چشمانداز جنگ نهروان: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - '==جستارهای وابسته == {{' به '{{'
(صفحهای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - '==جستارهای وابسته == {{' به '{{') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
#'''[[عبد الله بن وهب]]''': او در [[آشوب]] [[نهروان]]، [[فرماندهی]] [[خوارج]] را بر عهده داشت. از گذشته وی، اطلاعاتی در دست نداریم؛ اما میدانیم که در آغاز شکلگیری جریان [[خوارج]]، وی در سِمت [[فرماندهی]] نبود؛ بلکه پیشنماز، [[ابن کواء]] بود و [[فرمانده]] [[جنگ]]، [[شبث بن ربعی]]. سپس این دو از [[خوارج]] جدا گشتند و ایشان ناچار شدند که در جستجوی [[فرماندهی]] تازه برای خود برآیند. نامزدهای [[فرماندهی]] از این قرار بودند: [[زید]] بن حُصَین، [[حرقوص بن زهیر]]، [[حمزة بن سنان]] و [[شریح بن اوفی]]. اما [[ایشان]] [[فرماندهی]] را نپذیرفتند و امیری بر عهده [[عبد الله بن وهب]] نهاده شد. وی [[خوارج]] را برای [[جنگ]] سازمان میداد و در سخنرانیهای شور انگیزش، ایشان را به [[جنگ]] فرا میخوانْد و آنان را از گفت و شنود با [[امیر مؤمنان علی]] بن [[ابی طالب]]{{ع}} و گوش سپردن به خطبههای وی، بر حذر میداشت. برخی متون [[تاریخی]] دلالت دارند که او در راهی که برای خود [[برگزیده]] بود، عقیدهای [[استوار]] نداشت. [[تاریخ]] نگاران آوردهاند که او با [[بیشرمی]] و [[خودستایی]] بسیار، [[امام علی]]{{ع}} را به [[جنگ]] تن به تن فرا خوانْد؛ اما در همان لحظههای نخستِ رویارویی با آن شیر بینظیر [[کارزار]]، کشته شد<ref>ر.ک: دانشنامه امیرالمؤمنین{{ع}}، ج ۶ (بخش ششم/ پیکار سوم/ فصل هفتم/ نبرد امام با عبدالله بن وهب).</ref><ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۴۷۹-۴۸۵.</ref>. | #'''[[عبد الله بن وهب]]''': او در [[آشوب]] [[نهروان]]، [[فرماندهی]] [[خوارج]] را بر عهده داشت. از گذشته وی، اطلاعاتی در دست نداریم؛ اما میدانیم که در آغاز شکلگیری جریان [[خوارج]]، وی در سِمت [[فرماندهی]] نبود؛ بلکه پیشنماز، [[ابن کواء]] بود و [[فرمانده]] [[جنگ]]، [[شبث بن ربعی]]. سپس این دو از [[خوارج]] جدا گشتند و ایشان ناچار شدند که در جستجوی [[فرماندهی]] تازه برای خود برآیند. نامزدهای [[فرماندهی]] از این قرار بودند: [[زید]] بن حُصَین، [[حرقوص بن زهیر]]، [[حمزة بن سنان]] و [[شریح بن اوفی]]. اما [[ایشان]] [[فرماندهی]] را نپذیرفتند و امیری بر عهده [[عبد الله بن وهب]] نهاده شد. وی [[خوارج]] را برای [[جنگ]] سازمان میداد و در سخنرانیهای شور انگیزش، ایشان را به [[جنگ]] فرا میخوانْد و آنان را از گفت و شنود با [[امیر مؤمنان علی]] بن [[ابی طالب]]{{ع}} و گوش سپردن به خطبههای وی، بر حذر میداشت. برخی متون [[تاریخی]] دلالت دارند که او در راهی که برای خود [[برگزیده]] بود، عقیدهای [[استوار]] نداشت. [[تاریخ]] نگاران آوردهاند که او با [[بیشرمی]] و [[خودستایی]] بسیار، [[امام علی]]{{ع}} را به [[جنگ]] تن به تن فرا خوانْد؛ اما در همان لحظههای نخستِ رویارویی با آن شیر بینظیر [[کارزار]]، کشته شد<ref>ر.ک: دانشنامه امیرالمؤمنین{{ع}}، ج ۶ (بخش ششم/ پیکار سوم/ فصل هفتم/ نبرد امام با عبدالله بن وهب).</ref><ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۴۷۹-۴۸۵.</ref>. | ||
{{نهروان}} | {{نهروان}} | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == |