نیابت عام امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
#مرحوم [[شیخ کلینی]]، [[شیخ صدوق]] و [[شیخ طوسی]] روایتی را که به "[[مقبوله عمر بن حنظله]]" معروف است، از [[امام صادق]]{{ع}} به مضمون ذیل [[نقل]] کرده‏‌اند: "هرکدام از شما که [[حدیث]] ما را [[روایت]] کند و در [[حلال]] و [[حرام]] ما صاحب‏ نظر باشد و [[احکام]] ما را بداند، او را به [[حکومت]] برگزینند که من او را بر شما [[حاکم]] قرار دادم"<ref> {{عربی|" مَنْ‏ كَانَ‏ مِنْكُمْ‏ مِمَّنْ‏ قَدْ رَوَى‏ حَدِيثَنَا وَ نَظَرَ فِي‏ حَلَالِنَا وَ حَرَامِنَا وَ عَرَفَ‏ أَحْكَامَنَا فَلْيَرْضَوْا بِهِ‏ حَكَماً فَإِنِّي‏ قَدْ جَعَلْتُهُ‏ عَلَيْكُمْ‏ حَاكِما"}}، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۶۷، ح ۱۰؛ شیخ طوسی، التهذیب، ج ۶، ص ۲۱۸، ح ۶</ref>
#مرحوم [[شیخ کلینی]]، [[شیخ صدوق]] و [[شیخ طوسی]] روایتی را که به "[[مقبوله عمر بن حنظله]]" معروف است، از [[امام صادق]]{{ع}} به مضمون ذیل [[نقل]] کرده‏‌اند: "هرکدام از شما که [[حدیث]] ما را [[روایت]] کند و در [[حلال]] و [[حرام]] ما صاحب‏ نظر باشد و [[احکام]] ما را بداند، او را به [[حکومت]] برگزینند که من او را بر شما [[حاکم]] قرار دادم"<ref> {{عربی|" مَنْ‏ كَانَ‏ مِنْكُمْ‏ مِمَّنْ‏ قَدْ رَوَى‏ حَدِيثَنَا وَ نَظَرَ فِي‏ حَلَالِنَا وَ حَرَامِنَا وَ عَرَفَ‏ أَحْكَامَنَا فَلْيَرْضَوْا بِهِ‏ حَكَماً فَإِنِّي‏ قَدْ جَعَلْتُهُ‏ عَلَيْكُمْ‏ حَاكِما"}}، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۶۷، ح ۱۰؛ شیخ طوسی، التهذیب، ج ۶، ص ۲۱۸، ح ۶</ref>
*به [[راستی]] همین [[نایبان عام]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ هستند که در طول [[غیبت کبرا]]، [[دین]] [[مقدس]] [[اسلام]] را از [[انحراف]] نگه داشته‌‏اند، مسایل مورد نیاز را برای [[مسلمانان]] بیان کرده‌‏اند و دل‏های [[شیعیان]] را بر اساس باورهای درست، استوار ساخته‏‌اند. تمام موفقیت‌‏های گوناگون، با [[مجاهدت]] و [[تلاش]] خستگی‌‏ناپذیر [[محدثان]] و [[فقیهان]] [[شیعه]]- از اواخر [[غیبت صغرا]] تا به امروز- بوده و حیات، [[شادابی]] و [[پویایی]] [[تشیع]] را کرده است.
*به [[راستی]] همین [[نایبان عام]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ هستند که در طول [[غیبت کبرا]]، [[دین]] [[مقدس]] [[اسلام]] را از [[انحراف]] نگه داشته‌‏اند، مسایل مورد نیاز را برای [[مسلمانان]] بیان کرده‌‏اند و دل‏های [[شیعیان]] را بر اساس باورهای درست، استوار ساخته‏‌اند. تمام موفقیت‌‏های گوناگون، با [[مجاهدت]] و [[تلاش]] خستگی‌‏ناپذیر [[محدثان]] و [[فقیهان]] [[شیعه]]- از اواخر [[غیبت صغرا]] تا به امروز- بوده و حیات، [[شادابی]] و [[پویایی]] [[تشیع]] را کرده است.
*یکی از دانشوران معاصر، درباره چگونگی [[نیابت عام]] و بروز [[اندیشه]] [[ولایت فقیه]] چنین نوشته است: "[[شیعیان]]، تا زمانی که امیدی به [[تشکیل حکومت]] نداشتند، به طور ارتکازی و با [[الهام]] گرفتن از امثال [[روایات]] [[عمر بن حنظله]] و [[ابو خدیجه]] و [[توقیع]] صادر از [[ناحیه مقدسه]]، نیازهای روزمره خو را با [[رجوع]] به فقهای بلاد برطرف می‌‏کردند ... با گسترش این مباحث در میان توده‌‏ها، [[حکام]] و [[سلاطین]] [[شیعه]] برای [[مشروع]] جلوه دادن حکومتشان کوشیدند موافقت فقهای بزرگ را به دست آورند ...
*یکی از دانشوران معاصر، درباره چگونگی [[نیابت عام]] و بروز [[اندیشه]] [[ولایت فقیه]] چنین نوشته است: [[شیعیان]]، تا زمانی که امیدی به [[تشکیل حکومت]] نداشتند، به طور ارتکازی و با [[الهام]] گرفتن از امثال [[روایات]]" [[عمر]] بن حنظله" و" ابو [[خدیجه]]" و" [[توقیع]] صادر از [[ناحیه مقدسه]]"، نیازهای روزمره خو را با [[رجوع]] به فقهای بلاد برطرف می‌کردند و درواقع، فقهای واجد شرایط را "[[نواب عام]] [[حضرت مهدی]]{{ع}}" می‌شمردند (در برابر "[[نواب خاص]]" در [[زمان غیبت صغرا]])؛ ولی از هنگامی که بعضی از [[حکام]] [[شیعه]] اقتداری یافتند، مسأله [[ولایت فقیه]] در [[زمان غیبت]] کبرا به صورت جدی‌تری مطرح شد و با گسترش این مباحث در میان توده‌ها، [[حکام]] و [[سلاطین]] [[شیعه]] برای [[مشروع]] جلوه دادن حکومتشان کوشیدند موافقت فقهای بزرگ را به دست آورند و حتی گاهی رسما از آنان اجازه می‌گرفتند و متقابلا [[فقها]] هم این [[فرصت‌ها]] را برای نشر [[معارف اسلامی]] و [[ترویج]] [[مذهب تشیع]] مغتنم می‌شمردند؛ ولی ظاهرا در هیچ عصری، هیچ سلطانی حاضر به تحویل دادن [[قدرت]] به [[فقیه]] واجد شرایط نبوده؛ چنان‌که هیچ فقیهی هم امیدی به دست یافتن به چنین قدرتی نداشته است و در واقع با [[پیروزی انقلاب اسلامی ایران]] بود که عملا [[ولایت فقیه]] به معنای واقعی کلمه تحقق یافت و [[نیاز]] به بررسی‌های دقیق درباره مبانی و [[فروع]] آن [[آشکار]] گشت<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، فصلنامه حکومت اسلامی، ش ۱، مقاله اختیارات ولی فقیه در خارج از مرزها.</ref><ref>محمد تقی مصباح یزدی،« اختیارات ولی فقیه در خارج از مرزها» فصلنامه حکومت اسلامی، ش ۱</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۴۵۶ - ۴۵۸.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۲۳۸-۲۴۱.</ref>.
*ولی ظاهرا در هیچ عصری، هیچ سلطانی حاضر به تحویل دادن [[قدرت]] به [[فقیه]] واجد شرایط نبوده؛ چنان‌‏که هیچ فقیهی هم امیدی به دست یافتن به چنین قدرتی نداشته است.
 
*در واقع، با [[پیروزی انقلاب اسلامی ایران]] بود که عملا [[ولایت]] [[فقیه]] به معنای واقعی کلمه تحقق یافت و نیاز به بررسی‌‏های دقیق درباره مبانی و [[فروع]] آن [[آشکار]] گشت<ref> محمد تقی مصباح یزدی،« اختیارات ولی فقیه در خارج از مرزها» فصلنامه حکومت اسلامی، ش ۱</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۴۵۶ - ۴۵۸.</ref>.
==نیابت عامه در موعودنامه==
==نیابت عامه در موعودنامه==
*مقامی است که به وسیله [[ائمه]] {{عم}} به‌ویژه [[امام زمان]] {{ع}} به [[فقیه]] واجد شرایط‍‌ [[تفویض]] شده است. [[امام]] {{ع}} ضابطه‌ای کلی و صفات و مشخصاتی را معرفی و بیان می‌کند. در هرعصری آن صفات و ویژگی‌های معین در هرفردی از افراد وجود داشته باشد، [[نایب]] عام‌ [[امام]] {{ع}} شناخته می‌شود.  
*مقامی است که به وسیله [[ائمه]] {{عم}} به‌ویژه [[امام زمان]] {{ع}} به [[فقیه]] واجد شرایط‍‌ [[تفویض]] شده است. [[امام]] {{ع}} ضابطه‌ای کلی و صفات و مشخصاتی را معرفی و بیان می‌کند. در هرعصری آن صفات و ویژگی‌های معین در هرفردی از افراد وجود داشته باشد، [[نایب]] عام‌ [[امام]] {{ع}} شناخته می‌شود.  
۱۹٬۴۱۸

ویرایش