اصلاح بین مردم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[استواری]] پایههای [[جامعه]] [[ | *[[استواری]] پایههای [[جامعه]] [[جزیرة العرب]] بر سازمان عشیرهای و نداشتن [[حکومتی]] یکپارچه، [[آتش]] جنگهای درازمدت را در [[جزیرة العرب]] پیش از [[اسلام]] برافروخته بود و درگیری [[مردم]] بر سر مسائل بیاهمیت، گاه به نبردهای سخت میان [[قبایل]] میانجامید و آنان را به [[جنگ]] برای نابودی یکدیگر وادار میساخت. [[ثروت]] و اصالت قبیلگی و نژادی، اساس و [[میزان]] [[شرافت]] و بزرگی و [[کینهتوزی]] و [[رسوم]] غلط نیز جای [[همدلی]] و [[زندگی]] مسالمتآمیز را گرفته بود. [[پیامبر]]{{صل}} در چنین جامعهای برانگیخته شد. آن [[حضرت]]، برای [[اصلاح]] وضعیت موجود، همزمان در سه زمینه به فعالیت پرداخت: | ||
#[[اصلاح]] [[اندیشهها]] و توجه به اصل [[همدردی]]؛ | #[[اصلاح]] [[اندیشهها]] و توجه به اصل [[همدردی]]؛ | ||
#[[اصلاح]] پیوندهای [[اجتماعی]]؛ | #[[اصلاح]] پیوندهای [[اجتماعی]]؛ | ||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
==[[اصلاح]] روابط اجتماعی== | ==[[اصلاح]] روابط اجتماعی== | ||
*روابط اجتماعیِ شکل گرفته بر اساس تعصبات قبیلهای در شبهجزیره [[ | *روابط اجتماعیِ شکل گرفته بر اساس تعصبات قبیلهای در شبهجزیره [[جزیرة العرب]] که به [[جنگ]] و [[خونریزی]] میانجامید، باید [[اصلاح]] میشد تا [[حکومتی]] [[اسلامی]] و ملتی یکپارچه ساخته شود. [[مردم]] یثرب هم از این اوضاع آشفته به تنگ آمده بودند. همچنین از [[دلایل]] مهم [[دعوت پیامبر]]{{صل}} برای رفتن به [[مدینه]] و [[وعده]] [[یاری]] او در شکلدهی [[حکومت اسلامی]]، [[امید]] به ایجاد [[صلح]] پایدار بود<ref>وات مونتگمری، محمد؛ پیامبر و سیاستمدار، ص ۱۱۱ - ۱۱۳.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} نیز برای [[اصلاح]] پیوندهای [[اجتماعی]] [[ملت]] مسلمانی که تازه از [[مهاجر]] و [[انصار]] شکل گرفته بود، اقداماتی انجام داد که در ادامه به برخی اشاره میشود<ref> [[معصومه اخلاقی|اخلاقی، معصومه]] [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۳۵.</ref>: | ||
#'''سفارش به [[تقوا]] :''' [[پیغمبر]]{{صل}} کوشید [[تقوا]] و [[ایمان به خدا]] را به جای [[ثروت]] و [[نسب]]، معیار سنجش [[ارزش]] و [[برتری]] قرار دهد؛ از این رو، بلال حبشی را مؤذن خویش قرار داد<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج ۱، ص ۵۰۹؛ حمیری کلاعی، الإکتفاء، ج ۱، ص ۲۹۹؛ تقی الدین مقریزی، امتاع الاسماع، ج ۱۰، ص ۱۱۸ و ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج ۳، ص ۲۳۲.</ref>. ایشان [[فروتنی]]، [[سبقت]] در انجام خیر<ref>{{متن قرآن|وَلاَ تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَأَوْفُواْ بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْؤُولاً}}؛ و به مال یتیم نزدیک نشوید مگر به گونهای که (برای یتیم) نیکوتر است تا او به برنایی خود برسد و به پیمان وفا کنید که از پیمان خواهند پرسید؛ سوره اسراء، آیه: ۳۴.</ref>، [[وفای به عهد]]<ref>{{متن قرآن|الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لاَ يَقُومُونَ إِلاَّ كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا فَمَن جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىَ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللَّهِ وَمَنْ عَادَ فَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ }}؛ آنان که داراییهای خود را در شب و روز پنهان و آشکار میبخشند پاداششان نزد خداوند است و نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین میگردند آنان که ربا میخورند جز به گونه کسی که شیطان او را با برخورد، آشفته سر کرده باشد (به انجام کارها) بر نمیخیزند؛ این (آشفته سری) از آن روست که آنان میگویند خرید و فروش هم مانند رباست در حالی که خداوند خرید و فروش را حلال و ربا را حرام کرده است پس کسانی که اندرزی از پروردگارشان به آنان برسد و (از رباخواری) باز ایستند ، آنچه گذشته، از آن آنهاست و کارشان با خداوند است و کسانی که (بدین کار) باز گردند دمساز آتشند و در آن جاودانند؛ سوره بقره، آیه: ۲۷۴-۲۷۵.</ref>، گذشت و [[انفاق]]<ref>سوره انفال، آیه ۴۶.</ref> را سبب بالاتر رفتن [[ارزش انسانی]] معرفی میکرد<ref> [[معصومه اخلاقی|اخلاقی، معصومه]] [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۳۵.</ref> | #'''سفارش به [[تقوا]] :''' [[پیغمبر]]{{صل}} کوشید [[تقوا]] و [[ایمان به خدا]] را به جای [[ثروت]] و [[نسب]]، معیار سنجش [[ارزش]] و [[برتری]] قرار دهد؛ از این رو، بلال حبشی را مؤذن خویش قرار داد<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج ۱، ص ۵۰۹؛ حمیری کلاعی، الإکتفاء، ج ۱، ص ۲۹۹؛ تقی الدین مقریزی، امتاع الاسماع، ج ۱۰، ص ۱۱۸ و ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج ۳، ص ۲۳۲.</ref>. ایشان [[فروتنی]]، [[سبقت]] در انجام خیر<ref>{{متن قرآن|وَلاَ تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَأَوْفُواْ بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْؤُولاً}}؛ و به مال یتیم نزدیک نشوید مگر به گونهای که (برای یتیم) نیکوتر است تا او به برنایی خود برسد و به پیمان وفا کنید که از پیمان خواهند پرسید؛ سوره اسراء، آیه: ۳۴.</ref>، [[وفای به عهد]]<ref>{{متن قرآن|الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لاَ يَقُومُونَ إِلاَّ كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا فَمَن جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىَ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللَّهِ وَمَنْ عَادَ فَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ }}؛ آنان که داراییهای خود را در شب و روز پنهان و آشکار میبخشند پاداششان نزد خداوند است و نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین میگردند آنان که ربا میخورند جز به گونه کسی که شیطان او را با برخورد، آشفته سر کرده باشد (به انجام کارها) بر نمیخیزند؛ این (آشفته سری) از آن روست که آنان میگویند خرید و فروش هم مانند رباست در حالی که خداوند خرید و فروش را حلال و ربا را حرام کرده است پس کسانی که اندرزی از پروردگارشان به آنان برسد و (از رباخواری) باز ایستند ، آنچه گذشته، از آن آنهاست و کارشان با خداوند است و کسانی که (بدین کار) باز گردند دمساز آتشند و در آن جاودانند؛ سوره بقره، آیه: ۲۷۴-۲۷۵.</ref>، گذشت و [[انفاق]]<ref>سوره انفال، آیه ۴۶.</ref> را سبب بالاتر رفتن [[ارزش انسانی]] معرفی میکرد<ref> [[معصومه اخلاقی|اخلاقی، معصومه]] [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۳۵.</ref> | ||
#'''توجه به فعالیتهای گروهی :''' [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به انجام [[کارها]] به صورت گروهی بسیار اهمیت میداد تا [[مسلمانان]] را برای رسیدن به هدفهای مشترک در کنار هم قرار دهد و [[همکاری]] و [[همدلی]] ایشان را برانگیزد. در ساخت [[مسجد]] [[مدینه]] که از نخستین کارهای [[خاتم انبیا]]{{صل}} در این [[شهر]] بود، [[مهاجر]] و [[انصار]] بدون توجه به [[ثروت]] و [[نسب]] یکدیگر، در کنار آن [[حضرت]] کار میکردند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج ۲، ص ۳۶۶ - ۳۹۷؛ السیرة النبویه، ج ۱، ص ۴۹۶؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج ۲، ص ۱۰۹ و ابن جوزی، المنتظم، ج ۳، ص ۶۷ - ۶۸.</ref>. برپایی [[نماز جماعت]]<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج ۳، ص ۲۸۳؛ ابن ابی جمهور، عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۳۴۳؛ ورام ابن ابیفراس، مجموعه ورام، ج ۲، ص ۳۶۶ - ۲۶۷؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۴، ص ۱۲۲ و حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۱، ص۵۷۳.</ref>، [[نماز]] [[عید فطر]]<ref>تاریخ الطبری، ج ۱، ص ۴۱۸ و الکامل، ج ۲، ص ۱۱۵.</ref> و حفر [[خندق]]<ref>نورالدین علی سمهودی، وفاء الوفاء، ج ۴، ص ۷۲؛ الکامل، ج ۲، ص ۱۷۸؛ ابن سید الناس، عیون الاثر، ج ۲، ص ۸۴: السیرة النبویه، ج ۲، ص ۲۱۶ و ابن سعد، الطبقات الکبری، ج ۲، ص ۵۱.</ref> از دیگر مصادیق [[همدلی]] میان [[مسلمانان]] بود و این [[کارها]] در ایجاد [[روحیه]] [[همکاری]] و فعالیتهای دسته جمعی اثر بسزایی داشت<ref> [[معصومه اخلاقی|اخلاقی، معصومه]] [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۳۵-۱۳۶.</ref> | #'''توجه به فعالیتهای گروهی :''' [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به انجام [[کارها]] به صورت گروهی بسیار اهمیت میداد تا [[مسلمانان]] را برای رسیدن به هدفهای مشترک در کنار هم قرار دهد و [[همکاری]] و [[همدلی]] ایشان را برانگیزد. در ساخت [[مسجد]] [[مدینه]] که از نخستین کارهای [[خاتم انبیا]]{{صل}} در این [[شهر]] بود، [[مهاجر]] و [[انصار]] بدون توجه به [[ثروت]] و [[نسب]] یکدیگر، در کنار آن [[حضرت]] کار میکردند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج ۲، ص ۳۶۶ - ۳۹۷؛ السیرة النبویه، ج ۱، ص ۴۹۶؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج ۲، ص ۱۰۹ و ابن جوزی، المنتظم، ج ۳، ص ۶۷ - ۶۸.</ref>. برپایی [[نماز جماعت]]<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج ۳، ص ۲۸۳؛ ابن ابی جمهور، عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۳۴۳؛ ورام ابن ابیفراس، مجموعه ورام، ج ۲، ص ۳۶۶ - ۲۶۷؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج ۴، ص ۱۲۲ و حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۱، ص۵۷۳.</ref>، [[نماز]] [[عید فطر]]<ref>تاریخ الطبری، ج ۱، ص ۴۱۸ و الکامل، ج ۲، ص ۱۱۵.</ref> و حفر [[خندق]]<ref>نورالدین علی سمهودی، وفاء الوفاء، ج ۴، ص ۷۲؛ الکامل، ج ۲، ص ۱۷۸؛ ابن سید الناس، عیون الاثر، ج ۲، ص ۸۴: السیرة النبویه، ج ۲، ص ۲۱۶ و ابن سعد، الطبقات الکبری، ج ۲، ص ۵۱.</ref> از دیگر مصادیق [[همدلی]] میان [[مسلمانان]] بود و این [[کارها]] در ایجاد [[روحیه]] [[همکاری]] و فعالیتهای دسته جمعی اثر بسزایی داشت<ref> [[معصومه اخلاقی|اخلاقی، معصومه]] [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۳۵-۱۳۶.</ref> |