محمد بن علی بن بلال: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[ابو طاهر محمد بن علی بن بلال]] در ابتدا نزد [[امام حسن عسکری]]{{ع}} فردی مورد اعتماد بود و روایاتی چند از آن حضرت [[نقل]] کرده است؛ ولی رفته ‏رفته به سبب [[پیروی]] از هوای [[نفس]]، راه [[انحراف]] در پیش گرفت و مورد سرزنش [[خاندان]] [[وحی]] واقع شد.

*وی، ادعا کرد وکیل [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ است. او [[نیابت]] [[نایب دوم]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ را منکر شد و درباره اموالی که نزد وی جمع شده بود تا به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ برساند، [[خیانت]] کرد<ref>  ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۰۰</ref>.

*[[نایب دوم]]، زمینه [[دیدار]] وی را با [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ فراهم کرد. [[امام]] به وی [[فرمان]] داد [[اموال]] را به نایبشان برگرداند؛ اما او در [[دشمنی]] و کژی خود باقی ماند. پایان کارش آن شد که توقیعی از [[ناحیه مقدسه]]، بر بیزاری از وی- در ضمن افرادی دیگر از جمله [[حلاج]] و [[شلمغانی]]- صادر شد<ref> طبرسی، الاحتجاج، ح ۲، ص ۴۷۴</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۳۸۳.</ref>.

==محمد بن [[علی بن بلال]] در موعودنامه==

*از [[مدعیان دروغین]] [[نیابت]] در عصر [[نیابت]] [[محمد بن عثمان]] بوده است. [[ابو طاهر محمد بن علی بن بلال]]، معروف به [[بلالی]]، یکی دیگر از مخالفین [[نیابت]] [[محمد بن عثمان]] بود که [[اموال]] [[امام]] {{ع}} را [[تصرف]] نموده و از دادن آن به [[نایب دوم]] امتناع می‌کرد و ادعای [[وکالت]] از طرف [[امام زمان]] {{ع}} را داشت<ref>غیبة طوسی، ص ۴۰۰.</ref>. وی قبل از انحرافش، با [[امام دهم]] و یازدهم {{عم}} رابطه نزدیکی داشت و یکی از وکلای مهم به شمار می‌رفت و لذا علمای رجال، تمجیدهای بسیاری از وی نموده‌اند که همه‌اش مربوط‍‌ به قبل از [[انحراف]] او می‌باشد.  

*[[امام حسن عسکری]] {{ع}} دو بار [[فرزند]] خویش، [[امام زمان]] {{ع}} را به او خبر داده است. این [[حدیث]] توسط‍‌ خود ایشان، در [[اصول کافی]] چنین آمده است که: [[محمد بن علی بن بلال]] می‌گوید: "از جانب [[امام حسن عسکری]] {{ع}} دو سال پیش از وفاتش، پیامی به من رسید که از [[جانشین]] پس از خود به من خبر داد. بار دیگر سه روز پیش از وفاتش پیامی به من رسید و از [[جانشین]] بعد از خود به من خبر داد"<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۳۲۸؛ کمال الدین، ص ۴۹۹.</ref>. [[شیخ طوسی]] می‌گوید: "ماجرای او با [[محمد بن عثمان]]، که با [[ادعای نیابت]] حضرت، اموالی را ضبط‍‌، و از [[تسلیم]] آن به وی خودداری نمود و ادعا کرد که از طرف [[امام زمان]] {{ع}} در اخذ آن‌ها [[وکالت]] دارد، و دوری [[شیعیان]] از وی و [[لعن]] او -که از [[ناحیه مقدسه]] [[توقیع]] مبنی بر لعنت وی بیرون آمد- معروف است"<ref>غیبة طوسی، ص ۴۰۰؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۶۹.</ref>.

*طبق [[روایت]] [[شیخ طوسی]]، [[محمد بن عثمان]] ملاقاتی سرّی میان [[امام دوازدهم]] و [[بلالی]] ترتیب داده بود تا به وی ثابت شود که او از جانب [[امام]] عمل می‌کند. [[ابو جعفر]] ([[محمد بن عثمان]]) او را به منزلی در جای نامعلوم برد و در آن‌جا گفته می‌شود، [[امام]] را ملاقات کردند. [[امام]] به [[بلالی]] [[دستور]] داد وجوهات را [[تسلیم]] [[ابو جعفر]] کند<ref>غیبة طوسی، ص ۲۴۶.</ref>. [[ابو جعفر]] پس از ترتیب ملاقات بلافاصله به منزل [[بلالی]] رفت و در آن‌جا هواداران [[بلالی]] جمع شده بودند. [[ابو جعفر]] از [[بلالی]] پرسید: ای ابو [[طاهر]]! از تو می‌پرسم، تو را به [[خدا]]، آیا [[صاحب الزمان]] {{ع}} به تو [[دستور]] نداد وجوهات را که نزد توست به من رد کنی‌؟ [[بلالی]] پاسخ داد: آری. سپس [[ابو جعفر]] منزل را ترک کرد<ref>غیبة طوسی، ص ۲۴۶.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۲۱.</ref>.

==پرسش مستقیم==

*[[مدعیان دروغین سفارت چه کسانی بوده‌اند؟ (پرسش)]]

{{امام مهدی}}