←مؤلفههای انتظار
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*[[انتظار]]، در لغت به معنای چشم داشتن، چشمداشت و چشمبهراه بودن است<ref> ر.ک: دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، کلمه انتظار؛ محمد معین، فرهنگ فارسی، ص ۱۲۶</ref>. این واژه که از ریشه "نظر" گرفته شده در معنا مشابه اصل خود است و آن عبارت است از تأمل یک چیز و چشم داشتن به آن. اینکه گفته میشود: "نظرته"، یعنی" انتظرته"، مثل این است که به زمانی مینگرد که شیء مورد انتظارش در آن زمان میآید<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۷۶-۸۴.</ref>. | *[[انتظار]]، در لغت به معنای چشم داشتن، چشمداشت و چشمبهراه بودن است<ref> ر.ک: دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، کلمه انتظار؛ محمد معین، فرهنگ فارسی، ص ۱۲۶</ref>. این واژه که از ریشه "نظر" گرفته شده در معنا مشابه اصل خود است و آن عبارت است از تأمل یک چیز و چشم داشتن به آن. اینکه گفته میشود: "نظرته"، یعنی" انتظرته"، مثل این است که به زمانی مینگرد که شیء مورد انتظارش در آن زمان میآید<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۷۶-۸۴.</ref>. | ||
*[[انتظار]] در اصطلاح "[[مهدویت]]"، به معنای چشم بهراه بودن [[ظهور]] واپسین [[ذخیره الهی]] و آماده شدن برای [[یاری]] او در برپایی [[حکومت]] [[عدل و قسط]] در سراسر [[گیتی]] است. برخی بزرگان، با بهرهمندی از سخنان [[پیشوایان]] [[معصوم]]{{عم}} [[انتظار]] را این گونه معنا کردهاند: کیفیتی روحی است که باعث به وجود آمدن حالت [[آمادگی]] "انسانها" برای آنچه [[انتظار]] دارند، میشود و ضد آن [[یأس]] و [[ناامیدی]] است. هرچه [[انتظار]] بیشتر و هرچه شعله آن، فروزانتر و پر فروغتر باشد، تحرک و [[پویایی]] او و در نتیجه [[آمادگی]] نیز بیشتر خواهد بود<ref>ر. ک: محمّد تقی موسوی اصفهانی، مکیال المکارم، ترجمه مهدی حائری قزوینی، ج ۲، ص ۲۳۵</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۷۶-۸۴.</ref>. | *[[انتظار]] در اصطلاح "[[مهدویت]]"، به معنای چشم بهراه بودن [[ظهور]] واپسین [[ذخیره الهی]] و آماده شدن برای [[یاری]] او در برپایی [[حکومت]] [[عدل و قسط]] در سراسر [[گیتی]] است. برخی بزرگان، با بهرهمندی از سخنان [[پیشوایان]] [[معصوم]]{{عم}} [[انتظار]] را این گونه معنا کردهاند: کیفیتی روحی است که باعث به وجود آمدن حالت [[آمادگی]] "انسانها" برای آنچه [[انتظار]] دارند، میشود و ضد آن [[یأس]] و [[ناامیدی]] است. هرچه [[انتظار]] بیشتر و هرچه شعله آن، فروزانتر و پر فروغتر باشد، تحرک و [[پویایی]] او و در نتیجه [[آمادگی]] نیز بیشتر خواهد بود<ref>ر. ک: محمّد تقی موسوی اصفهانی، مکیال المکارم، ترجمه مهدی حائری قزوینی، ج ۲، ص ۲۳۵</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۷۶-۸۴.</ref>. | ||
==[[فضیلت انتظار فرج]]== | ==[[فضیلت انتظار فرج]]== |