پرش به محتوا

رابطه شب قدر و امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '==پرسش‌های وابسته== {{پرسمان' به '{{پرسمان')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۷: خط ۱۷:


== پاسخ نخست==
== پاسخ نخست==
[[پرونده:627762649.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[امام خمینی]]]]
::::::آقای '''[[ابوالفضل هدایتی فخرداود]]''' در کتاب ''«[[مهدویت در منظر امام خمینی (کتاب)|مهدویت در منظر امام خمینی]]»''؛ در این‌باره گفته‌ است:
::::::«[[قرآن]] سری است بین [[حق]] و [[ولی الله]] اعظم که [[رسول خدا]]ست، به تبع او نازل می‌شود تا می‌رسد به این جایی که به صورت حروف‌ و کتاب در می‌آید که ما هم از آن استفاده ناقص می‌کنیم. و اگر سر "[[لیلة القدر]]" و سر "[[نزول]] [[ملائکه]]" در شب‌های قدر- که الآن هم برای [[ولی الله]] اعظم [[حضرت صاحب]] {{ع}} این معنا امتداد دارد- سر این‌ها را ما بدانیم، همه مشکلات ما آسان می‌شود<ref>صحیفه امام، ج ۱۹، ص ۲۸۵.</ref>.
::::::همان‌طور که [[امام خمینی]] خاطرنشان ساخته، میان [[خداوند]] و [[ولایت الهی]] [[معصومان]]، به ویژه [[پیامبر اسلام]]، اسراری نهفته وجود دارد که گاه پرتوی از حقایق آن [[آشکار]] می‌گردد. [[قرآن]] کریم- [[برترین]] و ماندگارترین [[اعجاز]] آفرینش- جلوه بارز آن [[اسرار]] است. [[نزول]] تدریجی [[آیات]] که در حد و مرز تفهیم به [[انسان‌ها]] و در قالب حروف مأنوس صورت گرفته است، بستر [[هدایت]] آنان را گشوده است.
::::::افزون بر این همه، باید از [[شب قدر]] و [[راز]] آن سخن گفت، چنان‌که از سوره مبارکه [[قدر]] برمی‌آید، هر سال در این شب بزرگ، [[فرشتگان]] به [[زمین]] فرود می‌آیند و [[سرنوشت انسان]] و [[جهان]] رقم می‌خورد:‌ {{متن قرآن|لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ * تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ}}<ref>سوره قدر: آیه ۳- ۴.</ref>؛ [[شب قدر]] از هزار ماه بهتر است، در آن شب [[فرشتگان]] و [[روح]] [جبرئیل‌] به [[اذن]] [[خدا]]، همه فرمان‌ها و سرنوشت‌ها را فرود می‌آورند.
::::::[[امام خمینی]] از استمرار [[لیلة القدر]] در دوران [[غیبت کبرا]] و [[نزول]] [[ملائکه]] بر [[قلب]] [[مطهر]] [[حضرت صاحب]] {{ع}} سخن رانده است و [[آگاهی]] از [[اسرار الهی]] را سبب آسانی در زندگی و انجام مسئولیت‌ها می‌شمارد: "[اگر] سر این [حقیقت‌] ها را ما بدانیم، همه مشکلات ما آسان می‌شود".
::::::اما چگونه می‌توان به [[راز]] [[لیلة القدر]] و استمرار آن در [[آخر زمان]] و همچنین [[نزول]] هر ساله [[فرشتگان]] بر [[مهدی موعود]] در شب مبارک [[قدر]] پی برد؟ پرسش دیگری که طرح می‌شود آن است که: [[لیلة القدر]] و [[علم]] و [[معرفت]] به [[حقیقت]] آن، چگونه [[انسان‌ها]] را از دشواری و تنگنای حیات فردی و جمعی در می‌آورد و آن‌ها را به سوی آسانی و راحتی رهنمون می‌گردد؟ در پاسخ به پرسش نخست باید گفت که [[فلسفه]] استمرار [[لیلة القدر]] و [[نزول]] [[فرشتگان]] در [[ماه رمضان]] هر سال، با [[فلسفه]] [[مهدویت]] پیوند خورده است. اگر این باور قرآنی در ذهن و [[قلب]] ما شکل گرفته است که [[ولایت]] [[مهدی موعود]]، در امتداد [[ولایت ائمه]] اطهار {{ع}} و [[پیامبر اسلام]] است و تا [[رستاخیز]] ادامه دارد، آیا می‌توان فرودگاهی الهی برای [[ملائکه]] به جز [[قلب]] [[حجت]] واپسین [[حق]] سراغ گرفت؟ بدین‌سان [[همراهی]] دو [[حقیقت]] الهی در [[شب قدر]] را باید پذیرفت؛ [[حقیقت]] [[نزول]] فوج فوج [[فرشتگان]] در هر سال برای رقم زدن [[سرنوشت]] [[جهان]] و [[انسان]]، و [[حقیقت]] حضور خاتم اوصیای [[پیامبر اسلام]] در [[آخر زمان]] به منظور [[اقامه قسط]] و [[عدل]] در [[زمین]]. برخی [[حدیث ثقلین]] را نادیده انگاشته و یا [[تمسک]] به ثقل اصغر [[عترت‌]] را در حد ارادت به [[خاندان پیامبر]] تلقی کرده‌اند. حال آن‌که در [[کشف]] معنای [[لیلة القدر]]، می‌توان از این سخن [[رسول اکرم]] {{صل}} مدد جست. اگر دو یادگار [[پیامبر]]، [[قرآن کریم]] [ثقل اکبر] و [[خاندان پیامبر]] [ثقل اصغر] در نزد [[مسلمانان]] در [[علم]] و عمل گرامی شمرده می‌شد، به آسانی معمای [[لیلة القدر]] [[آشکار]] می‌گشت. [[امام خمینی]] بر این باور است که اگر "سر این‌ها [[نزول]] [[ملائکه]] در شب‌های [[قدر]] بر [[ولی الله]] اعظم {{ع}}‌] را ما بدانیم، همه مشکلات ما آسان می‌شود".
::::::در پاسخ به پرسش دیگر یا چند و چون آسان‌سازی مشکلات [[جامعه]] [[مسلمانان]] در [[آخر زمان]]، می‌توان بدین مقوله پرداخت که دانستن رازهای "[[لیلة القدر]]" یا "لیالی [[قدر]]"، در واقع آشنا شدن با روند ناگسستنی [[امامت]] ابراهیمی است. امتی که به [[حقیقت]] [[امامت]] و [[ضرورت]] آن در [[آخر زمان]] گرایش [[اعتقادی]] یا عملی ندارد، چگونه می‌تواند خود را از سرگردانی و [[تفرقه]] و هجوم فتنه‌ها برهاند؟ [[ایمان]] به [[لیلة القدر]]، و [[التزام عملی]] به [[تکالیف]] فردی و جمعی خویش در برابر [[امامت]] [[مهدی موعود]]، تنها راه رهایی [[مسلمانان]] است. بی‌تردید بنیانگذار [[جمهوری اسلامی]]، با این رازها آشنا گشت که توانست فریاد بازگشت به [[اسلام]] و [[کرامت]] [[انسان]] را سر دهد و آن را به ثمر نشاند.
::::::در حدیثی از [[امام صادق]] {{ع}} [[شب قدر]] هم پایه [[قرآن کریم]] شمرده شده است. یعنی اگر در هر سال از حیات [[بشر]] و [[جهان]]، لیلة القدری وجود نداشته باشد، قرآنی نیز وجود ندارد. آیا بیان این نکته، یادآور [[منزلت]] [[عترت پیامبر]] در دریافت حقایق هستی و تقدیر امور [[انسان]] و [[جهان]] به دست اوصیای [[پیامبر اسلام]] نیست؟
::::::شخصی از [[حضرت صادق]] {{ع}} می‌پرسد: "آیا این [[شب قدر]]، فقط در روزگاران گذشته [مثلا روزگار حیات [[پیامبر]] {{صل}}‌] بوده است [و اکنون دیگر نیست‌]، یا این‌که [[شب قدر]] در هر سال هست؟ [[امام جعفر صادق]] {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|«لو رفعت لیلة القدر، لرفع القرآن»}}<ref>تفسیر نور الثقلین، ج ۵، ص ۶۳۱.</ref>؛ اگر [[شب قدر]] را بردارند، [[قرآن]] را نیز برمی‌دارند.
::::::به منظور [[درک]] فزون‌تر [[لیلة القدر]] و [[مقام]] [[مهدی موعود]] در پیوند با آن، باید گفتگوی [[حضرت علی]] و فرزندش [[امام حسین]] {{عم}} را شنید و در معنای آن- که یادآور [[همراهی]] [[وصایت]] [[پیامبر]] با [[کلام]] [[خداوند]] در استمرار فیض‌رسانی [[حق]] در [[آخر زمان]] است- اندیشید: هنگامی، [[حضرت علی]] {{ع}} سوره "انا انزلناه" را می‌خواند و فرزندانش، [[حسن]] و [[حسین]] در نزد او بودند، [[حسین]] {{ع}} به پدر عرض کرد: ای پدر! وقتی تو این سوره را می‌خوانی، شیرینی و حلاوت دیگری از آن [[حس]] می‌شود. [[حضرت علی]] {{ع}} فرمود: ای پسر [[پیامبر]] و [[فرزند من]]! من از این سوره چیزی می‌دانم که تو [اکنون‌] نمی‌دانی. چون این سوره فرود آمد، جد تو [[پیامبر]] {{صل}} مرا خواست. وقتی نزد او رفتم، سوره را خواند. آن‌گاه دست خویش به روی شانه راست من نهاد و فرمود: ای برادر و [[وصی]] من، و ای ولی [[امت]] من پس از من، و ای جنگنده بی‌امان با [[دشمنان]] من... این سوره پس از من، از آن توست، و پس از تو، از آن دو [[فرزند]] تو است. [[جبرئیل]]- که در میان [[فرشتگان]]، او برادر من است- حوادث یک سال [[امت]] مرا [در [[شب قدر]]] به من خبر می‌دهد. پس از من این [[اخبار]] را به تو خواهد داد، و این سوره در [[قلب]] تو و در [[قلب]] اوصیای تو همواره نوری تابناک خواهد افشاند، تا به هنگام طلوع سپیده‌دمان [[ظهور قائم]]<ref>تفسیر البرهان، ج ۴، ص ۴۸۷.</ref>»<ref>[[ابوالفضل هدایتی فخرداود|هدایتی فخرداود، ابوالفضل]]، [[مهدویت در منظر امام خمینی (کتاب)|مهدویت در منظر امام خمینی]]، ص۲۱-۲۵.</ref>.
==پاسخ‌های دیگر==
{{یادآوری پاسخ}}
{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین قرائتی؛}}
[[پرونده:639225282.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[محسن قرائتی]]]]
[[پرونده:639225282.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[محسن قرائتی]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین [[محسن قرائتی]] در کتاب ''«[[جهت‌نما (کتاب)|جهت‌نما]]»'' در اين باره گفته است:
::::::حجت الاسلام و المسلمین [[محسن قرائتی]] در کتاب ''«[[جهت‌نما (کتاب)|جهت‌نما]]»'' در اين باره گفته است:
::::::« برای اثبات وجود [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}}، می‌توان از [[سوره قدر]] استفاده کرد. [[شب قدر]] در هر سال وجود دارد و هر سال در آن شب، [[فرشتگان]] همراه با "[[روح]]" که [[فرشته]] [[برتری]] است، به [[زمین]] نازل می‌شوند. در زمان [[پیامبر]]{{صل}} [[نزول]] آنان بر شخص [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} بود. بعد از [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} باید شخصی حضور داشته باشد که لایق [[نزول]] [[فرشتگان]] بر او باشد. آن شخص [[امام]] است و در زمان ما [[حضرت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} می‌باشد. [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} در مقامی‌ است که [[شب قدر]] که از هزار ماه بهتر است، [[روح]] و [[فرشتگان الهی]] بر او نازل می‌شود و به این ترتیب میان زمینیان و آسمانیان ارتباط برقرار می‌شود. با توجه به این مطلب، [[امام صادق]]{{ع}} از [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنا}} [[رهبری]] [[امام مهدی|امام زمان]] را ثابت می‌کند و می‌فرماید: آیا هر سال [[شب قدر]] نداریم؟ هر سال یک [[شب قدر]] داریم. بعد [[قرآن]] می‌فرماید: در [[شب قدر]] {{عربی|" تَنَزَّلُ‏ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ‏ ‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>کافی، ج۱، ص۲۴۹.</ref> [[ملائکه]] و فرشته‌های [[خدا]] از [[آسمان]] به [[زمین]] می‌آیند. [[امام]] می‌گوید: [[فرشتگان]] در زمان [[پیامبر خاتم|رسول الله]] بر [[پیامبر]] نازل می‌شدند؛ چون [[قرآن]] می‌گوید: {{متن قرآن|قُلْ مَن كَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَى قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref> بگو: هر که دشمن جبرئیل است (آگاه باشد که) بی‌گمان او، آن (قرآن) را بر دلت با اذن خداوند فرو فرستاده است در حالی که آنچه را پیش از آن بوده است راست می‌شمارد و رهنمود و نویدی برای مؤمنان است؛ سوره بقره، آیه: ۹۷.</ref> وقتی [[پیامبر]] زنده بود، در [[شب قدر]] [[ملائکه]] بر [[قلب]] وی نازل می‌شدند؛ الآن هم باید شخصی چون [[پیامبر]] حضور داشته باشد که [[شب قدر]] [[فرشتگان]] بر او نازل  بشوند. این [[آیه]] جز بر وجود [[امام مهدی|حضرت مهدی]] قابل تطبیق نیست و [[ائمه]] ما از [[آیه]] {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ}}<ref> فرشتگان و روح (الامین) در آن، با اذن پروردگارشان برای هر کاری فرود می‌آیند؛ سوره قدر، آیه: ۴.</ref> برای اثبات وجود مبارک [[حضرت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} استفاده کرده‌اند<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص۲۴۹.</ref>»<ref>[[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[جهت‌نما (کتاب)|جهت‌نما]]، ص ۹۹ - ۱۰۰.</ref>.
::::::« برای اثبات وجود [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}}، می‌توان از [[سوره قدر]] استفاده کرد. [[شب قدر]] در هر سال وجود دارد و هر سال در آن شب، [[فرشتگان]] همراه با "[[روح]]" که [[فرشته]] [[برتری]] است، به [[زمین]] نازل می‌شوند. در زمان [[پیامبر]]{{صل}} [[نزول]] آنان بر شخص [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} بود. بعد از [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} باید شخصی حضور داشته باشد که لایق [[نزول]] [[فرشتگان]] بر او باشد. آن شخص [[امام]] است و در زمان ما [[حضرت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} می‌باشد. [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} در مقامی‌ است که [[شب قدر]] که از هزار ماه بهتر است، [[روح]] و [[فرشتگان الهی]] بر او نازل می‌شود و به این ترتیب میان زمینیان و آسمانیان ارتباط برقرار می‌شود. با توجه به این مطلب، [[امام صادق]]{{ع}} از [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنا}} [[رهبری]] [[امام مهدی|امام زمان]] را ثابت می‌کند و می‌فرماید: آیا هر سال [[شب قدر]] نداریم؟ هر سال یک [[شب قدر]] داریم. بعد [[قرآن]] می‌فرماید: در [[شب قدر]] {{عربی|" تَنَزَّلُ‏ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ‏ ‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>کافی، ج۱، ص۲۴۹.</ref> [[ملائکه]] و فرشته‌های [[خدا]] از [[آسمان]] به [[زمین]] می‌آیند. [[امام]] می‌گوید: [[فرشتگان]] در زمان [[پیامبر خاتم|رسول الله]] بر [[پیامبر]] نازل می‌شدند؛ چون [[قرآن]] می‌گوید: {{متن قرآن|قُلْ مَن كَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَى قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref> بگو: هر که دشمن جبرئیل است (آگاه باشد که) بی‌گمان او، آن (قرآن) را بر دلت با اذن خداوند فرو فرستاده است در حالی که آنچه را پیش از آن بوده است راست می‌شمارد و رهنمود و نویدی برای مؤمنان است؛ سوره بقره، آیه: ۹۷.</ref> وقتی [[پیامبر]] زنده بود، در [[شب قدر]] [[ملائکه]] بر [[قلب]] وی نازل می‌شدند؛ الآن هم باید شخصی چون [[پیامبر]] حضور داشته باشد که [[شب قدر]] [[فرشتگان]] بر او نازل  بشوند. این [[آیه]] جز بر وجود [[امام مهدی|حضرت مهدی]] قابل تطبیق نیست و [[ائمه]] ما از [[آیه]] {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ}}<ref> فرشتگان و روح (الامین) در آن، با اذن پروردگارشان برای هر کاری فرود می‌آیند؛ سوره قدر، آیه: ۴.</ref> برای اثبات وجود مبارک [[حضرت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} استفاده کرده‌اند<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص۲۴۹.</ref>»<ref>[[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[جهت‌نما (کتاب)|جهت‌نما]]، ص ۹۹ - ۱۰۰.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
==پاسخ‌های دیگر==
{{جمع شدن|۲. حجت الاسلام و المسلمین رحیمی؛}}
{{یادآوری پاسخ}}
{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین رحیمی؛}}
[[پرونده:151864.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[عباس رحیمی]]]]
[[پرونده:151864.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[عباس رحیمی]]]]
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[عباس رحیمی]]'''، در کتاب ''«[[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[عباس رحیمی]]'''، در کتاب ''«[[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[امام]] {{ع}} به علت این که [[حجت]] و [[خلیفه خداوند]] است، باید از تمام حوادث و مقدرات عالم با خبر باشد؛ همان‌گونه که [[پیامبر]] {{صل}} باید [[آگاه]] می‌شد. چون [[شب قدر]]، شب [[نزول قرآن]] و ارتباط [[وحی]] با خاکیان است، در [[شب قدر]] این ارتباط برقرار می‌شود و [[ملائکه]] و [[جبرئیل]] نازل می‌شوند و تمام مقدرات را به استحضار [[حضرت مهدی]] {{ع}} می‌رسانند. بنابراین، [[شب قدر]]، شب [[نزول وحی]] و [[نبوت]]، شب [[ولایت]] امر و [[امامت]]، و [[لیلة القدر]] است، لیلة القرآن و الامامة؛ هم به ثقل اکبر تعلق دارد، و هم به [[عترت]] و ثقل کبیر. [[امام خمینی]] فرمود: [[شب نیمه شعبان]] که شب ولادت [[امام عصر]] {{ع}} است را [[لیلة القدر]] نامیدند. اگر وجود [[مقدس]] [[امام عصر]] نباشد {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ}} مفهومی نداشت نازل شود؛ برای چه؟»<ref>[[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۶۷.</ref>.
::::::«[[امام]] {{ع}} به علت این که [[حجت]] و [[خلیفه خداوند]] است، باید از تمام حوادث و مقدرات عالم با خبر باشد؛ همان‌گونه که [[پیامبر]] {{صل}} باید [[آگاه]] می‌شد. چون [[شب قدر]]، شب [[نزول قرآن]] و ارتباط [[وحی]] با خاکیان است، در [[شب قدر]] این ارتباط برقرار می‌شود و [[ملائکه]] و [[جبرئیل]] نازل می‌شوند و تمام مقدرات را به استحضار [[حضرت مهدی]] {{ع}} می‌رسانند. بنابراین، [[شب قدر]]، شب [[نزول وحی]] و [[نبوت]]، شب [[ولایت]] امر و [[امامت]]، و [[لیلة القدر]] است، لیلة القرآن و الامامة؛ هم به ثقل اکبر تعلق دارد، و هم به [[عترت]] و ثقل کبیر. [[امام خمینی]] فرمود: [[شب نیمه شعبان]] که شب ولادت [[امام عصر]] {{ع}} است را [[لیلة القدر]] نامیدند. اگر وجود [[مقدس]] [[امام عصر]] نباشد {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ}} مفهومی نداشت نازل شود؛ برای چه؟»<ref>[[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۶۷.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}
{{جمع شدن|۳. [[مجتبی تونه‌ای|آقای تونه‌ای]] (پژوهشگر معارف مهدویت)؛}}
{{جمع شدن|۲. [[مجتبی تونه‌ای|آقای تونه‌ای]] (پژوهشگر معارف مهدویت)؛}}
[[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]]
[[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]]
::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
خط ۴۷: خط ۳۳:
::::::در [[روایات]] آمده است که در [[شب قدر]]، [[دعا]] برای [[حضرت]] را باید بر [[دعا]] برای خود مقدم داشت و [[بهترین]] [[دعاها]] طلب [[نصرت]] و حفظ‍‌ اوست و آن این است: {{عربی|"اللّهمّ كن لوليّك الحجّة بن الحسن صلواتك عليه و على آبائه..."}}<ref>نجم الثاقب، باب یازدهم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۵۵.</ref>.
::::::در [[روایات]] آمده است که در [[شب قدر]]، [[دعا]] برای [[حضرت]] را باید بر [[دعا]] برای خود مقدم داشت و [[بهترین]] [[دعاها]] طلب [[نصرت]] و حفظ‍‌ اوست و آن این است: {{عربی|"اللّهمّ كن لوليّك الحجّة بن الحسن صلواتك عليه و على آبائه..."}}<ref>نجم الثاقب، باب یازدهم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۵۵.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}
 
{{جمع شدن|۳. آقای هدایتی فخرداود؛}}
[[پرونده:151982.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[ابوالفضل هدایتی فخرداود]]]]
::::::آقای '''[[ابوالفضل هدایتی فخرداود]]''' در کتاب ''«[[مهدویت در منظر امام خمینی (کتاب)|مهدویت در منظر امام خمینی]]»''؛ در این‌باره گفته‌ است:
::::::«[[قرآن]] سری است بین [[حق]] و [[ولی الله]] اعظم که [[رسول خدا]]ست، به تبع او نازل می‌شود تا می‌رسد به این جایی که به صورت حروف‌ و کتاب در می‌آید که ما هم از آن استفاده ناقص می‌کنیم. و اگر سر "[[لیلة القدر]]" و سر "[[نزول]] [[ملائکه]]" در شب‌های قدر- که الآن هم برای [[ولی الله]] اعظم [[حضرت صاحب]] {{ع}} این معنا امتداد دارد- سر این‌ها را ما بدانیم، همه مشکلات ما آسان می‌شود<ref>صحیفه امام، ج ۱۹، ص ۲۸۵.</ref>.
::::::همان‌طور که [[امام خمینی]] خاطرنشان ساخته، میان [[خداوند]] و [[ولایت الهی]] [[معصومان]]، به ویژه [[پیامبر اسلام]]، اسراری نهفته وجود دارد که گاه پرتوی از حقایق آن [[آشکار]] می‌گردد. [[قرآن]] کریم- [[برترین]] و ماندگارترین [[اعجاز]] آفرینش- جلوه بارز آن [[اسرار]] است. [[نزول]] تدریجی [[آیات]] که در حد و مرز تفهیم به [[انسان‌ها]] و در قالب حروف مأنوس صورت گرفته است، بستر [[هدایت]] آنان را گشوده است.
::::::افزون بر این همه، باید از [[شب قدر]] و [[راز]] آن سخن گفت، چنان‌که از سوره مبارکه [[قدر]] برمی‌آید، هر سال در این شب بزرگ، [[فرشتگان]] به [[زمین]] فرود می‌آیند و [[سرنوشت انسان]] و [[جهان]] رقم می‌خورد:‌ {{متن قرآن|لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ * تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ}}<ref>سوره قدر: آیه ۳- ۴.</ref>؛ [[شب قدر]] از هزار ماه بهتر است، در آن شب [[فرشتگان]] و [[روح]] [جبرئیل‌] به [[اذن]] [[خدا]]، همه فرمان‌ها و سرنوشت‌ها را فرود می‌آورند.
::::::[[امام خمینی]] از استمرار [[لیلة القدر]] در دوران [[غیبت کبرا]] و [[نزول]] [[ملائکه]] بر [[قلب]] [[مطهر]] [[حضرت صاحب]] {{ع}} سخن رانده است و [[آگاهی]] از [[اسرار الهی]] را سبب آسانی در زندگی و انجام مسئولیت‌ها می‌شمارد: "[اگر] سر این [حقیقت‌] ها را ما بدانیم، همه مشکلات ما آسان می‌شود".
::::::اما چگونه می‌توان به [[راز]] [[لیلة القدر]] و استمرار آن در [[آخر زمان]] و همچنین [[نزول]] هر ساله [[فرشتگان]] بر [[مهدی موعود]] در شب مبارک [[قدر]] پی برد؟ پرسش دیگری که طرح می‌شود آن است که: [[لیلة القدر]] و [[علم]] و [[معرفت]] به [[حقیقت]] آن، چگونه [[انسان‌ها]] را از دشواری و تنگنای حیات فردی و جمعی در می‌آورد و آن‌ها را به سوی آسانی و راحتی رهنمون می‌گردد؟ در پاسخ به پرسش نخست باید گفت که [[فلسفه]] استمرار [[لیلة القدر]] و [[نزول]] [[فرشتگان]] در [[ماه رمضان]] هر سال، با [[فلسفه]] [[مهدویت]] پیوند خورده است. اگر این باور قرآنی در ذهن و [[قلب]] ما شکل گرفته است که [[ولایت]] [[مهدی موعود]]، در امتداد [[ولایت ائمه]] اطهار {{ع}} و [[پیامبر اسلام]] است و تا [[رستاخیز]] ادامه دارد، آیا می‌توان فرودگاهی الهی برای [[ملائکه]] به جز [[قلب]] [[حجت]] واپسین [[حق]] سراغ گرفت؟ بدین‌سان [[همراهی]] دو [[حقیقت]] الهی در [[شب قدر]] را باید پذیرفت؛ [[حقیقت]] [[نزول]] فوج فوج [[فرشتگان]] در هر سال برای رقم زدن [[سرنوشت]] [[جهان]] و [[انسان]]، و [[حقیقت]] حضور خاتم اوصیای [[پیامبر اسلام]] در [[آخر زمان]] به منظور [[اقامه قسط]] و [[عدل]] در [[زمین]]. برخی [[حدیث ثقلین]] را نادیده انگاشته و یا [[تمسک]] به ثقل اصغر [[عترت‌]] را در حد ارادت به [[خاندان پیامبر]] تلقی کرده‌اند. حال آن‌که در [[کشف]] معنای [[لیلة القدر]]، می‌توان از این سخن [[رسول اکرم]] {{صل}} مدد جست. اگر دو یادگار [[پیامبر]]، [[قرآن کریم]] [ثقل اکبر] و [[خاندان پیامبر]] [ثقل اصغر] در نزد [[مسلمانان]] در [[علم]] و عمل گرامی شمرده می‌شد، به آسانی معمای [[لیلة القدر]] [[آشکار]] می‌گشت. [[امام خمینی]] بر این باور است که اگر "سر این‌ها [[نزول]] [[ملائکه]] در شب‌های [[قدر]] بر [[ولی الله]] اعظم {{ع}}‌] را ما بدانیم، همه مشکلات ما آسان می‌شود".
::::::در پاسخ به پرسش دیگر یا چند و چون آسان‌سازی مشکلات [[جامعه]] [[مسلمانان]] در [[آخر زمان]]، می‌توان بدین مقوله پرداخت که دانستن رازهای "[[لیلة القدر]]" یا "لیالی [[قدر]]"، در واقع آشنا شدن با روند ناگسستنی [[امامت]] ابراهیمی است. امتی که به [[حقیقت]] [[امامت]] و [[ضرورت]] آن در [[آخر زمان]] گرایش [[اعتقادی]] یا عملی ندارد، چگونه می‌تواند خود را از سرگردانی و [[تفرقه]] و هجوم فتنه‌ها برهاند؟ [[ایمان]] به [[لیلة القدر]]، و [[التزام عملی]] به [[تکالیف]] فردی و جمعی خویش در برابر [[امامت]] [[مهدی موعود]]، تنها راه رهایی [[مسلمانان]] است. بی‌تردید بنیانگذار [[جمهوری اسلامی]]، با این رازها آشنا گشت که توانست فریاد بازگشت به [[اسلام]] و [[کرامت]] [[انسان]] را سر دهد و آن را به ثمر نشاند.
::::::در حدیثی از [[امام صادق]] {{ع}} [[شب قدر]] هم پایه [[قرآن کریم]] شمرده شده است. یعنی اگر در هر سال از حیات [[بشر]] و [[جهان]]، لیلة القدری وجود نداشته باشد، قرآنی نیز وجود ندارد. آیا بیان این نکته، یادآور [[منزلت]] [[عترت پیامبر]] در دریافت حقایق هستی و تقدیر امور [[انسان]] و [[جهان]] به دست اوصیای [[پیامبر اسلام]] نیست؟
::::::شخصی از [[حضرت صادق]] {{ع}} می‌پرسد: "آیا این [[شب قدر]]، فقط در روزگاران گذشته [مثلا روزگار حیات [[پیامبر]] {{صل}}‌] بوده است [و اکنون دیگر نیست‌]، یا این‌که [[شب قدر]] در هر سال هست؟ [[امام جعفر صادق]] {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|«لو رفعت لیلة القدر، لرفع القرآن»}}<ref>تفسیر نور الثقلین، ج ۵، ص ۶۳۱.</ref>؛ اگر [[شب قدر]] را بردارند، [[قرآن]] را نیز برمی‌دارند.
::::::به منظور [[درک]] فزون‌تر [[لیلة القدر]] و [[مقام]] [[مهدی موعود]] در پیوند با آن، باید گفتگوی [[حضرت علی]] و فرزندش [[امام حسین]] {{عم}} را شنید و در معنای آن- که یادآور [[همراهی]] [[وصایت]] [[پیامبر]] با [[کلام]] [[خداوند]] در استمرار فیض‌رسانی [[حق]] در [[آخر زمان]] است- اندیشید: هنگامی، [[حضرت علی]] {{ع}} سوره "انا انزلناه" را می‌خواند و فرزندانش، [[حسن]] و [[حسین]] در نزد او بودند، [[حسین]] {{ع}} به پدر عرض کرد: ای پدر! وقتی تو این سوره را می‌خوانی، شیرینی و حلاوت دیگری از آن [[حس]] می‌شود. [[حضرت علی]] {{ع}} فرمود: ای پسر [[پیامبر]] و [[فرزند من]]! من از این سوره چیزی می‌دانم که تو [اکنون‌] نمی‌دانی. چون این سوره فرود آمد، جد تو [[پیامبر]] {{صل}} مرا خواست. وقتی نزد او رفتم، سوره را خواند. آن‌گاه دست خویش به روی شانه راست من نهاد و فرمود: ای برادر و [[وصی]] من، و ای ولی [[امت]] من پس از من، و ای جنگنده بی‌امان با [[دشمنان]] من... این سوره پس از من، از آن توست، و پس از تو، از آن دو [[فرزند]] تو است. [[جبرئیل]]- که در میان [[فرشتگان]]، او برادر من است- حوادث یک سال [[امت]] مرا [در [[شب قدر]]] به من خبر می‌دهد. پس از من این [[اخبار]] را به تو خواهد داد، و این سوره در [[قلب]] تو و در [[قلب]] اوصیای تو همواره نوری تابناک خواهد افشاند، تا به هنگام طلوع سپیده‌دمان [[ظهور قائم]]<ref>تفسیر البرهان، ج ۴، ص ۴۸۷.</ref>»<ref>[[ابوالفضل هدایتی فخرداود|هدایتی فخرداود، ابوالفضل]]، [[مهدویت در منظر امام خمینی (کتاب)|مهدویت در منظر امام خمینی]]، ص۲۱-۲۵.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پرسمان معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی)}}
{{پرسمان معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی)}}


۷۳٬۳۶۴

ویرایش