بحث:ویژگی‌های منتظران واقعی در دوران غیبت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بحث:ویژگی‌های منتظران واقعی در دوران غیبت چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۱۱

۴۹۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۱۹

←‏ویژگی‌های منتظران واقعی از دیدگاه روایی

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۳٬۱۶۴

ویرایش

@@ خط ۳۸: / خط ۳۸: @@
 ==[[ویژگی‌های منتظران]] واقعی از دیدگاه [[روایی]]==
 #[[منتظران واقعی]] کسانی هستند که آغاز و شروع تحقق [[عدالت کامل]] جهانی و دمیدن سپیدۀ [[فجر]] [[ظهور]] را در هر لحظه و ساعتی منتظراند. زیرا [[ظهور]] [[حضرت]] به دست [[خدا]] و تحت ارادۀ [[الهی]] است و هیچ کس نمی‌‏تواند برای آن وقت و ساعتی تعیین کند<ref>ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ص۳۵۶-۳۵۹.</ref>. [[امام سجاد]]{{ع}} دربارۀ [[اهمیت انتظار]] کشیدن می‌فرماید:<ref>{{متن حدیث|«إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ (ص) بِالسَّیْفِ أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَی دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً وَ قَالَ{{ع}}انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَجِ»}} مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲.</ref> «همانا کسانی که در [[زمان غیبت]] به سر می‌برند و به [[امامت حضرت مهدی]]{{ع}} [[ایمان]] دارند و [[انتظار]] ظهورش را می‌کشند، [[بهترین]] [[مردم]] تمام زمان‌ها هستند، زیرا خدای بلند مرتبه، چنان [[عقل]] و [[فهم]] و معرفتی به آنها عطا کرده که گویا [[امام زمان]] خود را مشاهده می‌کنند. آنها همانند کسانی هستند که در رکاب [[رسول خدا]]{{صل}} با [[شمشیر]] می‌جنگند. آنها مخلصین واقعی و [[شیعیان]] [[صادق]] هستند. آنها در پنهانی و [[آشکار]]، دیگران را به [[دین خدا]] [[دعوت]] می‌کنند. سپس فرمود: [[منتظر فرج]] بودن در واقع خود، [[گشایش]] بزرگی است».<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، عبدالرحمن، در انتظار خورشید ولایت، ص۱۲۶.</ref> و یا تعبیری که در کلمات [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} هست که فرمودند:<ref>«در انتظار گشایش باشید و از رحمت‌ خداوند ناامید نشوید؛ زیرا دوست داشتنی‌ترین کارها نزد خداوند انتظار گشایش است». فیض کاشانی، محمد محسن، نوادر الأخبار فیما یتعلق باصول الدین، ص۲۴۹.</ref> {{متن حدیث|«انْتَظَرُوا الْفَرَجَ‌ وَ لا تَیأَسُوا مِنْ‌ رَوْحِ‌ اللهِ‌ فَإِن أَحَب الْأَعْمَالِ إِلَی اللهِ عَز وَ جَل انْتِظَارُ الْفَرَجِ»}} و در [[روایات]] از قول [[پیامبر اکرم]]{{صل}} آمده است:<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۵۲،، ص۱۳۳، باب۲۲.</ref> {{متن حدیث|«أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ»}}؛ {{متن حدیث|«أَفْضَلُ‌ أَعْمَالِ‌ أُمتِی‌ انْتِظَارُ الْفَرَجِ»}}<ref>یزدی حائری، علی بن زین العابدین، الزام الناصب، ص۱۳۷. مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۲.</ref>؛ {{متن حدیث|«انْتِظَارُ الْفَرَجِ‌ عِبَادَةٌ»}}<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۵۲،، ص۱۳۳، باب۲۲.</ref>؛ {{متن حدیث|«أَفْضَلُ‌ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ»}}<ref>پاینده، ابوالقاسم، نهج الفصاحة، ص۷۸.قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة، ج۳، ص۱۶۹.</ref>.<ref>ر.ک. فاضل لنکرانی، محمد جواد، گفتارهای مهدوی، ص ۱۵۱-۱۶۰.</ref> و یا [[کلام]] [[امام صادق]]{{ع}} که [[منتظران]] را [[اولیاء]] [[خدا]] معرفی فرموده و می‌فرمایند:<ref>«خوشا به حال شیعیان قائم ما که در زمان غیبتش منتظر ظهور او هستند و در هنگام ظهورش فرمان‌بردار او، آنان دوستان خدا هستند، همان‌ها که نه ترس به دل راه می‌دهند و نه اندوهگین می‌شوند». شیخ صدوق، محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمة، ج‌۲، ص۳۵۷.</ref> {{متن حدیث|«طُوبَی‌ لِشِیعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِینَ‌ لِظُهُورِهِ فِی غَیبَتِهِ وَ الْمُطِیعِینَ لَهُ فِی ظُهُورِهِ أُولَئِک أَوْلِیاءُ اللهِ الذِینَ‌ لا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَ لا هُمْ یحْزَنُون»‌}} و یا فرمودند:<ref>«هر که منتظر این امر باشد و بمیرد مانند کسی است که با قائم {{ع}} در خیمه‌اش باشد، نه بلکه مانند کسی است که پیش روی رسول خدا (ص) شمشیر زده باشد». شیخ صدوق، محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۳۳۸.</ref> {{متن حدیث|«منْ مَاتَ مُنْتَظِراً لِهَذَا الْأَمْرِ کانَ کمَنْ کانَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ لَا بَلْ کانَ کالضارِبِ بَینَ یدَی رَسُولِ اللهِ بِالسیفِ»}} آری انتظاری که در [[روایات]] مطرح شده، این نیست که [[منتظِر]] طبق آن در خانۀ خود بنشیند و کاری نداشته باشد که بر سر [[اسلام]] و [[مسلمین]] چه می‌‌آید، یا این نیست که [[منتظر]] باید بیگانه باشد از اینکه [[دشمنان اسلام]] چه حرکات و تحرکاتی را ضد [[اسلام]] تدارک می‌‌بینند. زیرا اساساً در [[فرهنگ]] [[روایی]]، نام چنین عملی را [[انتظار]] نمی‌دانند و یا اصلاً این [[انتظار]]، مد نظر [[اهل بیت]]{{ع}} نیست<ref>ر.ک. فاضل لنکرانی، محمد جواد، گفتارهای مهدوی، ص ۱۵۱-۱۶۰.</ref>.
-#شخص [[منتظر]] در [[فراق]] [[محبوب]] خویش [[غمگین]] است، همانگونه که در [[دعای ندبه]] می‌خوانیم:<ref>«برای من دیدار مردم بدون دیدن تو گران است». قمی، عباس، منتهی الامال، ج ۲، ص ۱۵۲، تا ص ۸۷۲.</ref> {{متن حدیث|«عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ أَرَی الْخَلْقَ وَ لَا تُرَی‏»}}<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۳۷-۱۳۸.</ref>
+#شخص [[منتظر]] [[مهدی موعود]]{{ع}} را [[دوست]] داشته<ref>ر.ک. طاووسی، سکینه، انتظار از دیدگاه اهل بیت، ص ۲۱ و ۲۲۲.</ref> و در [[فراق]] [[محبوب]] خویش [[غمگین]] است، همانگونه که در [[دعای ندبه]] می‌خوانیم:<ref>«برای من دیدار مردم بدون دیدن تو گران است». قمی، عباس، منتهی الامال، ج ۲، ص ۱۵۲، تا ص ۸۷۲.</ref> {{متن حدیث|"عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ أَرَی الْخَلْقَ وَ لَا تُرَی‏"}}<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۳۷-۱۳۸.</ref> با وجود علاقه، [[محبت]] و دلبستگی فراوان درون فرد نسبت به [[امام]]، انتظارش نسبت به [[ظهور]] آن [[حضرت]] شدیدتر خواهد بود<ref>ر.ک. طاووسی، سکینه، انتظار از دیدگاه اهل بیت، ص ۲۱ و ۲۲۲.  </ref>.
 #[[تولی]] و [[تبری]]: یکی از ویژگی‌های برجسته در [[تشیع]] و [[انتظار]] [[شیعه]]، [[مقید]] بودن به [[مکتب]] و خط [[مکتب]] است. در مکتبی که با [[خون]] سرخ [[شهیدان]] [[استوار]] گشته است، [[دوست]] داشتن [[امامان]] ([[تولی]]) و دوری جستن از [[دشمنان]] آنان ([[تبری]])، چیزی جُز متابعت عاشقانه از [[حق]] و [[رهبر]] [[حق]] و [[مخالفت]] خصمانه با ناحق و [[رهبر]] ناحق نیست. این تقید مکتبی و [[استواری]] [[اعتقادی]] و [[سازش‌ناپذیری]] خطی، از ویژگی‌های رهروان راهِ سرخِ [[تشیع]] [[علوی]] در تمامی دوران‌ها و در طول اعصار و قرون بوده است. زیرا [[دوستی]] [[علی]] و [[خاندان]] ایشان، [[دوستی]] [[انسان]] و [[انسانیت]] است و [[دشمنی]] با [[علی]] و [[آل علی]]، [[دشمنی]] با [[انسان]] و [[انسانیت]] است. و [[انسان]] [[منتظر]] در خط [[رهبران]] [[راستین]] [[بشریت]] است و دشمنِ هر راه و خط دیگر با هر نام و ادعا<ref>ر.ک. حکیمی، مهدی، منتظر چشم به راهی فریادگر، ص ۳۵. فصل نخست (مفهوم انتظار)، سخن پیامبر اکرم(ص).</ref>.
 #[[قدرت جسمانی]] و [[آمادگی نظامی]] نیز از محورهای قابل توجه در بحث [[انتظار]] است. انسانی که [[منتظر]] قیامی خونین و انقلابی بزرگ است،، آیا ممکن است که خود هیچ‌گونه [[آمادگی]] برای حضور در این [[انقلاب]] و [[قیام]] نداشته باشد؟ [[مسلمان]] باید همیشه [[آمادگی نظامی]] داشته باشد تا در آن هنگام که نخستین درخشش [[حق]] آغاز شد به صف [[یاران]] [[حق]] بپیوندد. و در رکاب [[مهدی]]{{ع}} قرار گیرد و در آن [[نبرد]] و [[پیکار]] بزرگِ [[حق]] علیه [[باطل]] شرکت کند و برای [[پیروزی]] [[عدل]] و برپا شدن [[حماسه]] آفریند و حضوری جدی و مؤثر داشته باشد. اینکه در [[تعالیم]] ما آمده است با آئین [[جنگ]] و [[جهاد]] آشنا شوید و [[مسلمان]] دین‌باور باید به [[سلاح]] مجهز باشد و در دوران [[پیش از ظهور]] ابزار [[جنگ]] و [[دفاع]] را در دسترس قرار دهد، برای رشد و خروشان‌سازی همین [[روحیه]] رزم‌آوری و [[مرزبانی]] و پاسداری است<ref>ر.ک. حکیمی، مهدی، منتظر چشم به راهی فریادگر، ص ۳۵.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌‌فرماید: «باید هر یک از شما برای [[خروج قائم]] اسلحه تهیه کند، هر چند یک نیزه. چون وقتی [[خداوند]] ببیند کسی به [[نیت]] [[یاری]] [[مهدی]] اسلحه تهیه کرده است، [[امید]] است [[عمر]] او را دراز کند تا [[ظهور]] را [[درک]] نماید و از [[یاوران مهدی]] باشد [یا برای این [[آمادگی]]، به [[ثواب]] [[درک]] [[ظهور]] [[یاوران]] برسد]».<ref>ر.ک. حکیمی، مهدی، منتظر چشم به راهی فریادگر، ص ۳۵.</ref>
 *باید توجه داشت این [[تعلیم]] والا خشونت‌طلبی و [[خونریزی]] نیست، بلکه برای [[دفاع]] از [[حقوق]] انسان‌های [[مظلوم]] است که زیر فشار دژخیمان خون‌آشام نابود شده‌اند و جز پوست و استخوانی از آنان [[باقی]] نمانده است. آری، [[مهدی]] باوران، خون‌آشامان چپاول‌گر و غاصب را از دم [[شمشیر]] خویش می‌گذرانند و انسان‌های [[شریف]] و [[مظلوم]] را [[یاری]] می‌رسانند و رهایی می‌بخشند. [[منتظران]] باید چنین بیندیشند و با چنین گفتمانی [[زندگی]] کنند<ref>ر.ک. حکیمی، مهدی، منتظر چشم به راهی فریادگر، ص ۳۵.</ref>.
 ==[[ویژگی‌های منتظران]] واقعی در بررسی اقوال و آثار [[علما]]==
 *هیچ فردی به حد مطلوب از [[انتظار]] نمی‌‏رسد، مگر اینکه دارای سه ویژگی همراه با هم باشد، که عبارتند از: عناصر [[عقیدتی]] و روحی و [[رفتاری]]. اگر این سه نباشند برای [[انتظار]] مفهومی [[راستین]] نمی‌‏توان یافت و از آن فقط یک [[انحراف]] روحی و نفسانی [[باقی]] می‏‌ماند<ref>ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ص۳۵۶-۳۵۹.</ref>.