منشأ نگاه عامیانه به ظهور منجی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

منشأ نگاه عامیانه به ظهور منجی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۴۰

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۷ سپتامبر ۲۰۱۹

←‏پاسخ نخست

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش

@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[علی رضا پناهیان]]'''، در کتاب ''«[[انتظار عامیانه عالمانه عارفانه (کتاب)|انتظار عامیانه عالمانه عارفانه]]»'' در این‌باره گفته است:
 :::::*«'''قیامی خارج از [[سنن]] [[الهی]]''': بخشی از نگاه عامیانه به [[ظهور منجی]] به این تلقی مربوط می‌شود که عملیات [[نجات]] را خارج از سنت‌های تغییرناپدیر [[الهی]] بدانیم؛ سنت‌هایی که [[تاریخ]] حیات [[بشر]] بر آن مبتنی بوده است و هیچ‌گاه دچار کمترین تغییر یا تبدیلی نشده است: {{متن قرآن|فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا"}}<ref>«هرگز برای سنت خداوند دگرگونی نخواهی یافت و هرگز برای سنّت خداوند جابه‌جایی  نخواهی یافت» سوره فاطر، آیه ۴۳.</ref> در یک نگاه عوامانه وقتی گفته می‌شود: "انشاءالله آقا [[امام زمان]]{{ع}} می‌آیند و اوضاع را درست خواهند کرد"، طوری این عبارت در ذهن‌ها معنا می‌شود که گویی این [[اصلاح]] اوضاع عالم، خارج از قواعدی است که تاکنون بر تمامی رخدادها [[حاکم]] بوده است. مانند این قاعده طلایی که فرمود: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ"}}<ref>«بی‌گمان خداوند آنچه را که گروهی دارند دگرگون نمی‌کند (و از آنان نمی‌ستاند) مگر آنها آنچه را که در خویش دارند دگرگون سازند» سوره رعد، آیه ۱۱.</ref>. اگر [[منجی]]، خارج از این‌گونه قواعد، عملیات [[نجات]] را به انجام برساند، نقش [[آگاهی]] و [[اراده]] [[انسان‌ها]] در سعادتشان در نظر گرفته نشده است؛ و [[ارزش]] [[سنت‌های الهی]] و اساساً [[ارزش]] حیات [[بشر]] و این همه امتحانات و شکست‌ها و پیروزی‌ها زیر سؤال خواهد رفت.
-::::::'''شانه خالی کردن از زیر بار [[مسؤولیت]]، نتیجه این تلقی عوامانه''': نتیجه این تلقی آن خواهد بود که نه مسؤولیتی در ایجاد مقدمات [[فرج]] به عهده ما قرار می‌گیرد و نه مسؤولیتی پس از آن بر دوش ما خواهد بود. چون بناست کسی بیاید و ما را [[نجات]] دهد که همه [[مسئولیت‌ها]] و فعالیت‌ها به عهده اوست. دیگر ما [[نیاز]] به تلاش و تکاپویی قبل و بعد از آن نخواهیم داشت. با این تلقی، شاید این تصور [[باطل]] شکل بگیرد که [[یاران]] [[حضرت]] هم خارج از حیات طبیعیِ ما زیست می‌کنند و از ما بهترانی هستند که با برخورداری از قدرت‌های [[خارق‌العاده]]، مانند فرشته‌های [[الهی]]، آماده‌اند تا به [[خدمت]] آن [[حضرت]] در آیند و با [[قدرت]] [[خارق‌العاده]] خود [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] نمایند.
+:::::*'''شانه خالی کردن از زیر بار [[مسؤولیت]]، نتیجه این تلقی عوامانه''': نتیجه این تلقی آن خواهد بود که نه مسؤولیتی در ایجاد مقدمات [[فرج]] به عهده ما قرار می‌گیرد و نه مسؤولیتی پس از آن بر دوش ما خواهد بود. چون بناست کسی بیاید و ما را [[نجات]] دهد که همه [[مسئولیت‌ها]] و فعالیت‌ها به عهده اوست. دیگر ما [[نیاز]] به تلاش و تکاپویی قبل و بعد از آن نخواهیم داشت. با این تلقی، شاید این تصور [[باطل]] شکل بگیرد که [[یاران]] [[حضرت]] هم خارج از حیات طبیعیِ ما زیست می‌کنند و از ما بهترانی هستند که با برخورداری از قدرت‌های [[خارق‌العاده]]، مانند فرشته‌های [[الهی]]، آماده‌اند تا به [[خدمت]] آن [[حضرت]] در آیند و با [[قدرت]] [[خارق‌العاده]] خود [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] نمایند.
 ::::::در نتیجه [[حضرت]] با ۳۱۳ نفر، به جای همه [[مردم]] عالم احساس [[مسؤولیت]] می‌کنند، عالمِ به امور هستند، [[دین‌داری]] می‌کنند، و احیاناً بقیه [[مردم]] را هم به شکل اجباری و یا غیر اختیاری به سوی [[خدا]] راهی می‌کنند. چون اگر به [[اختیار]] [[مردم]] باشد، که می‌بینیم در طول حیات [[بشر]]، این [[اختیار]] اکثراً منجر به ظلم‌های فراوان و دوری آنها از [[خدا]] شده است. پس لابد باید خارج از [[اراده]] [[انسان‌ها]] و بدون [[نیاز]] به احساس [[مسؤولیت]] انها و تکیه بر این احساس [[مسؤولیت]]، کسی بیاید و عالم را آباد نماید. در این نگاه، انگار آدم‌ها بدون [[اختیار]] و [[لیاقت]] هم می‌توانند [[سعادتمند]] شوند و کمال یابند. گویی با یک اَبَر [[فرمانده]] خیلی خوب و تعدادی [[یار وفادار]]، می‌توان جبراً همه [[انسان‌ها]] را خوب [[سعادتمند]] کرد.(...)
 ::::::پس این تصور، اشتباه است که [[فکر]] کنیم معنای این [[حقیقت]] که [[امام زمان]]{{ع}} [[منجی]] [[جهان]] [[بشریت]] هستند، آن است که ایشان تشریف می‌آورند و [[انسان]] را خارج از مسؤولیت‌هایی که باید داشته باشد، و [[جامعه بشری]] را خارج از ساختارهای طبیعی که دارد، و [[تاریخ]] را خارج از [[سنت‌های الهی]]، به سوی [[بهشت]] و وضع مطلوب خود رهنمون خواهند شد، این طرز [[فکر]]، هم در نظر نگرفتن [[کرامت]] [[انسان]] است و هم استخفاف [[دین]] و سنت‌های تبدیل‌ناپذیر [[خداوند]] می‌باشد. در نهایت هم انتظاری بی‌مسؤولیت و بی‌خاصیت به ارمغان خواهد آورد.