زهد در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

این نوع از [[زهد]]، در [[حقیقت]] گونه‌ای از ملکه [[عدالت]] است؛ چرا که با تحصیل آن ملکه، [[انسان]] می‌تواند از تمامی محرّمات دوری گزیند. کسی که به ملکه زهدِ [[واجب]] زینت یابد، در [[روایات]] به‌ عنوان زاهدترین [[مردمان]] خوانده شده است. [[امام صادق]]{{ع}} در این رابطه می‌فرمایند:"با ورع‌ترین [[مردمان]]، کسی است که چون در مقابل عملی شبهه‌ناک قرار گرفت، توقّف کرده آن را انجام ندهد؛ عابدترین [[مردمان]]، کسی است که [[اعمال]] [[واجب]] خود را به انجام رساند؛ زاهدترین [[مردمان]]، کسی است که [[حرام]] را ترک گوید؛ پرتلاش‌ترین [[مردم]]، کسی است که [[گناهان]] را ترک کند"<ref>{{متن حدیث| أَوْرَعُ النَّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ أَعْبَدُ النَّاسِ مَنْ أَقَامَ الْفَرَائِضَ أَزْهَدُ النَّاسِ مَنْ تَرَكَ الْحَرَامَ أَشَدُّ النَّاسِ اجْتِهَاداً مَنْ‌ تَرَكَ‌ الذُّنُوبَ‌}}؛ بحار الأنوار، ج۶۷، ص۳۰۵.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۲۵۳-۲۵۴.</ref>.