبیاء در معارف دعا و زیارات]] | [[انبیاء در کلام اسلامی]] | [[انبیاء در عرفان اسلامی]]</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | |||
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[انبیاء (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | |||
==مقدمه== | |||
*واژه "[[انبیاء]]" جمع "[[نبی]]" است از ماده "نبأ". [[نبی]] به معنای کسی است که خبری مهم دارد. برخی پنداشته‌اند که معنای [[نبی]] اعم از معنای "[[رسول]]" است بدین گونه که [[نبی]] کسی است که [[خداوند]] بدو [[وحی]] می‌کند، خواه [[مأمور]] [[ابلاغ]] به دیگران باشد یا نه؛ اما [[رسول]] آن است که [[مأمور]] [[ابلاغ]] [[وحی]] به دیگران است<ref>الکلم الطیب، ۱۴۲.</ref>. بنابر [[قرآن کریم]]، این نظر [[نادرست]] است؛ زیرا در برخی [[آیات]]، کلمه "[[نبی]]" به عنوان صفت "[[رسول]]"، پس از آن آمده است<ref>{{متن قرآن|وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَى إِنَّهُ كَانَ مُخْلَصًا وَكَانَ رَسُولا نَّبِيًّا}}؛ سوره مریم، آیه ۵۱ و {{متن قرآن|وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولا نَّبِيًّا }}؛ آیه ۵۴.</ref>؛ در حالی که می‌باید پیش از آن آید؛ زیرا صفتی که مفهومی عام دارد، باید پیش از کلمه خاص ذکر شود. وانگهی، دلیلی بر اختصاص [[ابلاغ]] [[وحی]] به [[رسولان]] در دست نیست<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 133-134.</ref>. | |||
*بنابر برخی [[روایات]]، مقتضای [[مقام نبوت]] این است که [[نبی]] [[فرشته وحی]] را در [[خواب]] ببیند و در حال [[بیداری]]، تنها صدای او را بشنود؛ اما [[رسول]]، [[فرشته وحی]] را در [[بیداری]] نیز می‌بیند<ref>اصول کافی، ۱/ ۱۷۶.</ref>. این تفاوت را نیز نمی‌توان معلول تفاوت مفهوم دو کلمه دانست. تفاوت [[نبی]] و [[رسول]] در این است که مصداق [[نبی]]، اعم از [[رسول]] است؛ بدین معنا که همه [[پیامبران]] دارای [[مقام]] نبوت‌اند؛ اما [[مقام رسالت]] تنها به گروهی از [[پیامبران]] اختصاص دارد و بنابر روایتی، شمار آنان ۳۱۳ نفر است<ref>بحارالانوار، ۱۱/ ۳۲؛ آموزش عقاید، ۱۰۶.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 134.</ref>. | |||
*[[شیعیان]] معتقدند که [[خداوند]] برای [[هدایت]] [[انسان]] ۱۲۴ هزار تن را به [[پیامبری]] برانگیخته است که سخن آنان، سخن [[خدا]] است و [[پیروی]] از آنان [[پیروی]] از او است. این بزرگان، جز از سوی [[خدا]] سخن نمی‌گویند و چیزی از [[مردم]] نمی‌خواهند. *برجستگان آنان، پنج تن‌اند که بنیان [[نبوت]] بر آنان [[استوار]] است. این [[پنج تن]]، همان [[پیامبران]] اولوالعزم‌اند: [[نوح]]، [[ابراهیم]]، [[موسی]]، [[عیسی]]{{ع}} و سرانجام [[برترین]] آنان [[حضرت محمد]]{{صل}}<ref>بحارالانوار، ۱۱/ ۲۸؛ اعتقادات صدوق، ۹۶.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 134.</ref>. | |||
*در برخی [[روایات]] آمده است که [[پیامبران]] بر چهار دسته‌اند: | |||
#کسانی که [[احکام الهی]] بر آنان فرود می‌آید تا خود بدان عمل کنند و [[وظیفه]] [[ابلاغ]] ندارند. | |||
#کسانی که در [[خواب]] [[فرشته وحی]] را می‌بینند و صدایش را می‌شنوند، اما در [[بیداری]] تنها صدای او را می‌شنوند. | |||
#پیامبرانی که هم [[فرشته]] را در [[خواب]] می‌بینند و هم در [[بیداری]] و مأمورند که [[وحی الهی]] را به [[مردم]] [[ابلاغ]] کنند و آنان را راه نمایند. این [[پیامبران]] بر گروهی از [[مردم]]- اندک یا بسیار- [[مبعوث]] می‌شوند؛ چنان که [[قرآن کریم]] درباره یونس{{ع}} می‌فرماید: "ما او را بر صد هزار نفر یا بیش‌تر برانگیختیم"<ref>صافات/ ۱۴۷.</ref>. | |||
#[[پیامبران اولوالعزم]] که در [[خواب]] و [[بیداری]] [[فرشته وحی]] را می‌بینند و [[رهبر]] و پیشوای [[مردم]] و [[صاحب]] شریعت‌اند<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 134.</ref>. | |||
*[[حضرت ابراهیم]]{{ع}} از این [[پیامبران]] بود. او نخست به [[مقام]] [[پیامبری]] رسید و پس از [[آزمایش الهی]]، [[امام]] و پیشوای [[مردمان]] نیز شد<ref>بحارالانوار، ۱۱/ ۵۵؛ راه و روش انبیاء، ۱۴.</ref>. این [[پیامبران]] را "[[پیامبران]] [[تشریعی]]" نیز گویند و دیگر [[پیامبران]]، در [[حقیقت]] [[پیامبران]] تبلیغی‌اند و مروج [[شریعت]] همین [[پیامبران]]. [[قرآن کریم]] از میان ۱۲۴ هزار [[پیامبر]] تنها از شماری اندک یاد کرده است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 134.</ref>. | |||
*نام این [[پیامبران]] به ترتیب الفبایی عبارت است از: [[آدم]]، [[ابراهیم]]، [[ادریس]]، [[اسحاق]]، [[اسماعیل]]، [[الیاس]]، [[ایوب]]، [[داوود]]، ذوالکفل، [[زکریا]]، [[سلیمان]]، [[شعیب]]، [[صالح]]، عزیر، [[عیسی]]، [[لوط]]، [[محمد]]، [[موسی]]، [[نوح]]، یحیی، الیسَع، [[یعقوب]]، [[یوسف]]، یونس، [[هارون]] و هود{{عم}}<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 134.</ref>. | |||
==منابع== | |||
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] | |||
==جستارهای وابسته== | |||
* [[انبیاء]] | |||
==پانویس== | |||
{{یادآوری پانویس}} | |||
{{پانویس2}} | |||
[[رده:مدخل]] | |||
[[رده:انبیاء]] | |||