ویژگیهای انتظار سازنده چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
←پاسخ نخست
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
::::::برپایه [[روایات]]، [[انتظار ظهور]] [[حضرت]] ختمی [[امامت]]{{ع}} أمر ذهنی و دانستنی نیست، تا در لغتنامهها و کتابخانهها یافت شود، بلکه حقیقتی سازنده و کاربردی است که آن را در حالات و [[رفتار]] [[منتظر]] باید جست. [[امیر مؤمنان]]{{ع}} از "[[انتظار]]" به "عمل" یاد کرده است: {{متن حدیث| أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ }}<ref>الخصال، ج ۲، ص ۶۱۶.</ref>. برپایه کاربرد واژه "عمل" همراه حرف "إلی" که معنای "سوی و طرف" را دارد، [[انتظار]] از جنس تلاش آگاهانه است و چون این حرکت هدفمند در جهت تحقق [[وعده]] الاهی انجام میگیرد، محبوبترین عمل نزد [[خدای سبحان]] شمرده میشود. | ::::::برپایه [[روایات]]، [[انتظار ظهور]] [[حضرت]] ختمی [[امامت]]{{ع}} أمر ذهنی و دانستنی نیست، تا در لغتنامهها و کتابخانهها یافت شود، بلکه حقیقتی سازنده و کاربردی است که آن را در حالات و [[رفتار]] [[منتظر]] باید جست. [[امیر مؤمنان]]{{ع}} از "[[انتظار]]" به "عمل" یاد کرده است: {{متن حدیث| أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ }}<ref>الخصال، ج ۲، ص ۶۱۶.</ref>. برپایه کاربرد واژه "عمل" همراه حرف "إلی" که معنای "سوی و طرف" را دارد، [[انتظار]] از جنس تلاش آگاهانه است و چون این حرکت هدفمند در جهت تحقق [[وعده]] الاهی انجام میگیرد، محبوبترین عمل نزد [[خدای سبحان]] شمرده میشود. | ||
::::::برخی [[روایات]]، با ناسازگار دانستن [[انتظار ظهور]] با سکون و تنآسایی، آن را تنها در چشیدن [[رنجها]] و [[شکیبایی]] در [[بلاها]] و گذر از آزمونهای سخت و فرسایشگر [[دوران غیبت]] ممکن شمردهاند. [[امام باقر]]{{ع}} در [[گفتوگو]] با [[بشیر]] نبال، سخن کسانی را که میپندارند با [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} همه چیز خود به خود درست میشود، بیآنکه قطره خونی ریخته شود، [[خیال]] [[باطل]] شمرده و آن را بر خلاف سنت الاهی دانسته است:"میگویند: چون [[مهدی]]{{ع}} [[قیام]] کند همه مشکلات خود به خود برطرف میشود و به اندازه حجامتی [[خون]] نمیریزد؟ [[حضرت]] فرمود: هرگز چنین نیست، [[سوگند]] به کسی که جانم در دست اوست! اگر [[کارها]] به خودی خود برای کسی درست میشد، برای [[رسول خدا]]{{صل}} بود؛ آنگاه که دندانهای پیشین آن [[حضرت]] [[شکست]] و صورت مبارکش زخم برداشت؛ نه هرگز، [[سوگند]] به آن کسی که [[جان]] من به دست اوست، تا ما و شما عرق و [[خون]] بسته را [[پاک]] کنیم! سپس پیشانیاش را مسح کرد" <ref>{{متن حدیث| إِنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّ الْمَهْدِيَّ لَوْ قَامَ لَاسْتَقَامَتْ لَهُ الْأُمُورُ عَفْواً وَ لَا يُهَرِيقُ مِحْجَمَةَ دَمٍ فَقَالَ كَلَّا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَوِ اسْتَقَامَتْ لِأَحَدٍ عَفْواً لَاسْتَقَامَتْ لِرَسُولِ اللَّهِ{{صل}} حِينَ أُدْمِيَتْ رَبَاعِيَتُهُ وَ شُجَّ فِي وَجْهِهِ كَلَّا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ حَتَّى نَمْسَحَ نَحْنُ وَ أَنْتُمُ الْعَرَقَ وَ الْعَلَقَ ثُمَّ مَسَحَ جَبْهَتَهُ}}؛ الغیبه، نعمانی، ص ۲۸۴؛ بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۵۸.</ref>»<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان ج۹ (کتاب)|ادب فنای مقربان]]، ج۹، ص۳۵۸، ۳۶۱.</ref>. | ::::::برخی [[روایات]]، با ناسازگار دانستن [[انتظار ظهور]] با سکون و تنآسایی، آن را تنها در چشیدن [[رنجها]] و [[شکیبایی]] در [[بلاها]] و گذر از آزمونهای سخت و فرسایشگر [[دوران غیبت]] ممکن شمردهاند. [[امام باقر]]{{ع}} در [[گفتوگو]] با [[بشیر]] نبال، سخن کسانی را که میپندارند با [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} همه چیز خود به خود درست میشود، بیآنکه قطره خونی ریخته شود، [[خیال]] [[باطل]] شمرده و آن را بر خلاف سنت الاهی دانسته است:"میگویند: چون [[مهدی]]{{ع}} [[قیام]] کند همه مشکلات خود به خود برطرف میشود و به اندازه حجامتی [[خون]] نمیریزد؟ [[حضرت]] فرمود: هرگز چنین نیست، [[سوگند]] به کسی که جانم در دست اوست! اگر [[کارها]] به خودی خود برای کسی درست میشد، برای [[رسول خدا]]{{صل}} بود؛ آنگاه که دندانهای پیشین آن [[حضرت]] [[شکست]] و صورت مبارکش زخم برداشت؛ نه هرگز، [[سوگند]] به آن کسی که [[جان]] من به دست اوست، تا ما و شما عرق و [[خون]] بسته را [[پاک]] کنیم! سپس پیشانیاش را مسح کرد" <ref>{{متن حدیث| إِنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّ الْمَهْدِيَّ لَوْ قَامَ لَاسْتَقَامَتْ لَهُ الْأُمُورُ عَفْواً وَ لَا يُهَرِيقُ مِحْجَمَةَ دَمٍ فَقَالَ كَلَّا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَوِ اسْتَقَامَتْ لِأَحَدٍ عَفْواً لَاسْتَقَامَتْ لِرَسُولِ اللَّهِ{{صل}} حِينَ أُدْمِيَتْ رَبَاعِيَتُهُ وَ شُجَّ فِي وَجْهِهِ كَلَّا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ حَتَّى نَمْسَحَ نَحْنُ وَ أَنْتُمُ الْعَرَقَ وَ الْعَلَقَ ثُمَّ مَسَحَ جَبْهَتَهُ}}؛ الغیبه، نعمانی، ص ۲۸۴؛ بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۵۸.</ref>»<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان ج۹ (کتاب)|ادب فنای مقربان]]، ج۹، ص۳۵۸، ۳۶۱.</ref>. | ||
==پاسخهای دیگر== | |||
{{جمع شدن|۱. آقای محمدهاشمی؛}} | |||
[[پرونده:091225.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | |||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالله محمدهاشمی]]'''، در مقاله ''«[[فرهنگ انتظار زمینهساز تحقق جامعه مهدوی (مقاله)|فرهنگ انتظار زمینهساز تحقق جامعه مهدوی]]»'' در اینباره گفته است: | |||
::::::«[[انتظار]] با برداشت صحیح و سازنده، که از فرهنگ، کلمات، سخنان و توصیههای [[اهلبیت]]{{عم}} است، آثار مفید و سازندهای در پی خواهد داشت که در اینجا به برخی از آنها اشاره میشود: | |||
:::::#'''تحقق [[امنیّت]] پایدار و فراگیر:''' یکی از ویژگیهای هر جمع، [[جامعه]] و [[نظام]] سیاسی موفق و پایدار برخورداری از امنیت پایدار میباشد. همانگونه که این مهم در فرمودههای [[پیشوایان معصوم]]، بهویژه [[پیامبر]]{{صل}}، با تعبیرهای گوناگون مورد تأیید و تأکید قرارگرفته است و در عصر ما رسیدن به این امنیت پایدار با انتظار پایدار برآورده میشود. درواقع، یکی از نشانههای [[نظام سیاسی]] [[حضرت ولیعصر]]{{ع}} [[فراگیری]] این امر بر تمام زوایای [[جامعه مهدوی]] است: {{متن حدیث| يَمْلَأُ اللهُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}}<ref>خداوند دنیای پر از [[ظلم و ستم]] شده را سرشار از [[عدالت]] و داد میکند؛ صافی گلپایگانی، لطفالله، منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر، ص ۴۷۸.</ref>. | |||
:::::#'''محو [[ذلت]] و [[بردگی]]:''' [[قرآن کریم]] بارها این مطلب را تأیید کرده است که [[عزت]] و [[سربلندی]] برای [[مؤمنان]] و [[ذلت]] برای [[کافران]] است. و این یکی از [[برکات]] [[جامعه مهدوی]] خواهد بود؛ {{متن حدیث|يُخْرِجُ ذُلَّ الرِّقِّ مِنْ أَعْنَاقِكُمْ}}<ref>[[خداوند]] به وسیله [[مهدی]]{{ع}} آنها را از [[ذلت]] [[بردگی]] آزاد میکند؛ مجلسی، بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۷۵.</ref>. | |||
:::::#'''فراگیر شدن [[آرامش]] و آسودگی:''' بزرگترین گمشده [[انسان]] عصر حاضر، باوجود برخورداری از آسایش، [[آرامش]] است. و این یکی از [[پیامدهای انتظار]] سازنده است که ما را بهسوی [[جامعه]] برخوردار از [[آرامش]]، که همان [[جامعه مهدوی]] است، [[هدایت]] میکند.{{متن حدیث| لاَ يُوقِظُ نَائِماً وَ لاَ يُهرِيقُ دَماً}}؛ <ref>[[عدالت]] و آرامشی را در پهنه [[گیتی]] میگستراند که خفتهای را بیدار نمیکند (کسی مزاحم آسایش کسی نمیشود) و خونی را به ناحق نمیریزد؛ صافی گلپایگانی، لطفالله، منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر، ص ۴۷۸.</ref>. | |||
:::::#'''تحقق [[عدالت]] و نابودی [[ستم]]:''' [[بشر]] اگر بخواهد طعم [[زندگی]] سعاتمندانه را بچشد باید زندگی او به دور از ظلم و ستم و برخوردار از [[عدالت]] باشد. این آرزوی بزرگ زمانی محقق میشود که [[شناخت]] درستی از مفهوم و [[فرهنگ انتظار]] داشته باشد.{{متن حدیث| هُوَ الشَّمْسُ الطَّالِعَةُ مِنْ مَغْرِبِهَا... فَيُطَهِّرُ الْأَرْضَ وَ يَضَعُ مِيزَانَ الْعَدْلِ فَلَا يَظْلِمُ أَحَدٌ أَحَداً}}<ref>او همان خورشیدی است که از [[مغرب]] طلوع خواهد کرد... و میدان [[عدالت]] را میگسترد، دیگر کسی به کسی [[ستم]] نمیکند؛ صافی گلپایگانی، لطفالله، منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر، ص ۴۷۸.</ref>. | |||
:::::#'''گسترش [[نیکی]] و [[احسان]] در [[جامعه]]:''' اگر بخواهیم به تحقق یک [[جامعه]] برخوردار از [[فرهنگ]] [[خدمت]] و خوبی به همنوع بیندیشم باید توجه و [[شناخت]] [[جهان اسلام]] و حتی [[بشر]] را به سمت مقوله انتظارسازنده سوق دهیم بهگونهایکه گفتمان غالب [[انسانیت]] گردد. این بهمعنای گام برداشتن کل [[بشر]] به سمت [[جامعه آرمانی]] [[مهدوی]] است. {{متن حدیث|يُفَرِّقُ الْمَهْدِيُّ أَصْحَابَهُ فِي جَمِيعِ الْبُلْدانِ وَ يَأْمُرُهُمْ بِالْعَدْلِ وَ الإِحْسانِ}}؛ <ref>[[حضرت مهدی]]{{ع}} یارانش را در همه [[شهرها]] پراکنده میکند و به آنها دستور میدهد که [[عدل]] و [[احسان]] را شیوه خود سازند؛ صافی گلپایگانی، لطفالله، منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر، ص ۴۷۸.</ref>»<ref>[[عبدالله محمدهاشمی|محمدهاشمی، عبدالله]]، [[[[فرهنگ انتظار زمینهساز تحقق جامعه مهدوی (مقاله)|فرهنگ انتظار زمینهساز تحقق جامعه مهدوی]]]]، ص: ۲۸-۲۹.</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | |||
==منبعشناسی جامع مهدویت== | ==منبعشناسی جامع مهدویت== |