بحث:ویژگی‌های منتظران واقعی در دوران غیبت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

#جنبۀ [[عقیدتی]]:

##[[اعتقاد]] داشتن به اینکه [[هدف]] [[خداوند]]، [[اصلاح]] همگی [[بشریت]] است و در [[آینده]]، [[عدل مطلق]] سراسر [[زندگی]] [[بشر]] را فرا خواهد گرفت<ref>ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ص۳۵۶-۳۵۹؛ احمدی، علی اصغر، شیوه های ایجاد انس در کودکان نوجوانان و جوانان با وجود مبارک امام زمان، گفتمان مهدویت، سخرانی های گفتمان سوم، ص ۱۴۹ـ ۱۵۳.</ref>. هر مقدار [[علم]] و [[یقین]] شخص به [[ظهور امام زمان]]{{ع}} عمیق‌تر باشد، انتظارش نسبت به آن بیشتر است و با وجود [[شک]] در اصل وقوع و یا [[سست]] بودن [[عقیده]] نسبت به [[ظهور]]، [[انتظار]] هم به صفر نزدیک‌تر می‌‌شود<ref>ر.ک. طاووسی، سکینه، انتظار از دیدگاه اهل بیت، ص ۲۱ و ۲۲۲.</ref>.

#جنبۀ روحی و نفسانی [[انتظار]]: استعداد و [[آمادگی]] کامل برای تحقیق یافتن و پیاده شدن [[عدالت کامل]] را در خود پرورش می‌‌دهند به طوری که اگر هم جزء [[دعوت]] کنندگان و [[ایثارگران]] در راه آن [[حضرت]] نیست، ولی حداقل فردی [[شایسته]] برای پذیرش [[دعوت]] آن [[حضرت]] باشد<ref>ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ص۳۵۶-۳۵۹؛ احمدی، علی اصغر، شیوه های ایجاد انس در کودکان نوجوانان و جوانان با وجود مبارک امام زمان، گفتمان مهدویت، سخرانی های گفتمان سوم، ص ۱۴۹ـ ۱۵۳.</ref>.

##اگر کسی بخواهد نمونۀ یک [[منتظر راستین]] باشد، باید پیوسته خود را پایبند [[احکام الهی]] نموده و [[دستورات]] [[خداوند]] را بر دیگر علاقه‏‌های فردی و [[کارها]] و گفتارهای شخصی ترجیح دهد و [[پیروی]] [[راستین]] برای [[حق]] و [[هدایت الهی]] باشد. در این صورت دستاورد او اراده‏ای [[قوی]] و نیرومند و اخلاصی [[راستین]] خواهد شد که او را آمادۀ [[تشرف]] به حضور [[حضرت]] و پذیرش پاره‏‌ای از مسئولیت‌های روز [[موعود]] می‌‏نماید، این [[رفتار]] برای هر کسی که [[ایمان]] به آن روز شکوهمند دارد، لازم و ضروری است، به هر اندازه که [[ایمان]] و [[اعتقاد]] داشته باشد و اگر به تمام آن خصوصیات [[معتقد]] باشد، چنین [[رفتاری]] لازمتر است؛ به ویژه برای آن گروه از مسلمانانی که با [[دلیل]] و [[برهان]] برایشان ثابت شده است، [[حضرت مهدی]] نقشه [[عدالت جهانی]] و کامل خود را بر اساس [[دستورات]] [[دیانت]] مقدسه [[اسلام]] پایه‏ریزی خواهد کرد<ref>ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ص۳۵۶-۳۵۹.</ref>.

##[[منتظر]] به کسی اطلاق می‌شود که از وضع موجود ناراحت است و برای تحقق وضع بهتر تلاش می‌کند در واقع [[انتظار واقعی]] دارای دو عنصر است، یکی عنصر نفی و دیگری عنصر اثبات. عنصر نفی، همان بیگانگی با وضع موجود و عنصر اثبات، تلاش جهت رسیدن به وضع بهتر است<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، عبدالرحمن، در انتظار خورشید ولایت، ص۱۲۶.</ref>. [[منتظران واقعی]]، مانند چراغی درخشنده به محیط اطراف خود [[نور]] می‌دهند و در همه جا و در برابر همۀ [[بدی‌ها]] واکنش مناسب نشان می‌دهند. آنان همچنان که در [[ترویج]] [[خوبی‌ها]] و انتشار [[ارزش‌ها]] می‌کوشند، در [[کسادی]] بازار [[بدی‌ها]] و [[ضد ارزش‌ها]] هم تلاش کرده و [[امر به معروف و نهی از منکر]] ‌کنند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۹۸.</ref>. آنها علاوه بر اینکه خود را از نظر [[فکری]]، [[علمی]] و [[اخلاقی]] [[اصلاح]] می‌کنند و [[قلب]] و [[دل]] خود را به [[صفات ]][[پسندیده]] زینت می‌دهند، در برابر نابسامانی‌های [[اجتماعی]] [[ایستادگی]] می‌کنند و به امر معروف و [[نهی از منکر]] به عنوان یک فریضۀ مهم [[الهی]] که تحقق [[سایر]] [[دستورات]] [[خدا]] به آن بستگی دارد، می‌نگرند و معتقدند باید در راه [[اصلاح جامعه]] تلاش کرد. با این دو عمل است که [[احکام]] الاهی تحقق می‌یابد و جامعۀ [[دینی]] از [[انحراف]] رها می‌گردد، پس [[انتظار]] به معنی چشم به راهِ [[اجرای احکام]] الاهی بودن و اجرای نیکی‌ها "معروف‌ها" است و همچنین زدایش پلیدی‌ها و "منکرها" و نامردمی‌ها. بنابراین انسانِ [[منتظر]] نمی‌تواند در این باره بی‌تفاوت باشد و به ولی خود و آن کس که [[منتظر]] ظهورش است [[اقتدا]] نکند. زیرا او در روزگار [[ظهور]]، بزرگترین امرکننده به همۀ معروف‌ها و نهی‌کننده از همۀ منکرهاست. پس چگونه ممکن است جامعۀ [[منتظر]]، [[خشنودی]] [[مهدی]]{{ع}} را نخواهد و بر راه پیشوای خود نرود و با او هم‌آوا و هماهنگ نگردد و در راه و کارش یاری‌گرِ [[راستین]] او نباشد و تنها به زبان بسنده کند و بگوید: {{متن حدیث|«نُصْرَتِی مُعَدَّةٌ لَکُمْ»}} حال آنکه در عمل نه به معروف توجهی داشته باشد و نه از منکر روی گرداند<ref>ر.ک. حکیمی، مهدی، منتظر چشم به راهی فریادگر، ص ۳۵.</ref>. آنها سعی می‌‌کنند با [[امر به معروف و نهی از منکر]] با عمل یا با زبان محیط را دگرگون کنند و در آن اثر مثبت بگذارند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۹۸.</ref>. به نظر آنها [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} حلقه‌ای است از حلقه‌های [[مبارزه]] [[حق]] بر علیه [[باطل]] که در طول [[تاریخ]] استمرار داشته و این آخرین حلقه آن [[مبارزه]] است که به [[پیروزی]] نهایی [[حق]] می‌انجامد. سهیم بودن یک فرد در این کار بزرگ بستگی به این دارد که وی در عمل جزء گروه [[حق طلبان]] باشد و بر ضد [[باطل]] با نهایت تلاش [[ستیز]] کند<ref>ر.ک. ان‍ص‍اری‌، عبدالرحمن، در انتظار خورشید ولایت، ص۱۲۶. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۳۷-۱۳۸. حکیمی، مهدی، منتظر چشم به راهی فریادگر، ص ۳۵. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۹۸.</ref>.