پرش به محتوا

قضاوت: تفاوت میان نسخه‌ها

۶٬۱۹۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۵ اکتبر ۲۰۱۹
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۵: خط ۳۵:
#[[اجرای حد پس از محاکمه]]: براساس [[روایات معتبر]]، اگر کسی، دزدی را گرفت، [[حق]] دارد او را ببخشاید یا نزد [[امام]] بیاورد تا [[امام]] او را [[محاکمه]] کند. اگر نزد [[امام]] آورد، دیگر [[حق]] بخشودن ندارد و [[وظیفه امام]] است حد را جاری کند؛<ref>امام صادق{{ع}} فرمودند: {{عربی|"فَإِنْ رُفِعَ إِلَى الْإِمَامِ، قَطَعَهُ. فَإِنْ قَالَ الَّذِي سُرِقَ مِنْهُ: أَنَا أَهَبُ لَهُ، لَمْ يَدَعْهُ الْإِمَامُ حَتَّى يَقْطَعَهُ إِذَا رُفِعَ إِلَيْهِ. وَ إِنَّمَا الْهِبَةُ قَبْلَ أَنْ يُرْفَعَ إِلَى الْإِمَامِ؛ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: وَالْحافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ. فَإِذَا انْتَهَى الْحَدُّ إِلَى الْإِمَامِ، فَلَيْسَ لِأَحَدٍ أَنْ يَتْرُكَهُ"}} (همان، ص۲۵۱). این مضمون در چند روایت معتبر دیگر نیز نقل شده است (ر.ک: همان، ص۲۵۲). [[امام علی]]{{ع}} نیز نظیر این روایت را فرموده‌اند (همان، ص۲۵۴).</ref>
#[[اجرای حد پس از محاکمه]]: براساس [[روایات معتبر]]، اگر کسی، دزدی را گرفت، [[حق]] دارد او را ببخشاید یا نزد [[امام]] بیاورد تا [[امام]] او را [[محاکمه]] کند. اگر نزد [[امام]] آورد، دیگر [[حق]] بخشودن ندارد و [[وظیفه امام]] است حد را جاری کند؛<ref>امام صادق{{ع}} فرمودند: {{عربی|"فَإِنْ رُفِعَ إِلَى الْإِمَامِ، قَطَعَهُ. فَإِنْ قَالَ الَّذِي سُرِقَ مِنْهُ: أَنَا أَهَبُ لَهُ، لَمْ يَدَعْهُ الْإِمَامُ حَتَّى يَقْطَعَهُ إِذَا رُفِعَ إِلَيْهِ. وَ إِنَّمَا الْهِبَةُ قَبْلَ أَنْ يُرْفَعَ إِلَى الْإِمَامِ؛ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: وَالْحافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ. فَإِذَا انْتَهَى الْحَدُّ إِلَى الْإِمَامِ، فَلَيْسَ لِأَحَدٍ أَنْ يَتْرُكَهُ"}} (همان، ص۲۵۱). این مضمون در چند روایت معتبر دیگر نیز نقل شده است (ر.ک: همان، ص۲۵۲). [[امام علی]]{{ع}} نیز نظیر این روایت را فرموده‌اند (همان، ص۲۵۴).</ref>
#[[اختیاردار امر مقتول]]: براساس برخی [[روایات]]، اگر مسلمانی از روی عمدی مسلمانی را بکشد و اولیای دم او [[اهل ذمه]] باشند، [[امام]]{{ع}} باید [[اسلام]] را بر آنها عرضه کند. هر کدام از ایشان که [[اسلام]] را پذیرفت، [[ولیّ]] دم مقتول خواهد بود و اوست که می‌تواند قصاص کرده، ببخشد، یا دیه بگیرد. اما اگر هیچ‌یک از ایشان [[اسلام]] را قبول نکرد، [[امام]] خود [[اختیار]] دارد که یا [[قاتل]] را بکشد یا از او دیه گرفته، در [[خزانه]] [[بیت‌المال]] [[مسلمانان]] قرار دهد.<ref>همان، ص۳۵۹.</ref><ref>ر. ک. [[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت (کتاب)|بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت]] صفحه۲۸۰ تا ۲۹۶.</ref>.
#[[اختیاردار امر مقتول]]: براساس برخی [[روایات]]، اگر مسلمانی از روی عمدی مسلمانی را بکشد و اولیای دم او [[اهل ذمه]] باشند، [[امام]]{{ع}} باید [[اسلام]] را بر آنها عرضه کند. هر کدام از ایشان که [[اسلام]] را پذیرفت، [[ولیّ]] دم مقتول خواهد بود و اوست که می‌تواند قصاص کرده، ببخشد، یا دیه بگیرد. اما اگر هیچ‌یک از ایشان [[اسلام]] را قبول نکرد، [[امام]] خود [[اختیار]] دارد که یا [[قاتل]] را بکشد یا از او دیه گرفته، در [[خزانه]] [[بیت‌المال]] [[مسلمانان]] قرار دهد.<ref>همان، ص۳۵۹.</ref><ref>ر. ک. [[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت (کتاب)|بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت]] صفحه۲۸۰ تا ۲۹۶.</ref>.
 
==قضاوت در فرهنگنامه آخرالزمان==
*قضاوت در محاکم [[اسلامی]] مبتنی بر [[علم]] و ادعای مدعی و اقامه گواهانی است که بر صحت ادعای او [[شهادت]] بدهند. اما در جامعه‌ای که بعضی افراد با [[پیروی]] از [[شیطان]] و [[نفس]] گاهی بر [[خلافت]] [[حقیقت]] عمل می‌کنند، نمی‌توان [[عدالت]] را صد در صد [[اجرا]] کرد، زیرا در بسیاری از موارد به طوری مطلب پوشیده است که نه [[قاضی]] و نه دیگران، نمی‌توانند [[حقیقت]] را از غیر آن تشخیص دهند. در اینجاست که [[لزوم]] وجود [[علم الهی]] در [[اجرای عدالت]] محض مشخص می‌شود. بنابراین در [[زمان ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}، آن جناب با استفاده از [[علم الهی]] و اطلاع از حقایق امور قضاوت می‌نماید، و احتیاجی به اقامه [[شاهد]] و [[گواه]] نمی‌باشد، بنابراین دیگر جایی برای [[فریب]]، مخفی کاری، و [[نفاق]] [[باقی]] نمی‌ماند.
*[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: زمانی که [[حضرت]] [[قائم آل محمد]]{{عم}}  [[قیام]] کند. مانند [[حضرت داود]] و [[حضرت سلیمان]] قضاوت می‌کند و برای صدور [[حکم]] [[شاهد]] نمی‌طلبد<ref>کافی، ج ۱، ص ۳۹۷ و یأتی، ص ۵۲۶.</ref>.
*[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: در [[زمان ظهور]] [[حضرت قائم]]{{ع}} (حتی اطرافیان [[حضرت]] از [[عدالت]] وی مستثنی نخواهند بود و کسی نمی‌تواند از نزدیک بودن به [[حضرت]] سوءاستفاده نموده و منافق‌گونه عمل کند تا جایی که) شخصی در حضور آن جناب مشغول [[دستور]] دادن به این و آن است. [[حضرت]] [[دستور]] می‌دهد او را پیش آرند و گردنش را بزنند (و به [[علم]] خود به خاطر [[نفاق]] درونی‌اش او را مجازات خواهد کرد و [[تقرب]] او به [[حضرت]] او را از مجازات [[نجات]] نخواهد داد). در آن روز هر موجودی در [[شرق]] و [[غرب]] [[دنیا]] از ([[عدالت]]) [[حضرت]] بیم‌ناک خواهد بود (و سعی می‌کند خطایی را مرتکب نشود)<ref>غیبت نعمانی، ص ۲۴۰ و یأتی، ص ۵۲۷.</ref>.شخصی از [[امام حسن عسکری]]{{ع}} درباره [[حضرت قائم]]{{ع}} سؤال کرد. [[حضرت]] پاسخ داد: زمانی که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[قیام]] کند، مانند [[حضرت داوود]]{{ع}} به [[دانش]] و [[علم]] خود در میان [[مردم]] [[دادرسی]] می‌کند، و از کسی [[بینه]] و [[گواه]] نمی‌طلبد<ref>کافی، ج ۱، ص ۵۰۹.</ref>.
*کعب [[روایت]] می‌کند زمانی که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[قیام]] کند به [[غار انطاکیه]] رفته و کتاب [[تورات]] و [[انجیل]] را از غاری در آن [[شهر]] بیرون می‌آورد و در میان [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] با کتاب خودشان (و [[احکام]] آن) قضاوت می‌کند<ref>ملاحم، ص ۶۷.</ref>. در [[حدیثی]] [[امام باقر]]{{ع}} به [[ابوحمزه ثمالی]] فرمودند: زمانی که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[قیام]] کند، امری نو پدیدار می‌شود و [[سنت]] تازه می‌شود و قضاوتی [[جدید]] خواهد کرد و [[تحمل]] این کار بر [[اعراب]] بسیار دشوار خواهد بود<ref>یأتی، ص ۵۵۰.</ref>. در روایتی [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: زمانی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[ظهور]] نماید به [[انطاکیه]] رفته و [[کتاب‌های آسمانی]] را از آن غار خارج می‌نماید و در میان [[پیروان]] [[موسی]]{{ع}} با [[احکام]] [[تورات]] و در بین [[مسیحیان]] با [[دستورات]] [[انجیل]] و بر [[اهل زبور]] (که [[پیروان]] [[حضرت داود]]{{ع}} هستند) با [[آیات]] [[زبور]] قضاوت خواهد نمود و بر [[مسلمانان]] نیز با [[قرآن]] [[حکم]] خواهد کرد<ref>غیبت نعمانی، ص ۲۳۷.</ref>.
*[[امام باقر]]{{ع}} فرمود زمانی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[ظهور]] می‌نماید به گونه‌ای قضاوت می‌کند که حتی برخی از [[یاران]] پا در رکابش نیز [[تحمل]] آن را ندارند و روی‌گردان می‌شود و [[اعتراض]] می‌کنند. زمانی که [[حضرت]] به روش [[حضرت آدم]]{{ع}} قضاوت می‌نماید، برخی منکر می‌شوند و [[حضرت]] آنان را مجازات نموده و می‌کشد. سپس به روش [[حضرت داود]]{{ع}} قضاوت می‌کند و باز هم گروهی [[کافر]] می‌شوند و کشته می‌شوند. [[حضرت]] قضاوتی نیز به [[سیره]] [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} می‌کند، برخی روی‌گردان می‌شوند و کشته می‌شوند. آن‌گاه [[حضرت]] به روش [[حضرت محمد]]{{صل}} [[داوری]] می‌نماید و دیگر کسی لب به [[اعتراض]] نمی‌گشاید<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۸۵.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۵۰۱.</ref>.
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
* [[داوری امام مهدی]]
* [[داوری امام مهدی]]
خط ۴۱: خط ۴۷:
==منابع==
==منابع==
* [[پرونده:457575.jpeg|22px]] [[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت (کتاب)|'''بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت''']]
* [[پرونده:457575.jpeg|22px]] [[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت (کتاب)|'''بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت''']]
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس2}}
{{پانویس2}}
[[رده:بررسی انطباق شئون امامت]]
[[رده:بررسی انطباق شئون امامت]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اتمام لینک داخلی]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:قضاوت]]
۲۴٬۵۴۹

ویرایش