شاخص‌های هویت اسلامی در جامعه نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

*از ابتکارات بی‌سابقه [[نبی]] [[خدا]]{{صل}} برای [[اتحاد]]، همبستگی و [[همدلی]] [[مسلمانان]]، ایجاد [[فرهنگ]] [[برادری]] بین آنان بود که نتیجه آن پدید آمدن [[هویت]] [[جدید]] [[اسلامی]] بود.‌ [[پیمان برادری]] در ابتدا دو به دو میان نود نفر<ref>ابوسعید خرگوشی، شرف المصطفی، ج ۲، ص ۳۹۲؛ شیخ حسین دیاربکری، تاریخ الخمیس، ج ۱، ص ۳۵۳؛ الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۱۸۴ و عماد الدین یحیی عامری، بهجة المحافل و بغیة الاماثل، ج ۱، ص ۱۶۸.</ref> و به قولی صد نفر از [[مهاجر]] و [[انصار]] ایجاد شد<ref>الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۱۸۴؛ شرف المصطفی، ج ۲، ص ۳۹۲ و المنتظم، ج ۳، ص ۷۱.</ref> و در دوران ده سال اقامت [[رسول خدا]]{{صل}} در [[مدینه]] ادامه یافت. [[رسول اکرم]]{{صل}} فرموده است: {{متن حدیث| الْمُسْلِمُونَ‌ إِخْوَةٌ تَتَكَافَى‌ دِمَاؤُهُم}}<ref>الکافی، ج ۱، ص ۵۴۲؛ شیخ طوسی؛ تهذیب الاحکام، ج ۴، ص ۱۳۱ و شیخ مفید، الامالی، ص ۱۸۷.</ref>؛ [[مسلمانان]] با هم برادراند و خونشان برابر است.  

اصولاً رابطه [[معنوی]] و جدایی ناپذیر ملیّت در [[اسلام]]، به شکل باشکوه‌تری جلوه می‌کند؛ زیرا این رابطه جنبه [[برادری]] به خود گرفته است و [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ}}<ref>«جز این نیست که مؤمنان برادرند» سوره حجرات، آیه ۱۰.</ref> و طبق همین [[قانون]] [[اسلامی]]، [[وحدت]] خونی، جای خود را به [[وحدت]] اساسی‌تر دیگری می‌دهد که از آن به "[[ایمان]]" تعبیر می‌کنیم. از آنجا که این رابطه [[معنوی]] و [[برادری]] با پذیرش اختیاری [[ایمان]] صورت می‌گیرد؛ از این رو، همواره ریشه این پیوند که با [[دل]] و [[جان]] [[امت]] آمیخته شده است، همچون منبعی پایدار و [[استوار]]، به محیط [[جامعه]] حرارت و [[صفا]] می‌بخشد و [[جامعه]] بزرگ انسانی را به محیطی امن و لذت‌بخش و با صفای [[خانوادگی]] تبدیل می‌کند<ref> [[محمد رضا فرخی|فرخی، محمد رضا]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۴۶-۴۴۷.</ref>.