بحث:دیدگاه یهود درباره انتظار چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بحث:دیدگاه یهود درباره انتظار چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۱۶

۱۹٬۰۹۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۲۰

←‏نتیجه گیری

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۳٬۱۲۴

ویرایش

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 #در [[کتاب مقدس]] صفینای [[نبی]] می‌فرماید: "[[منتظر]] باشید زیرا [[هدف]] من این است که [[امت‌ها]] را جمع نمایم و ممالک را فراهم آورم، در آن زمان زبان [[پاک]] به [[امت‌ها]] باز خواهم داد تا جمع آنان [[اسم خدا]] را بخوانند و یک [[دل]] او را [[عبادت]] نمایند»<ref>کتاب مقدس، صفینای نبی، باب سوم، سطر ۸ و ۹، ر.ک: مهدی موعود، علی دوانی، ص ۱۱.</ref>.<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۰-۲۵.</ref>
 ==نتیجه گیری==
 *بنابراین مقولۀ [[انتظار]] یکی از مسائل مورد ابتلای [[یهود]] بوده، هست و خواهد بود و در عصر کنونی نیز، جامعۀ یهودیّت همانند گذشتگان به [[انتظار]] نشسته و به [[ظهور]] [[منجی موعود]] معتقدند و [[کامل‌ترین]] و اصیل‌ترین بیان در [[انتظار]] مسیحایی در منابع [[یهود]] موج می‌زند<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۰-۲۵؛ ابراهیمی، زهرا، نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی، ص ۶۷-۷۳.</ref>.
+==پاسخ تفصیلی==
+==[[انتظار]] از نگاه [[یهود]]==
+*[[آیین یهود]]، یکی از [[ادیان]] بزرگ [[الهی]] است که چندین قرن قبل از [[اسلام]]، در [[جزیرة العرب]] رایج و ظاهر شده است. در [[آیین یهود]] کتاب‌های فراوانی به عنوان [[کتاب مقدس]] و مصادر [[آیین]] مذکور شناخته می‌شوند؛ در رأس آنها کتاب "[[تورات]]" است، [[یهود]] معتقدند [[تورات]] همان کتابی است که بر [[موسی]] [[کلیم الله]]، [[وحی]] شده است و علمای [[یهود]] تفسیری بر [[تورات]] نوشته‌اند که "تلمود" نام دارد. شور و التهاب [[انتظار]] [[موعود]] [[آخرالزمان]] مقوله‌ای است که در [[تاریخ]] پرفراز و نشیب یهودیّت موج می‌زند و [[چشم به راهی]] و آمدن یک [[منجی]]، از جمله [[اعتقادات]] ضروری یهودیّت است. این [[اعتقاد]]، ریشه در منابع [[مقدس]] آنان دارد<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۰-۲۵.</ref>.
+*[[شور و هیجان]] [[انتظار]] [[پادشاه]] آرمانی در [[تاریخ]] پر از التهاب یهودیت‌ فراوان‌ به چشم می‌خورد<ref>ر.ک. رضوانی، علی ‎اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص۳۰، ۳۱</ref>. [[یهودیان]] در طول اعصار گذشته تمام [[مصائب]] و [[سختی‌ها]] و آوارگی‌ها را‌ با‌ امید‌ آمدن منجی‌ موعود‌ متحمل‌ شده‌اند و [[باور]] شخصیت آرمانی به زمان‌های سخت و محنت‌بار برمی‌گردد و در همین دوره‌ها شکوفا می‌شود و باور‌ مسیح‌ به‌ عنوان یکی از پاسخ‌های ممکن برای نجات‌ مطرح می‌شود. اندیشۀ [[انتظار]] [[مسیح]] که به سال‌های ۲۲۰ پیش از میلاد تا سال ۷۰ میلادی برمی‌گردد دارای اشکال مختلفی بود و از مشغولیات‌ ذهنی‌ و [[معنوی]] مجالس حاکی بود. این [[اندیشه]] از امیدهای [[دنیوی]] به آیندۀ [[سیاسی]] مطلوب همانند [[شکست]] [[حکومت]] بیگانه و رهایی از یوغ‌ آنها، تجدید [[حکومت]] [[خاندان]] [[داوود]] و ایجاد همبستگی پس از‌ تبعید‌، بازگشت و بازسازی‌ معبد ویران شده [[سلیمان]] و از طرح مکاشفۀ [[پیامبران بنی اسرائیل]] از جمله: به وجود آمدن‌ عصر [[جدید]]، [[ظهور]] [[حکومت]] آسمانی و احیای‌ اموات‌ را در بر می‌گیرند. ایجاد‌ تغییرات‌‌ اساسی که نقش اصلی این تغییرات می‌توانست بر عهدۀ یک [[رهبر]] یا فردی از نسل‌ سلطنتی [[داوود]] یا موجودی مافوق [[بشر]] باشد. این [[انتظار]] بزرگ در آغاز به صورت احیای [[سیاسی]] حکومت‌ واژگون‌ شدۀ بنی‌ [[اسرائیل]] بود. بعدها وجود یک [[منجی]] [[احیاگر]] در کنار [[انتظار]]، مورد‌ تأکید‌ قرار‌ گرفت. شواهد زیادی نشانگر آن است که در متن [[کتاب مقدس]] [[دین یهود]]، تفکر‌ آیندۀ‌ با [[شکوه]]، در قالب یک انتظام [[اجتماعی]] آرمانی و جهانی صورت [[معنوی]] به خود‌ گرفته‌ است‌<ref>ر.ک. ابراهیمی، زهرا، نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی، ص ۶۷-۷۳.</ref>.
+==برخی از [[اعتقادات]] [[یهود]] درباره [[انتظار]]==
+*طبق آثار [[مقدس]] [[یهود]]، چهرۀ سه [[موعود]] در آنها ترسیم شده: [[حضرت مسیح]] {{ع}}، [[حضرت محمد]] {{صل}} و [[حضرت مهدی]] {{ع}}. با وجود این اشارات، [[قوم یهود]] به [[حضرت مسیح]] و [[حضرت محمد]] {{صل}} نگرویدند، از این رو باید نسبت به مسألۀ [[انتظار]] [[موعود]] حساس و نگران باشند و به دور از سادگی و [[غفلت]]، به [[انتظار]] و [[آمادگی]] بیشتر از همگان اهمیت داده و از [[ظلم]] و [[تجاوز]] و [[انسان]] کُشی دست بکشند. گر چه بشارت‌های مذکور، همگی درست است اما آنها [[حق]] را نپذیرفتند: نه از زبان [[حضرت محمد]] {{صل}} و نه از زبان [[حضرت مسیح]] {{ع}}. حتی با وجود اینکه [[بشارت]] آمدن این دو [[پیامبر]] در کتب خود [[یهودیان]] آمده اما آنها با قبول نکردنشان در نهایت نابود خواهند شد. [[یهود]] چه بپذیرد و چه نپذیرد؛ پس از [[حضرت موسی]] {{ع}}، [[حضرت عیسی]] {{ع}} آمد و به [[نسخ]] [[دین]] [[موسی]] که سرشار از تحریف‌ها شده بود پرداخت و پس از [[حضرت عیسی]] {{ع}}، [[حضرت محمد]] {{صل}} [[ظهور]] کرد، هر چند که [[بشارت]] آن را [[حضرت عیسی]] داده بود و از آن زمان تاکنون، تنها [[دینی]] که مبتنی بر [[وحی]] و [[پیامبری]] است؛ [[دین مقدس اسلام]] و کتاب [[قرآن]] بود که در میان خلق است و [[بشارت]] [[انبیاء الهی]] در مورد [[مهدی موعود]] {{ع}} [[صادق]] است<ref>ر.ک. طاووسی، سکینه، انتظار از دیدگاه اهل بیت، ص ۷۴-۷۵.</ref>.
+*بر اساس [[اعتقادات]] [[یهود]] با آمدن [[موعود]] همۀ موجودات از وجود او بهره‌مند خواهند شد و [[منتظران]] [[خداوند]] [[وارث زمین]] خواهند شد و [[صالحان]] مورد تأیید [[خداوند]] قرار خواهند گرفت.<ref>ر.ک. فروهی، ناصر، انتظار فرج؛ شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۱۷۴</ref>
+*به طور کلی مطالبی که‌ در [[کتب مقدس]] بیان‌ گردیده حاوی این مضامین است: [[ظهور منجی]]، [[حمایت]] از [[نیکان]] و از بین رفتن [[ستمگران]]، از بین رفتن فقر‌، رفتار‌ عادلانه او با [[مردم]] و [[یاری]] به [[فقرا]] و مساکین، تسلط او بر‌ تمام [[زمین]]، افزونی [[نعمت]] و زراعت، [[داوری]] بر [[اقوام]] و... در بعضی از کتب، مطرح شده است که این بهشت‌ جاودان‌، نخست‌ در روی [[زمین]] برقرار می‌شود و بعد از گذشت هزار سال قیامت‌ برپا‌ ‌شده و آنگاه [[انسان]] را به آن [[خلد برین]] منتقل‌خواهند کرد<ref>جان بی‌ناس، ترجمه‌ علی‌ اصغر حکمت، تاریخ جامع‌ ادیان‌، ص ۲۵۵</ref> و [[قوم]] بنی اسرائیل‌ در‌ آرزوی‌ تحقق [[استقلال سیاسی]] و [[چشم به راه]] یک‌ رهاننده‌ای به نام برگزیدۀ [[خدا]] که [[آزادی]] را‌ برای‌ آنها‌ محقق سازد خواهند بود<ref>میشل مالرب، ترجمه مهران توکلی، انسان و ادیان، ص ۲۷</ref>.<ref>ر.ک. ابراهیمی، زهرا، نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی، ص ۶۷-۷۳. شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۱۷۴</ref>
+==[[یهودیان]] معاصر و مسأله [[انتظار]]==
+*[[چشم به راهی]] و [[انتظار]] آمدن شخصی فوق‌العاده در بحرانی‌ترین ایام روزگار و [[دادرسی]] او نسبت به [[بندگان خدا]]؛ در منابع کنونی [[یهود]] با همۀ تحریفاتی که طی قرون متمادی در آنها رخ داده است قابل توجه و [[عنایت]] است. به طوری که در عصر حاضر مشاهده می‌شود [[ادعیه]] و [[عبادات]] جامعۀ [[یهود]]، خالی از [[انتظار]] نیست و کاملاً این [[عقیده]] در آنها ملموس است: در کلمات قدوشا<ref>قدوشا: نیایش و ادعیه هفتگی و اعیاد یهود است که از کلمات مقدس تشکیل یافته است.</ref> از [[انتظار]] سخن به میان آمده است، و این نمونۀ بارزی است بر اینکه معاصرین [[یهود]] از جملۀ [[منتظرین]] هستند و [[امید]] و چشم‌براهی آنان را در اذهان متبلور می‌سازد، در آنجا که به [[منجی]] و [[موعود]] خود اشاره می‌کند و می‌گوید: "ای [[پادشاه]] ما! از مقامت ظاهر شو و بر ما [[حکم]] فرمائی کن چون ما در [[انتظار]] تو هستیم"<ref>جولیوس کرینستون، ترجمه حسین توفیقی، انتظار مسیحا در آیین یهود، ص ۷۷</ref>.
+*[[یهودیان]] هم‌ اکنون هرساله در مراسم سالگرد بنیانگذاری [[اسرائیل]] مراسم باشکوهی برپا می‌کنند و در آن مراسم ادعیه‌ای خوانده می‌شود و از جمله آن [[ادعیه]] این دعاست: "ارادۀ خدای ما چنین [[باد]] که به [[لطف]] او [[شاهد]] سپیده‌دم [[آزادی]] باشیم و نفخ صور [[مسیحا]] گوش ما را نوازش دهد"<ref>جولیوس کرینستون، ترجمه حسین توفیقی، انتظار مسیحا در آیین یهود، ص ۱۳</ref>. در این فراز از [[دعا]] مشاهده می‌کنیم [[چشم به راهی]] و [[امید]] به آمدن [[مسیحا]] و به ارمغان آوردن [[آزادی]] و رهایی برای [[ملت]] [[یهود]]، که مصداق بارز [[انتظار]] می‌باشد به وضوح بیان گردیده است<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۰-۲۵.</ref>. در بند هفتم [[نماز]] نامه‌های [[یهود]]<ref>نماز نامه‌های یهود، بیانی است از آرمان‌های بلند انبیاء و تأملات دانایان و فیلسوفان و تخیلات عارفان که عالمان دینی یهود آن را تنظیم نموده‌اند و صورت اولی آن بر می‌گردد به قرن اول میلادی و شکل فعلی آن ۶ یا ۷ قرن بعد تهیه شده است. (انتظار مسیحا، جولیوس کرینستون ترجمه حسین توفیقی، ص ۱۷۳).</ref> به این صورت به [[انتظار]] اشاره شده است: "چشمان ما ببیند که تو از در [[رحمت]] به [[صهیون]]<ref>نام تپه‌ای است در شهر اورشلیم.</ref> باز می‌گردی". و در فراز دیگری از آن نمازنامه آمده است که: "این [[اسیران]] بیچاره در سرزمین‌های بیگانه همچون غلامان و کنیزان از روزی که آنان را ترک کرده‌ای [[منتظر]] تو هستند"<ref>جولیوس کرینستون، ترجمه حسین توفیقی، انتظار مسیحا در آیین یهود، ص ۱۸۳</ref>.<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۰-۲۵.</ref>
+*این [[انتظار]] بزرگ در آغاز به صورت احیای [[سیاسی]] حکومت‌ واژگون‌ شده بنی‌ [[اسرائیل]] بود. بعدها وجود یک [[منجی]] [[احیاگر]] در کنار [[انتظار]]، مورد‌ تأکید‌ قرار‌ گرفت. شواهد زیادی نشانگر آن است که در متن [[کتاب مقدس]] [[دین یهود]]، تفکر‌ آینده‌ با [[شکوه]]، در قالب یک انتظام [[اجتماعی]] آرمانی و جهانی صورت [[معنوی]] به خود‌ گرفته‌ است<ref>ر.ک. ابراهیمی، زهرا، نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی، ص ۶۷-۷۳.</ref>‌.
+==شواهد [[اعتقاد]] به [[انتظار]] در آثار [[دینی]] [[یهودیت]]==
+*در اینکه [[یهود]] به مقولۀ [[انتظار]] [[معتقد]] است، شواهد و [[دلایل]] فراوانی از [[کتاب مقدس]] بخش [[عهد عتیق]] آن وجود دارد مانند:
+#در مزمور ۳۷ از [[مزامیر داود]] [[نبی]] آمده است: "[[خداوند]] [[داود]] [[نبی]] را به وسیلۀ [[انتظار]] تسلّی می‌دهد و او را به [[انتظار]] [[دعوت]] می‌نماید و به او [[وعده]] داده می‌شود که از کثرت شروران واهمه نداشته باشد. با این بیان که "ای داودا ذهنت را مشوش نساز که البته [[منتظران]] را [[خداوند]] [[وارث زمین]] قرار خواهد داد. و آنان که [[لعنت]] شده‌اند پراکنده خواهند شد. و [[صالحان]] از [[مردم]] همان کسانی هستند که [[زمین]] را به [[میراث]] برند و تا فرجام حیات [[جهان]] در آن زیست کنند"<ref>کتاب مقدس، سفر مزامیر داود، مزمور ۳۷ ر.ک: دوانی، علی، موعودی که جهان در انتظار اوست، ص ۹.</ref>.
+#در [[کتاب مقدس]] [[حیقوق نبی]] نیز به مسأله [[انتظار]] اشاره شده است و [[خداوند]] می‌فرماید: "اگر چه تأخیر نماید برایش [[منتظر]] باش، زیرا که خواهد آمد و درنگ نخواهد نمود، بلکه جمیع [[امت‌ها]] را نزد خود جمع می‌نماید و تمام قوم‌ها را برای خویش فراهم می‌آورد<ref>کتاب مقدس، حیقوق نبی، عهد قدیم، باب دوم، ر.ک: موعودی که جهان در انتظار اوست، علی دوانی، ص ۱۲.</ref>.
+#در [[کتاب مقدس]] صفینای [[نبی]] می‌فرماید: "[[منتظر]] باشید زیرا [[هدف]] من این است که [[امت‌ها]] را جمع نمایم و ممالک را فراهم آورم، در آن زمان زبان [[پاک]] به [[امت‌ها]] باز خواهم داد تا جمع آنان [[اسم خدا]] را بخوانند و یک [[دل]] او را [[عبادت]] نمایند»<ref>کتاب مقدس، صفینای نبی، باب سوم، سطر ۸ و ۹، ر.ک: مهدی موعود، علی دوانی، ص ۱۱.</ref>.<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۰-۲۵.</ref>
+#در [[کتاب مقدس]] [[دانیال]] [[نبی]] نیز از [[انتظار]] سخن به میان آمده است: "زمان به سرعت در حال گذر است و [[علم]] در حال [[پیشرفت]]، در این رهگذر خوشا به حال کسی که جزء [[منتظران]] باشد"<ref>کتاب مقدس دانیال نبی، باب ۱۲، بند ۱ و ۲.</ref>. <ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۰-۲۵.</ref>
+#در [[زبور داود]]: چنین مطالبی به چشم می‌خورد:
+##آیۀ ۹: زیرا که شریران منقطع می‌شوند، اما متوکلان به [[خداوند]]، [[وارث زمین]] خواهند شد.
+##آیۀ ۱۱: اما متواضعان، [[وارث زمین]] شده، از کثرت [[سلامتی]] [[لذت]] می‌برند.
+##آیۀ ۱۸: [[خداوند]] روزهای [[صالحان]] را می‌داند و [[میراث]] ایشان، ابدی خواهد شد.
+##آیۀ ۱۹: زیرا متبرکان [[وارث زمین]] خواهند شد اما ملعونان وی ([[خداوند]]) منقطع خواهند شد.
+##آیۀ ۲۹: [[صالحان]] وارد [[زمین]] شده‌ ابداً در آن ساکن خواهند بود<ref>ر.ک. شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۱۷۴.</ref>.
+#در کتاب [[حیقوق نبی]] فصل ۷ آمده است: "و اگر چه تاخیر نماید برایش، [[منتظر]] باش زیرا که البته خواهد آمد و درنگ نخواهد نمود بلکه جمیع [[امت‌ها]] را نزد خویش جمع می‌کند"<ref>ر.ک. تقوی، سید حسین، حضرت مهدی{{ع}} از ظهور تا پیروزی، ص ۹۱.</ref>.
+#در کتاب [[اشعیای نبی]]، فصل ۱۱، آمده است: "و نهالی از تنه [[یسی]] ([[پدر]] [[داود]]) بر آمده؛ شاخه‌ای از ریشه‌هایش خواند شکفت و [[روح خدا]] بر او قرار خواهد گرفت... برای ذلیلان به [[عدالت]] [[حکم]] می‌کند و برای [[مسکینان]] [[زمین]] مایه [[بیداری]] خواهد بود... کمربند کمرش [[عدالت]] است و کمربند میانش [[امانت]] ([[دنیا]] به صورتی در می‌آید)... و در تمامی کوه [[مقدس]] من، هیچ ضرر و [[فساد]] نخواهد بود؛ زیرا که [[زمین]]، از [[دانش خداوند]]، مثل آب‌هایی که دریا را فرا می‌گیرد، پر خواهد شد"<ref>لقب صاحب‌خانه که در انجیل مسیح به حضرت مهدی اطلاق شده در روایات اسلامی هم برای آن حضرت تحت عنوان صاحب الدار به کار رفته است.</ref>.<ref>ر.ک. شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۱۷۴.</ref> و...‌<ref>ر.ک. ابراهیمی، زهرا، نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی، ص ۶۷-۷۳.</ref>‌.
+==نتیجه گیری==
+*بنابراین مقولۀ [[انتظار]] یکی از مسائل مورد ابتلای [[یهود]] بوده، هست و خواهد بود و در عصر کنونی نیز، جامعۀ یهودیّت همانند گذشتگان به [[انتظار]] نشسته و به [[ظهور]] [[منجی موعود]] معتقدند و [[کامل‌ترین]] و اصیل‌ترین بیان در [[انتظار]] مسیحایی در منابع [[یهود]] موج می‌زند<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۲۰-۲۵؛ ابراهیمی، زهرا، نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی، ص ۶۷-۷۳.</ref>.
 ==پانویس==
 {{یادآوری پانویس}}
 {{پانویس2}}