بحث:آیا حضرت مریم علم غیب داشت؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بحث:آیا حضرت مریم علم غیب داشت؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۴۶

۱۰٬۵۲۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۳ سپتامبر ۲۰۱۹

←‏نتیجه گیری

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۴٬۰۳۶

ویرایش

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 ==نتیجه گیری==
 *نتیجه اینکه [[آگاهی]] [[حضرت مریم]] از [[تولد]]<ref>ر.ک. هاشمی، سید علی، قلمرو علم امام از دیدگاه آیات روایات و اصحاب ائمه، صفحه؟؟؟؛ عظیمی، محمد صادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص۱۵۷.</ref> و [[مقام]] [[حضرت عیسی]]  از [[خبرهای غیبی]] بوده که [[خداوند]] به آن [[حضرت]] عطا کرد. [[آگاهی از غیب]] از طریق عطای [[خداوند]] ممکن است، و اختصاص به [[پیامبران]] ندارد و حتی افرادی مانند [[حضرت مریم]]، [[مادر موسی]]، [[همسر]] [[حضرت ابراهیم]] و جناب [[آصف]] به [[عنایت الهی]] به برخی از [[علوم غیبی]] و [[لدنی]] دست یافته بودند که خبرهای آن در [[قرآن کریم]] آمده است<ref>ر.ک. هاشمی، سید علی، قلمرو علم امام از دیدگاه آیات روایات و اصحاب ائمه، صفحه؟؟؟</ref>.
+==پاسخ تفصیلی==
+==امکان [[علم غیب]] برای همگان==
+*[[خدای سبحان]] به خاطر [[لطف]] و مرحمتی که نسبت به [[بندگان]] خود دارد، دریچه‏‌هایی را به سوی [[جهان غیب]] باز گذارده است تا همگان بدانند، [[آگاهی از غیب]]، امر محال و غیر ممکن نیست، بلکه تسلط [[انسان]] بر [[غیب]]، امری است صددرصد ممکن، که جای هیچ [[شک]] و [[تردید]] در آن وجود ندارد و منحصر به [[پیامبران]] هم نیست<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، آگاهی سوم یا علم غیب، ص۸۵ -۱۰۸.</ref>.
+==دلالت [[آیات قرآنی]] بر [[علم غیب]] [[حضرت مریم]]==
+*برخی از [[آیات]] دلالت می‏‌کند افرادی از غیر [[پیامبران]] هم از [[غیب]] [[آگاهی]] داشته‏‌اند مانند [[حضرت مریم]]:<ref>سوره آل عمران، آیه ۴۵ ـ ۴۶.</ref> {{متن قرآن|إِذْ قَالَتِ الْمَلائِکَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ وَجِیهًا فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِینَ وَیُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکَهْلاً وَمِنَ الصَّالِحِینَ}} آیا [[آگاه]] شدن [[حضرت مریم]] از این که [[خدا]] فرزندی به این نام و این خصوصیات به او [[لطف]] می‌‌کند [[آگاهی از غیب]] نیست؟ آیا معنی [[آگاهی از غیب]] جز این است که [[انسان]] از اموری که از نظر [[مردم]] [[پنهان]] است [[آگاه]] گردد؟<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، آگاهی سوم یا علم غیب، ص۸۵ -۱۰۸.</ref>
+*از [[آیات]] چنین برداشت می‌‌شود، [[خداوند]] به وسیلۀ [[فرشتگان]] بعضی [[امور غیبی]] را به [[حضرت مریم]] [[تعلیم]] داده، او را نسبت به [[آینده]] که دیگران هرگز از آن اطلاعی نداشته‌اند [[آگاه]] می‌ساخته است<ref>ر.ک. غرویان، محسن، میرباقری، محمد حسین،  غلامی، محمد رضا، بحثی مبسوط در آموزش عقائد، ج٢، ص٢٨؛ خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج۲، ص۳۹۶ -۳۹۷؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص۱۴۵؛ کرد فیروزجایی، اسدالله، علم غیب از دیدگاه حکما و شریعت اسلامی، فصلنامه آیین حکمت، شماره ۱۰، ص ۱۳۷؛ رابیل، سیده، جستاری در مسئله علم غیب، منتشر شده در نشریه الکترونیکی قرآن‌پژوهی، صفحه؟؟؟</ref>. و حقایق از [[عالم غیب]] به ایشان به صورت [[الهام]] و [[تحدیث]] [[افاضه]] می‌شده است؛<ref>ر.ک. سوره کهف، آیات ۶۵-۹۸؛ سوره آل عمران، آیات ۱۷-۲۱؛ سوره طه، آیه ۳۸؛ سوره قصص، آیه ۷؛ مکارم شیرازی، ناصر، پیام قرآن، ج۹، ص۱۱۹ -۱۲۶؛ مصباح یزدی، محمد تقی ، انسان‌شناسی، ص۴۰۶.</ref> چنین الهامی در [[قرآن کریم]]، تعبیر به [[وحی]] گردیده، منتها منظور از آن، [[وحی]] [[نبوت]] نیست<ref>ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی، انسان‌شناسی، ص۴۰۶.</ref>. [[حضرت مریم]] با [[فرشتگان]] ارتباط داشت و با آنها سخن می‌‌گفت،<ref>سوره آل عمران، آیات ۴۲ ـ ۴۵.</ref> که این نمونه‌ای از [[تحدیث]] [[ملائکه]] است<ref>ر.ک. خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج۲، ص۳۹۶ -۳۹۷؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص۱۴۵.</ref>.
+==[[کرامات]] و [[الهامات]] [[حضرت مریم]] در [[قرآن]]==
+*در [[قرآن کریم]] در مورد [[حضرت مریم]]  [[کرامات]]، خوارق عادات و [[الهامات]] فراوان [[نقل]] شده است مانند:
+#هر گاه [[حضرت]] [[زکریا]] در [[محراب]] نزد او می‌رفت، غذای مخصوصی در آنجا می‌دید، از او می‌پرسید:‌ای [[مریم]]! این [[غذا]] از کجا برای تو آمده است؟ [[مریم]] پاسخ می‌داد: این از سوی [[خدای متعال]] است: {{متن قرآن|فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَکَفَّلَهَا زَکَرِیَّا کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیْهَا زَکَرِیَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا قَالَ یَا مَرْیَمُ أَنَّی لَکِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ}}<ref>«پس خداوند آن (دختر) را به نیکی پذیرفت و به نیکی (پروراند و) برآورد و زکریّا را سرپرست او کرد و هرگاه زکریّا در محراب (عبادت) نزد وی می‌رفت کنار او، رزقی می‌یافت و می‌پرسید:‌ای مریم! این از کجا برای تو آمده است؟ و او می‌گفت: از نزد خداوند؛ (آری) خداوند ب» سوره آل عمران، آیه ۳۷.</ref>؛ [[آیه]] می‌‌رساند، [[حضرت مریم]] با [[عالم غیب]] ارتباط داشت<ref>ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی، انسان‌شناسی، ص۴۰۶.</ref>.
+#[[حضرت مریم]] با [[خدای متعال]] مکالمه داشت و نیز [[ملائکه]] با او سخن می‌گفتند:<ref>سوره آل‌عمران، آیات۴۲ و ۴۹</ref> {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَتِ الْمَلائِکَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاکِ وَطَهَّرَکِ وَاصْطَفَاکِ عَلَی نِسَاء الْعَالَمِینَ * وَرَسُولاً إِلَی بَنِی إِسْرَائِیلَ أَنِّی قَدْ جِئْتُکُم بِآیَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ أَنِّی أَخْلُقُ لَکُم مِّنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ فَأَنفُخُ فِیهِ فَیَکُونُ طَیْرًا بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُبْرِئُ الأَکْمَهَ وَالأَبْرَصَ وَأُحْیِی الْمَوْتَی بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُنَبِّئُکُم بِمَا تَأْکُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِکُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ}}<ref>ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی ، انسان‌شناسی، ص۴۰۶.</ref>»
+#[[حضرت مریم]] با [[جبرئیل]] نیز [[گفت‌وگو]] می‌کرد:<ref>سوره مریم، آیات ۱۷ و ۲۱</ref> {{متن قرآن|فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَیْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِیًّا قَالَ کَذَلِکِ قَالَ رَبُّکِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَلِنَجْعَلَهُ آیَةً لِلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِّنَّا وَکَانَ أَمْرًا مَّقْضِیًّا}}<ref>ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی ، انسان‌شناسی، ص۴۰۶.</ref>»
+#فرزندش [[حضرت عیسی]] پیش از به [[دنیا]] آمدن یا به محض ولادت با وی سخن گفت:<ref>سوره مریم، آیات ۳۰ و ۳۳.</ref> {{متن قرآن|فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلاَّ تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَبُّکِ تَحْتَکِ سَرِیًّا فَکُلِی وَاشْرَبِی وَقَرِّی عَیْنًا فَإِمَّا تَرَیِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِی إِنِّی نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُکَلِّمَ الْیَوْمَ إِنسِیًّا}}<ref>سوره مریم، آیات ۲۴ و ۲۶</ref> و پس از آن که مادرش ([[مریم]]) او را به نزد [[قوم]] خود آورد، زبان به سخن گشود تا [[گواه]] [[عصمت]] و [[پاکی]] او باشد. {{متن قرآن|قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِیَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیًّا وَالسَّلامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدتُّ وَیَوْمَ أَمُوتُ وَیَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا}} <ref>ر.ک. مصباح یزدی، محمد تقی ، انسان‌شناسی، ص۴۰۶.</ref>»
+==نتیجه گیری==
+*نتیجه اینکه [[آگاهی]] [[حضرت مریم]] از [[تولد]]<ref>ر.ک. هاشمی، سید علی، قلمرو علم امام از دیدگاه آیات روایات و اصحاب ائمه، صفحه؟؟؟؛ عظیمی، محمد صادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص۱۵۷.</ref> و [[مقام]] [[حضرت عیسی]]  از [[خبرهای غیبی]] بوده که [[خداوند]] به آن [[حضرت]] عطا کرد. [[آگاهی از غیب]] از طریق عطای [[خداوند]] ممکن است، و اختصاص به [[پیامبران]] ندارد و حتی افرادی مانند [[حضرت مریم]]، [[مادر موسی]]، [[همسر]] [[حضرت ابراهیم]] و جناب [[آصف]] به [[عنایت الهی]] به برخی از [[علوم غیبی]] و [[لدنی]] دست یافته بودند که خبرهای آن در [[قرآن کریم]] آمده است<ref>ر.ک. هاشمی، سید علی، قلمرو علم امام از دیدگاه آیات روایات و اصحاب ائمه، صفحه؟؟؟</ref>.
 ==پانویس==
 {{یادآوری پانویس}}
 {{پانویس2}}