بحث:دیدگاه آیین زرتشت درباره انتظار چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بحث:دیدگاه آیین زرتشت درباره انتظار چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۴۳

۱۲٬۳۷۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۲ اکتبر ۲۰۱۹

←‏پانویس

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۷٬۲۱۳

ویرایش

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 *تجلّی [[شوق]] به [[ظهور]] موعودها و [[انتظار]] برای نوسازی [[جهان]] در [[اوستا]]<ref>اوستا، یسناهات ۴۶ و ۴۸.</ref> و ادعیۀ [[زرتشتیان]]، نمایان است و اگر چه در [[اوستا]] سخن از رهانندگان و همۀ موعودها و [[انتظار]] آمدن آنهاست، اما [[زرتشتیان]] در عصر حاضر در [[انتظار]] سوشیانت سوم به سر می‌برند. آنان در زمان معاصر با [[خواندن]] [[ادعیه]] و برپایی مراسمات عملاً [[منتظر]] بودن خود را به اثبات می‌رسانند<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۵-۳۰.</ref>.
 *اگر چه از مطالب [[زرتشتیان]] دربارۀ [[موعود]]، به نظر می‌‌رسد [[منجی]] آنان از میان [[زرتشتیان]] بر می‌خیزد و کشوری برای آنان برپا می‌کند و بر اساس قوم‌مداری، آنان بر جهانیان [[برتری]] پیدا می‌‌کنند، اما اندیشۀ [[موعود]] زرتشتی، اندیشه‌ای [[جهان]] شمول است و [[پیروان]] [[آیین]] مزدیسنا در [[انتظار]] [[تولد]] و [[ظهور]] سوشیانت سوم و رهانندگی تمام جهانیان هستند<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۵-۳۰.</ref>.
+==پاسخ تفصیلی==
+==[[موعود]] در [[زرتشت]]==
+*[[انتظار]] از جمله اصول [[مسلم]] [[زرتشتیان]] است که در کتاب [[اوستا]]<ref>اوستا به معنای معرفت است. و قسمت‌های آن عبارتند از: یسنا، ویسپرد، یشت‌ها، وندیدا، فرده اوستا. ر.ک: رابرت ا. هیوم، ترجمه عبدالرحیم گواهی، ادیان و مذاهب بزرگ جهان، ص ۳۳۱؛ توفیقی، حسین، آشنایی با ادیان بزرگ، ص ۶۶.</ref>، از [[موعود]] سخن گفته‌اند در این [[دین]]، موعودهایی معرفی شده‌اند که آنان را "سوشیانت" می‌‌نامند<ref>او را از این جهت سوشیانت می‌خوانند که به همه جهان مادی منفعت و سود می‌رساند. ر.ک. اوستا، فروردین، فقره ۱۲۹.</ref>. احتمالاً [[زرتشت]]، نخستین [[دینی]] بود که [[پیروزی]] نهایی [[خوش‌رفتاری]] بر بدرفتاری و [[بشارت]] آمدن [[منجی]] و [[آبادانی جهان]] را [[تعلیم]] داد<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۵-۳۰.</ref>. در واقع [[زرتشتیان]] [[تاریخ]] [[جهان]] را به چهار دوره تقسیم می‌‌کنند و برای هر دوره مدت سه هزار سال قائل گردیده‌اند و گفته‌اند: "یشت [[زرتشت]]" در آغاز دوره آخرین [[ظهور]] فرمود، پس از او سه [[نجات]] دهندۀ دیگر پیاپی به فواصل هزار سال خواهند آمد. نخستین ایشان، کسی بوده به نام "اوشتار" که درست هزار سال پس از [[زرتشت]] پدیدار گشته و دومین ایشان "اوشتار [[ماه]]" نام داشت و دو هزار سال پس از [[زرتشت]] به [[جهان]] آمد و سرانجام آخرین [[موعود]] با نام "سوشیانت" است<ref>خورشید مغرب، ص ۵۳.</ref>. که مهم‌ترین آنها است<ref>ر.ک. مصطفوی، علی اصغر، سوشیانت، ص ۶۴.</ref> و او "سوشیانت پیروزگر" خوانده شده و این سوشیانت، همان [[موعود]] اصلی است<ref>ر.ک. طاووسی، سکینه، انتظار از دیدگاه اهل بیت، ص ۷۶-۷۷.</ref>.
+==وقایع [[ظهور]]==
+*در [[ظهور]] دو [[موعود]] اولی، باز [[جهان]] دچار ستیزه اهریمن است، در هزاره نخستین، [[ظهور]] طوفانی روی خواهد داد، در هزاره دومین [[ظهور]] ضحاک [[خروج]] خواهد کرد، در هزاره سومین [[پیروزی]] قطعی ایزدی و [[فتح]] نهایی مینوی و [[شکست]] فاحش اهریمن و... است<ref>ر.ک. مصطفوی، علی اصغر، سوشیانت، ص ۲۵.</ref>.
+*سوشیانت سوم<ref>سوشیانت سوم، استوت ارته نام دارد. </ref>هنوز زاده نشده و نوکننده و رهانندۀ [[جهان]] در پایان هزاره سوم است. او سومین پسر [[آینده]] [[زرتشت]] و آخرین آفریده و مخلوق اهورا مزدا شمرده شده است<ref>ر.ک. مصطفوی، علی اصغر، سوشیانت، ص ۶۰.</ref>. "[[جان]] بی ناس" در این زمینه می‌‌نویسد: «آخرین ایشان که سوشیانت نام دارد، در رأس هزاره سوم که [[آخرالزمان]] است، در می‌‌رسد و روزگار با او پایان می‌‌پذیرد و چون سوشیانت یا [[مسیح موعود]] [[ظهور]] کند، [[آخرالزمان]] آغاز می‌‌شود و آن روز، نشو مردگان است و مردگان بر می‌‌خیزند و [[زمین]] و [[آسمان]] از موجودات خود تهی می‌‌گردد. پس انجمن [[عظیم]] برای [[داوری]] و حساب [[کردار]] [[بندگان]] فراهم می‌‌آید و درباره هر یک از [[ارواح]] گذشته [[فرمان]] یزدانی صادر خواهد شد<ref>تاریخ جامع ادیان، ص ۴۷۶. </ref>».<ref>ر.ک. طاووسی، سکینه، انتظار از دیدگاه اهل بیت، ص ۷۶-۷۷.</ref>
+==[[انتظار]] در [[زرتشت]]==
+*تجلّی [[شوق]] به [[ظهور]] موعودها و [[انتظار]] برای نوسازی [[جهان]] در [[اوستا]] و ادعیۀ [[زرتشتیان]]، نمایان است، و اگر چه در [[اوستا]] سخن از رهانندگان و همه موعودها و [[انتظار]] آمدن آنهاست، اما [[زرتشتیان]] در عصر حاضر در [[انتظار]] سوشیانت سوم به سر می‌برند<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۵-۳۰.</ref>.
+*در [[اوستا]] بخش یسناهات ۴۶ آمده است: "کی، ‌ای مزدا<ref>مزدا همان اهورا مزدا، یعنی خداوند است.</ref>، سپیده درخشان [[پیروزی]]، [[جهان]] را در بر خواهد گرفت. کی درخشندگی [[آفتاب]] [[دین]]، همه‌جا را تابان خواهد ساخت؟ کی سوشیانت‌ها فراوانی و زیادی خواهند یافت تا از پرتو کار و کردارشان [[دین]] گسترده شود". ظرف این مقوله، گنجایش [[تفسیر]] عبارات فوق را ندارد، اما این قسمت از [[اوستا]]، تعلیمی برای [[پیروان]] [[آیین]] مزدیسنا است تا چشم به راه آمدن سوشیانت یا سوشیانت‌ها باشند که [[جهان]] را نو کرده و [[آیین]] خود را گسترش دهند. در یسناهات ۴۸ آمده است: "کی‌ای مزدا، [[راستی]] و [[نیکی]] و سرزمین آباد کشت شده با خانه‌های زیبا و خانواده‌های کامیباب برای ما به بار خواهد آمد"<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۵-۳۰.</ref>.
+*جاماسب نام مردی [[دانا]] و خردمند است که گفته‌اند: داماد [[زرتشت]] و [[وزیر]] گشتاسب بوده است.او در کتاب جاماسب [[نامه]] از [[زرتشت]] [[نقل]] می‌کند که می‌گوید: «مردی بیرون می‌آید از بین تازیان؛ مردی بزرگ و سر و بزرگ‌تن و بزرگسان، به [[آیین]] جد خویش و با [[سپاه]] بزرگ؛ روی به [[ایران]] می‌نهد و [[آبادانی]] می‌کند و [[زمین]] را پر داد کند<ref>حسن عمید، فرهنگ عمید، ص ۱۱۱۵. </ref>».<ref>ر.ک. شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۱۷۲.</ref>
+*چشم به راه [[آبادانی]] سرزمین‌ها و جایگزین شدن [[راستی]] و [[نیکی]] به جای نیرنگ‌ها و حیله‌ها در [[جهان]] با [[انتظار]] آمدن موعودی همراه است که آن [[کارها]] را انجام دهد. در بخش‌های دیگری از [[اوستا]] هم سخن از [[انتظار]] و توصیه به آن ملموس است: "هنگامی که سزای این [[گناهکاران]] فرارسد، پس آن‌گاه‌ای مزدا کشورت را بهمن<ref>بهمن نماینده قدرت و منش نیک و راستی و پارسایی مزدا (خدا) است.</ref> در پایان برپا کن از برای کسانی که [[دروغ]] را به دست‌های [[راستی]] کی سپرند و خواستاریم از آنانی باشیم که [[زندگی]] تازه کنند"<ref>ر.ک. ابراهیم‌پور، داود، گات‌ها، ص ۲۴.</ref>. "کی‌ای مزدا، بامداد روز فراز آید، [[جهان]] را [[دین راستین]] فراگیرد، با آموزش‌های فزایش بخش پرخرد، رهانندگان کیانند، آنانی که بهمن به یاری‌شان خواهد آمد از برای [[آگاه]] ساختن من تو را برگزیند"<ref>ر.ک. بهشتی، محمد، ادیان و مهدویت، ص ۲۲ و ۲۳، به نقل از گات‌ها تحت عنوان بامداد روز، ص ۹۸. </ref>.
+*در فروردین پشت قسمت دیگر [[اوستا]] فقره ۱۴۶ آمده است: "بشود فرهوشی‌ها ـ [[ارواح]] و قوای [[نیکان]] ـ به زودی در اینجا به [[دیدار]] ما بشتابند، بشود که آنان به [[یاری]] ما آیند و هنگامی که به تنگنا افتاده‌ایم با یاوری [[آشکار]] خویش نگهداری‌مان کنند، با [[پشتیبانی]] همانند اهورا مزدا". این فقره هم بیانگر [[امید]] و [[آرزو]] و [[انتظار]] آینده‌ای درخشان است<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۵-۳۰.</ref>.
+*گفتنی است [[شوق]] به [[ظهور]] موعودها و [[انتظار]] آمدن آنان افزون بر [[اوستا]] در [[ادعیه]] [[زرتشتیان]] نیز جلوه‌گر است. آنان در زمان معاصر با [[خواندن]] این [[ادعیه]] و برپایی مراسمات عملاً [[منتظر]] بودن خود را به اثبات می‌رسانند.
+#"[[خواندن]] سه بار دعای (اشم اهورا مزدا) که واژه‌های نخستین از بند اول کرده ۱۳ ویسپرد و دیگر [[اعمال]] آن، برای [[ظهور]] سه [[موعود]] مزدیسناست و چنان‌چه این [[دعا]] به خوبی و درستی خوانده شود، ایشان زودتر به [[جهان]] می‌آیند و [[دنیا]] را آبادتر و امن‌تر می‌کنند"<ref>ر.ک. ابراهیمی، علیرضا، مهدویت در اسلام زرتشت، ص ۱۱۳.</ref>.
+#"[[بهترین]] [[مردمان]] در ایام سخت [[پیش از ظهور]] کسی است که علی‌رغم کمرنگ شدن و اضمحلال [[دین]] و [[دینداری]] هنوز کُشتی نشان و کمربند مخصوص [[آیین]] زرتشتی را در میان بسته باشد و به این [[آیین]] [[وفادار]] بماند و به [[خواندن]] دعاهای وارده مبادرت ورزد تا [[ظهور]] موعودها زودتر فرا رسد"<ref>ر.ک. ابراهیمی، علیرضا، مهدویت در اسلام زرتشت، ص ۱۱۷، به نقل از زند و هومن ویس، ص ۵۰ - ۴۵.</ref>.
+*این مطالب بیانگر آنند که [[زرتشتیان]] نه تنها [[منتظر]] آمدن سوشیانت سوم هستند بلکه برای [[شوق]] آمدن او اعمالی را هم بر خود لازم می‌دانند و گفتنی است اگرچه از این مطالب چنان بر می‌آید که آن [[منجی]] از میان [[زرتشتیان]] بر می‌خیزد و کشوری برای آنان برپا می‌کند و بر اساس قوم‌مداری آنان بر جهانیان [[برتری]] بخشیده می‌شوند، اما [[اندیشه]] [[موعود]] زرتشتی، اندیشه‌ای جهان‌شمول است و [[پیروان]] [[آیین]] مزدیسنا در [[انتظار]] [[تولد]] و [[ظهور]] سوشیانت سوم و رهانندگی تمام جهانیان هستند<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۵-۳۰.</ref>.
+*بنابراین [[انتظار]] از جمله اصول [[مسلم]] [[زرتشتیان]] است و در کتاب [[اوستا]]، موعودهایی معرفی شده‌اند که آنان را "سوشیانت" می‌‌نامند. [[شوق]] به [[ظهور]] موعودها و [[انتظار]] برای نوسازی [[جهان]] در [[اوستا]] و [[ادعیه]] [[زرتشتیان]]، نمایان است و آنان در زمان معاصر با [[خواندن]] این [[ادعیه]] و برپایی مراسمات عملاً [[منتظر]] بودن خود را به اثبات می‌رسانند.
 ==پانویس==
 {{یادآوری پانویس}}
 {{پانویس2}}