بغداد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == {{پرسمان' به '{{پرسمان') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
*بدین‌ترتیب مکتب علمی بغداد تحت‌تأثیر اندیشه‌های متفاوت عالمان [[شیعه]] شکل گرفت. با این حال گرایش‌های کلامی و مباحث عقلی در حوزه بغداد غلبه داشت. این امر نیز طبعا ناشی از محیط خاص بغداد و رویارویی دائم آن با اندیشه‌های کلامی و برخورد با فرقه‌های دائم آن با اندیشه‌های کلامی و برخورد با فرقه‌های مختلف بود. متکلمان شیعی بزرگی در عصر غیبت در این شهر ظهور کردند که از آن جمله حسن بن موسی نوبختی است. خاندان نوبختی ازخاندان‌های معروف بغداد و ایرانی‌نژاد بودند. ان‌ها با پذیرش اسلام به دربار عباسیان راه یافتند و از راه نشر علوم و حکمت خدمات شایانی کردند. بسیاری از افراد این خاندان در دستگاه خلافت مناصب اداری و دیوانی داشتند و چند تن به وزارت رسیدند. حسین بن روح خود از این خاندان بود. [[حسن بن موسی نوبختی]] (متوفا ٣١٠ ق.) متکلم و فیلسوف برجسته [[شیعه]] بود که در مباحث کلامی و فلسفی بر هم‌قطارانش برتری داشت. شخص دیگری از این خاندان [[ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی]] (متوفا ٣١١ ق.) است که او نیز از متکلمان مبرز بغداد بود. [[شیخ طوسی]] از وی با القاب و عناوین والایی یاد می‌کند و در الفهرست بیش از سی کتاب از وی نام می‌برد که اکثرا در مباحث کلامی است و موضوع آن‌ها [[امامت]] و ردّ بر سایر فرقه‌های شیعی و معتزلیان است. | *بدین‌ترتیب مکتب علمی بغداد تحت‌تأثیر اندیشه‌های متفاوت عالمان [[شیعه]] شکل گرفت. با این حال گرایش‌های کلامی و مباحث عقلی در حوزه بغداد غلبه داشت. این امر نیز طبعا ناشی از محیط خاص بغداد و رویارویی دائم آن با اندیشه‌های کلامی و برخورد با فرقه‌های دائم آن با اندیشه‌های کلامی و برخورد با فرقه‌های مختلف بود. متکلمان شیعی بزرگی در عصر غیبت در این شهر ظهور کردند که از آن جمله حسن بن موسی نوبختی است. خاندان نوبختی ازخاندان‌های معروف بغداد و ایرانی‌نژاد بودند. ان‌ها با پذیرش اسلام به دربار عباسیان راه یافتند و از راه نشر علوم و حکمت خدمات شایانی کردند. بسیاری از افراد این خاندان در دستگاه خلافت مناصب اداری و دیوانی داشتند و چند تن به وزارت رسیدند. حسین بن روح خود از این خاندان بود. [[حسن بن موسی نوبختی]] (متوفا ٣١٠ ق.) متکلم و فیلسوف برجسته [[شیعه]] بود که در مباحث کلامی و فلسفی بر هم‌قطارانش برتری داشت. شخص دیگری از این خاندان [[ابو سهل اسماعیل بن علی نوبختی]] (متوفا ٣١١ ق.) است که او نیز از متکلمان مبرز بغداد بود. [[شیخ طوسی]] از وی با القاب و عناوین والایی یاد می‌کند و در الفهرست بیش از سی کتاب از وی نام می‌برد که اکثرا در مباحث کلامی است و موضوع آن‌ها [[امامت]] و ردّ بر سایر فرقه‌های شیعی و معتزلیان است. | ||
*کسان دیگری از خاندان نوبختی در این عصر می‌زیستند که هریک در علم و ادب سرآمد بودند از جمله [[ابو اسحاق ابراهیم بن نوبخت]] که کتاب الیاقوت را نوشت. در این عصر فقیهان بزرگ شیعی در بغداد می‌زیستند. از آن جمله [[محمد بن احمد بن جنید اسکافی]] که در نیمه اول قرن چهارم درگذشت. وی تصنیفات زیادی داشته، ولی بنا به گفته [[شیخ طوسی]] گویا به واسطه این‌که قایل به حجّیت قیاس بوده، کتاب‌های وی مطرود و متروک گشت<ref>نشریه موعود، شماره ۳۳، ص ۶۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۶۹.</ref>. | *کسان دیگری از خاندان نوبختی در این عصر می‌زیستند که هریک در علم و ادب سرآمد بودند از جمله [[ابو اسحاق ابراهیم بن نوبخت]] که کتاب الیاقوت را نوشت. در این عصر فقیهان بزرگ شیعی در بغداد می‌زیستند. از آن جمله [[محمد بن احمد بن جنید اسکافی]] که در نیمه اول قرن چهارم درگذشت. وی تصنیفات زیادی داشته، ولی بنا به گفته [[شیخ طوسی]] گویا به واسطه این‌که قایل به حجّیت قیاس بوده، کتاب‌های وی مطرود و متروک گشت<ref>نشریه موعود، شماره ۳۳، ص ۶۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۶۹.</ref>. | ||
==آرماگدون در فرهنگنامه آخرالزمان== | |||
بغداد پایتخت [[عراق]] کنونی است. این [[شهر]] را «[[منصور]]» [[خلیفه عباسی]] در سال ۱۴۴ هجری بنا نهاد و [[مرکز حکومت]] [[عباسیان]] بود پس از «[[هارون]] الرشید» پایتخت [[عباسیان]] به «[[مرو]]» در [[خراسان]] و سپس به «[[سامرا]]» منتقل شد و دیگر بار بغداد پایتخت سلسله [[عباسی]] قرار گرفت و در این زمان بود که بغداد به اوج [[شکوفایی]] خود رسید. بغداد در این دوره مرکز رفت و آمد [[علما]] از [[ادیان]] مختلف و فرقه‌های متفاوت بود. از جمله [[شیعیان]] در این [[شهر]] بسیار ریشه دوانده بودند و تعداد زیادی از [[یاران]] [[ائمه]]{{عم}} در این [[شهر]] به سر می‌بردند، توجه به [[سلطنت]] [[حاکمان جور]] اغلب در [[تقیه]] و مخفیانه به فعالیت می‌پرداختند. هشام ابن [[حکم]] که از [[یاران خاص]] [[امام صادق]]{{ع}} بود در این [[شهر]] می‌زیسته. [[امام کاظم]]{{ع}} و [[امام جواد]]{{ع}} که توسط [[حاکمان]] وقت به این [[شهر]] احضار می‌شدند، تا بهتر زیر نظر [[حکومت]] باشند، در این [[شهر]] مدفونند و اکنون [[قبور]] ایشان در منطقه‌ای از بغداد به نام [[کاظمیه]] است. پس از [[امام جواد]]{{ع}} به خاطر انتقال پایتخت [[حکومت عباسی]] به [[سامرا]]، [[امام دهم]] و [[امام یازدهم]] [[حضرت]] [[عسکریین]] به آن [[شهر]] [[تبعید]] شدند و در آنجا نیز به [[شهادت]] رسیدند و در منزل مسکونی [[امام هادی]]{{ع}} مدفون شدند و اکنون [[مزار]] ایشان در [[سامرا]] محل [[زیارت]] [[شیعیان]] است. در زمان [[حضرت]] [[امام حسن عسکری]] و [[حضرت مهدی]]{{عم}} [[شیعیان]] در بغداد فعالیت‌های خود را گسترش دادند و وکلای ایشان در این [[شهر]] به سر می‌بردند. در [[دوران غیبت کبری]] نیز چهار تن از [[نایبان]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} که واسطه میان آن جناب و [[مردم]] بودند، در بغداد به سر می‌بردند. [[وجوه شرعی]] [[شیعیان]] از جمله [[خمس]] به نزد ایشان در بغداد می‌رسید تا به [[دست حضرت]] برسد و مسائل شرعی را [[مردم]] به واسطه ایشان از [[حضرت]] سؤال می‌کردند. [[عثمان بن سعید]] اولین [[نایب حضرت مهدی]]{{ع}} در محله [[کرخ]] در این [[شهر]] ساکن شد و پس از او سه تن دیگر از [[نایبان]] [[حضرت]]. [[کرخ]] در بغداد به واسطه کثرت سکونت [[شیعیان]] در آن به محله [[شیعیان]] معروف شده بود. پس از [[غیبت صغری]] و شروع [[غیبت کبری]]، به خاطر وجود محدثانی که [[احادیث]] را از [[نایبان]] [[حضرت]] و از [[راویان]] أخذ کرده بودند، بغداد محل رفت و آمد کسانی بود که به دنبال [[فراگیری]] [[علوم آل محمد]]{{عم}} بودند. از این روی علمای زیادی از جمله مرحوم کلینی مؤلف کتاب [[شریف]] «[[الکافی]]»، به این [[شهر]] [[مهاجرت]] می‌کردند. | |||
در [[حدیثی]] در کتاب [[شریف]] [[بحارالانوار]] یکی از [[نشانه‌های قبل از ظهور]]، ویرانی بغداد یاد شده است. و در [[حدیث]] دیگری یکی از [[نشانه‌ها]] را ساخته شدن پلی در محله «[[کرخ]]» بغداد می‌داند<ref>یأتی: ص ۱۱۸.</ref>. در بیست و یکم و بیست و دوم [[ذی‌قعده]] آخرین سال [[غیبت حضرت مهدی]]{{ع}}، [[سفیانی]] در بغداد کشتاری بزرگ انجام می‌دهد و هشتاد هزار نفر را خواهد کشت<ref>موعود نامه: ص ۳۴۴.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] صفحه ۱۴۶.</ref>. | |||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== | ||
* [[چرا امام مهدی به نائب اول دستور داد از سامرا به بغداد برود؟ (پرسش)]] | * [[چرا امام مهدی به نائب اول دستور داد از سامرا به بغداد برود؟ (پرسش)]] | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۸: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | * [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | ||
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']] | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۲۹: | خط ۳۵: | ||
{{امام مهدی}} | {{امام مهدی}} | ||
[[رده:مدخل]] | |||
[[رده:امام مهدی]] | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده:بغداد]] | [[رده:بغداد]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||