علم پیامبران به حقانیت وحی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

* نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «یکی از مسائل مربوط به [[وحی]] این است که [[پیامبران الهی]] چگونه و از چه راهی [[یقین]] پیدا می‌کردند که آنچه به آنان [[وحی]] می‌شود، [[الهی]] است؟ از باب مثال: چگونه [[حضرت موسی]] {{ع}} [[یقین]] داشت که صدایی که می‌شنود از جانب [[خداوند]] است؟ یا هنگامی که [[پیامبری]] در [[خواب]] یا [[بیداری]] [[تمثل]] بشری [[فرشته]] را می‌دید از چه راهی مطمئن بود که او [[فرشته]] است؟ این پرسش درباره [[محدث]] و [[امام]] نیز که صدای [[فرشته]] را می‌شنیده‌اند، مطرح شده است».

* نویسنده در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسد: «در همه این موراد سؤال این است که با وجود این احتمال که صدایی که شنیده می‌شد، یا موجودی که دیده می‌شد، یا مطلبی که در [[بیداری]] یا [[خواب]] در [[قلب]] [[پیامبر]] {{صل}} یا [[امام]] {{ع}} [[القاء]] می‌گردید، از جانب [[خدا]] و فرشتهٔ [[الهی]] نباشد، چگونه این احتمال دفع می‌شد؟ آیا اصولا چنین احتمالی برای [[پیامبر]] و [[امام]] پدید نمی‌آمد، یا این که با [[دلیل قطعی]] و روشن برطرف می‌شد؟ احتمال دیگری که دراین‌باره قابل طرح است این است که اصولا آنچه دیده یا شنیده می‌شد، هیچ‌گونه واقعیت خارجی نداشت و زاییدهٔ قوهٔ تخیل [[پیامبر]] یا [[امام]] بود؟ آیا برای [[پیامبر]] و [[امام]] چنین احتمالی رخ نمی‌داد، یا رخ می‌داد، ولی با [[دلیل قطعی]] و روشن برطرف می‌گشت؟ در هر صورت، [[تبیین]] و تحلیل آن چیست؟ مقالهٔ حاضر عهده‌دار [[تبیین]] این موضوع مهم می‌باشد».<ref name=p1></ref>